โรคไวรัสโควิด-19, ปัญหาฝุ่น PM 2.5,

ป่าไม้ถูกทำลายโดยภัยธรรมชาติ และการเกิดอุทกภัย (น้ำท่วม) ทั้งในประเทศไทยและนานาประเทศ เพียงพอแล้วหรือไม่กับการที่ประชากรทั่วโลกจะต้องหันมาใส่ใจและให้ความสำคัญ เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องปกติ แต่นี้คือสัญญาณเตือนจากโลก

      โลกเริ่มร้อนขึ้นเป็นอย่างมาก นับจากมีการปฎิวัติยุคอุตสาหกรรม(Industrial Revolution) เนื่องจากมีการเปลี่ยนจากแรงงานคนมาใช้เครื่องจักรแทน กลายเป็นระบบอุตสาหกรรมโรงงานเข้ามาทดแทนระบบเกษตรกรรส, การใช้ระบบพลังงานไฟฟ้า น้ำมัน และก๊าซ แทนที่พลังงานถ่านหิน , การนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในอุตสาหกรรม และนำเทคโนโลยีดิจิทัลเข้ามาผสมกับการผลิต ทำให้มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจก และเชื้อเพลิงฟอสซิลในปริมาณมาก ส่งผลให้อุณหภูมิโลกสูงขึ้น สภาพอากาศแปรปรวนรุนแรง น้ำแข็งขั้วโลกละลาย และสัตว์ป่าเริ่มสูญพันธุ์ลง       

      ในเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา มีการการประชุมรัฐภาคีกรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ สมัยที่ 26 (COP26) ที่เมืองกลาสโกว์ ประเทศสกอตแลนด์ เพื่อบรรลุข้อตกลงควบคุมปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการยุติการใช้เชื้อเพลิงประเภทฟอสซิลลง อีกทั้งร่วมกันรักษาอุณหภูมิของโลกไม่ให้เพิ่มเกิน 2 องศาเซลเซียสและเป้าหมายคือการลดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ให้เป็นศูนย์ (Net Zero) ภายในปี ค.ศ.2050 นี้

        ทั่วโลกให้ความร่วมมือและเชื่อว่าจะสามารถบรรลุตามวัตถุประสงค์ที่แต่ละประเทศได้ให้คำมั่นสัญญาไว้ รวมถึงประเทศไทยก็เช่นกัน เนื่องจากเป็นประเทศที่ทำด้านเกษตรเป็นหลัก จึงได้รับผลกระทบในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เกษตรกรต้องหันมาปรับเปลี่ยนวิธีการทำเกษตรในรูปแบบใหม่ๆ และเริ่มเปลี่ยนแปลงจากตัวเราก่อน เช่น

1. การหันมาใช้ถุงผ้าแทนการใช้ถุงพลาสติก
2. ใช้บรรจุภัณฑ์ที่สามารถใช้ซ้ำได้หรือที่สามารถย่อยสลายได้และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม
3. ช่วยกันปิดไฟที่ไม่ใช้
4. ประหยัดน้ำใช้อย่างประหยัดและให้เกิดประโยชน์สูงสุด
5. หันมาปลูกต้นไม้ หรือเข้าร่วมกิจกรรมปลูกป่าเพื่อลดโลกร้อน
6. แยกประเภทขยะ ขวดพลาสติก ขวดแก้ว เศษอาหาร ออกจากกัน
7. เปลี่ยนจากการใช้รถยนต์แบบเติมน้ำมัน เป็นระบบไฟฟ้าแทน

     ทุกกิจกรรมที่ทำในชีวิตประจำวัน ล้วนมีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำให้เกิดภาวะโลกร้อน ดังนั้นควรทำความเข้าใจและร่วมมือกับทุกภาคส่วน ให้เราได้เป็นส่วนหนึ่งเล็กๆ ของการช่วยโลกให้น่าอยู่ขึ้น