รังสิตโพล สวนทาง นิด้าโพล สำรวจเผย‘ลุงตู่ – พปชร.’ นำโด่ง ทิ้งห่าง ‘หญิงหน่อย’ขาดลอย!

รังสิตโพล สวนทาง นิด้าโพล สำรวจเผย‘ลุงตู่ – พปชร.’ นำโด่ง ทิ้งห่าง ‘หญิงหน่อย’ขาดลอย!

รังสิตโพล เผยผลสำรวจ บิ๊กตู่ คะแนนนิยม ทิ้งห่าง หญิงหน่อย ขาดลอย จากนโยบายบัตรคนจนรัฐบาลปัจจุบันได้ใจรากหญ้า เผยพรรคในเครือ “ทักษิณ” กำลังตกต่ำ เสื่อมโทรมลง  กลุ่มเอ็นจีโอ นักวิชาการ กลับลำ เครื่องมือสื่อสารเท่าเทียม ขาดผู้นำที่มีบารมี

รศ.ดร.สังศิต พิริยะรังสรรค์ คณบดีวิทยาลัยนวัตกรรมสังคม มหาวิทยาลัยรังสิต ในฐานะผู้อำนวยการโครงการสำรวจความนิยมของนักการเมืองที่ประชาชนปรารถนาให้เป็นนายกรัฐมนตรีในการเลือกตั้งเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2562  วิทยาลัยฯ ได้ทำการรวบรวมประชากรครั้งละ 8,000 ตัวอย่างใน 350 เขตเลือกตั้งใน 77 จังหวัดทั่วประเทศ ตามโครงสร้างของประชากรไทยในปัจจุบันคือ ภาค อาชีพ เพศ อายุ ระดับการศึกษา ฯลฯ ด้วยระดับความเชื่อมั่นทางสถิติ 90% การสำรวจดำเนินการมาแล้ว 4 ครั้ง 

ครั้งที่ 1 ในวันที่ 1 พฤษภาคม 2561 ผลการสำรวจพบว่า ผู้ได้รับคะแนนนิยมจากประชาชนทั่วประเทศมากที่สุด 5 อันดับแรก ได้แก่

1) พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา 29.34%

2) คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธ์ 26.24%

3) นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ 24.74%

4) นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ 10.61% และ

5) นายอนุทิน ชาญวีรกูล 4.54% และอื่นๆ ที่เหลือ 4.53%

 

การสำรวจครั้งที่ 2 วันที่ 13 มิถุนายน 2561 พบว่า คะแนนนิยมของประชาชนทั่วประเทศที่อยากได้คนเป็นนายกรัฐมนตรี เรียงตามลำดับดังนี้คือ

 

1) นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ 19.34%

2) พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา 17.31%

3) คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธ์ 8.93%

4) นายอนุทิน ชาญวีรกูล 5.68%

5) นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ 4.36% และ

6) อื่นๆ ที่เหลือ 37.61%

 

ผลการสำรวจครั้งที่ 3 วันที่ 15 ตุลาคม 2561 คะแนนนิยมผู้ที่ประชาชนปรารถนาให้เป็นนายกรัฐมนตรีเรียงตามลำดับ ได้แก่

 

1) พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา 19.62%

2) นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ 16.91%

3) คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธ์ 16.43%

4) นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ 14.42%

5) นายอนุทิน ชาญวีรกูล 3.52% และ

6) อื่นๆ ที่เหลือ 29.10%

 

ผลการสำรวจครั้งที่ 4 วันที่ 24 พฤศจิกายน 2561 คะแนนนิยมผู้ที่ประชาชนปรารถนาให้เป็นนายกรัฐมนตรีเรียงตามลำดับ ได้แก่

 

1) พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา 27.06%

2) คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธ์ 18.16%

3) นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ 15.55%

4) นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ 9.68%

5) นายอนุทิน ชาญวีรกูล 2.26% และ

6) อื่นๆ ที่เหลือ 27.30%

 

จากผลการสำรวจทั้ง 4 ครั้งแสดงให้เห็นว่า พรรคของนายทักษิณ ชินวัตร (ไทยรักไทย พลังประชาชน และเพื่อไทย) มาถึงจุดที่กำลังตกต่ำเสื่อมโทรมลงเป็นลำดับ ด้วยเหตุปัจจัยดังต่อไปนี้คือ

 

ประการแรก ในระยะเริ่มต้นของการต่อตั้งพรรคไทยรักไทย พรรคนี้เคยมีผู้ปฏิบัติงานที่มีประสบการณ์สูง (กลุ่มเอ็นจีโอ) ในการทำงานกับประชาชนระดับล่างทั่วประเทศ พวกเขาช่วยรวบรวมปัญหาต่างๆ ของคนระดับรากหญ้าขึ้นมาจนช่วยให้พรรคไทยรักไทยสามารถนำเสนอนโยบายและวาทกรรมที่สำคัญ 2 เรื่องคือ 1) นโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรค  2) นโยบายกองทุนหมู่บ้านที่สามารถเอาชนะพรรคการเมืองทุกพรรคมาโดยตลอดนับตั้งแต่ปี 2544 เป็นต้น  แต่ในปัจจุบันเอ็นจีโอส่วนใหญ่กลับยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามพรรคเพื่อไทย

 

ประการที่สอง พรรคไทยรักไทยและพรรคเพื่อไทยเคยเป็นผู้นำในการนำระบบการสื่อสารที่ก้าวหน้ากว่าและทันสมัยกว่าในการเอาชนะพรรคคู่แข่ง แต่ในขณะนี้พรรคการเมืองอื่นๆ สามารถนำเอาเครื่องมือสื่อสารสมัยใหม่ (Social Media) เช่น เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ อินสตราแกรม และไลน์ ฯลฯ มาสื่อสารกับประชาชนได้ไม่แตกต่างจากพรรคเพื่อไทย ทำให้ความได้เปรียบในเรื่องนี้หมดไป

 

ประการที่สาม พรรคไทยรักไทยเคยมีนักวิชาการ นักคิดและนักยุทธศาสตร์ที่ทำให้พรรคนี้มีแนวความคิดและนโยบายที่ท้าทายยิ่งกว่าพรรคการเมืองทุกพรรค แต่ทุกวันนี้พรรคเพื่อไทยขาดบุคลากรเหล่านี้ ทำให้พรรคขาดความสามารถในการสร้างนโยบายการเงินการคลังที่เป็นประโยชน์แก่คนในสังคมส่วนใหญ่ได้ หลังจากที่นโยบายจำนำข้าวและนโยบายค่าแรงขั้นต่ำ 350 บาทต่อวันก่อความเสียหายทางด้านเศรษฐกิจในระดับมหภาคอย่างร้ายแรง และติดตามมาด้วยการพบว่ามีการทุจริตอย่างรุนแรงเรื่องนโยบายจำนำข้าว คนชั้นกลางจำนวนมากได้หมดความเชื่อถือต่อพรรคเพื่อไทยไป

 

ประการที่สี่ พรรคเพื่อไทยในขณะนี้ขาดผู้นำที่มีบารมีและมีภาวะผู้นำที่สูงมากพอที่จะรวบรวมสมาชิกจำนวนมากให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้  ภายในกลุ่มที่สนับสนุนนายทักษิณ ชินวัตรเกิดกลุ่มก๊กต่างๆ ที่มีแนวความคิดและการบริหารจัดการที่ยากจะร่วมงานกันได้อย่างราบรื่น และ

ประการสุดท้าย การเกิดขึ้นของพรรคประชารัฐที่กำลังมีอำนาจทางการเมือง และมีนโยบายด้านมหภาคและจุลภาคต่างๆ เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งนโยบายบัตรคนจน ซึ่งมีขอบเขตการให้ประโยชน์แก่คนจนอย่างกว้างขว้าง โดยรวมเอานโยบาย 30 บาท รักษาทุกโรค ผนวกรวมเข้ากับนโยบายอื่นๆ อีก เช่น เบี้ยคนชรา ค่าโดยสารสำหรับผู้ป่วยฯลฯ และพบว่าเป็นนโยบายที่เอาชนะใจกลุ่มคนจนจำนวน 11 ล้านคนมากขึ้นอย่างรวดเร็ว