มือที่สามคือความผิดธรรมชาติ ย่อมต้องพบกับบทลงโทษ

ในยุคที่ใครๆก็คิดว่ามือที่สามเป็นยาแก้เบื่อ มีกันได้ไม่เป็นไร บางคนเป็นมือที่สามโดยไม่รู้ตัว บางคนรู้เต็มอกว่าต้องเป็นมือที่สามก็เอา บางคนปีนี้เป็นมือที่สาม ปีหน้าเจอมือที่สามบ้าง บางคนอยู่ดีไม่ว่าดีหาเหาใส่หัว อยากมีมือที่สามกับเขา คือโลกที่ผู้คนหมดความไว้เนื้อเชื่อใจกัน พร้อมจะทะเลาะกัน ด่าทอกันเสียงดัง แบบตกลงกันไม่ได้ เหมือนภัยร้ายเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แต่ละคนมีแผลแสบแห่งความรู้สึกผิด หรือรู้สึกแย่ ที่สมานให้หายได้ยาก ฝนฟ้าและพายุแห่งภัยเวร อาจซัดสาดเข้าบ้านได้ตลอดเวลา พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า โทษสถานเบาแห่งการละเมิดศีลข้อสาม คือการเป็นผู้ประสบภัยเวร แต่ในที่สุด มือที่สามจะค่อยๆเริ่มยึดแน่น หรือกระทั่งบีบให้อัดอั้นตันใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนจะเค้นให้หายใจหายคอไม่ได้ คนที่ทุกข์เพราะมือที่สามมีเกลื่อนโลก ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อด้วยการเห็นกับตา ทางพุทธเราจึงให้ตั้งตา ตั้งสติดักไว้ล่วงหน้า ถ้าเห็นมือที่สามยื่นเข้ามา หรือใจนึกถลาจะไปหามือที่สามจับ ก็ต้องเร่งเตือนตนเองทันทีว่า ทุกข์หนักยื่นเข้ามาแล้ว ประตูภัยเวรเปิดแล้ว ชีวิตใกล้จะหมดความสุขแล้ว ไม่ว่าสัมผัสจะเป็นสุขหลอกตาหลอกใจเพียงใด เพียงท่องไว้ว่านั่นเป็นยาพิษ ไม่ใช่ยาแก้เบื่อ คิดว่าไม่รับมาเลยดีที่สุด