เพจดังถาม ทุกรัฐบาลทำไมถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้? กรณี "พิมรี่พาย" ช่วยเด็กบนดอย

14 มกราคม 2563 (วันเด็กแห่งชาติ) เพจดัง "ความเห็นของผม" ได้เขียนบทความกล่าวถึงกรณีที่ "พิมรี่พาย" ได้เข้าไปช่วยเหลือเด็กๆบนพื้นที่ห่างไกล โดยมีประเด็นที่น่าสนใจว่า

บทความนี้ เป็นบทความที่เขียนค่อนข้างยากบทความหนึ่งของผมเลยนะครับ

บทความนี้ผมเขียนเรื่องที่ “พิมรี่พาย” เอาแผงโซลาร์เซลไปคิดตั้งให้กับหมู่บ้านแม่เกิบ อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่

ผมยอมรับว่าผมไม่เคยรู้จักหมู่บ้านแห่งนี้มาก่อน ดอยอมก๋อยเนี่ยเคยได้ยินอยู่ แต่หมู่บ้านแม่เกิบผมไม่รู้จัก

จากคลิปของพิมรี่พาย หมู่บ้านนี้อยู่บนดอยที่เชียงใหม่ ห่างไกลจากความเจริญในทุกๆ ด้าน ไฟฟ้าไม่มีใช้ ครัวเรือนไม่มีรายได้ ปลูกผักก็อกๆ แก็กๆ กินข้าวกับพริก เกลือ และผงชูรส และจับหนูมาเป็นอาหาร

หมู่บ้านนี้มีเด็กอยู่ราว 40 คน ในเมื่อไม่มีไฟฟ้า ก็แน่นอนว่าย่อมไม่รู้จักเครื่องใช้ไฟฟ้า ทีวี คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ตไม่ต้องพูดถึง ในคลิปบอกประมาณว่า พ่อแม่ของเด็กพวกนี้ไม่มีรายได้ รองเท้าก็ต้องใส่กันแบบขาดๆ ปลูกอะไรก็ไม่เป็น เด็กๆ ไม่มีความฝัน ไม่รู้ว่าอนาคตจะประกอบอาชีพอะไร ก็ได้แต่อยู่ไปวันๆ เพราะไม่มีใครรู้จักโลกภายนอก

พิมรี่พายเขาก็ลงทุนราวๆ 5 แสนบาท เอาแผงโซลาร์เซลไปติดตั้ง ทำให้หมู่บ้านมีไฟฟ้า เอาทีวีไปให้เด็กๆ ดู เพื่อที่เด็กจะได้รู้จัก “โลก” และ “มองเห็นอนาคตของตัวเอง” เอาแปลงผักไปให้ เด็กๆ และคนในหมู่บ้านจะได้กินอาหารที่ดีกว่าที่กินอยู่

สิ่งที่พี่พิมรี่พายทำ คือสิ่งดีครับ และผมก็ขอชื่นชมจากใจจริง

และเมื่อคลิปนี้ถูกเผยแพร่ แน่นอนว่าก็มีเสียงตามสายออกมาว่า “ถ้ารัฐบาลนี้ดี” เด็กๆ บนดอยเหล่านี้ ก็จะมีชีวิตที่ดีโดยที่ไม่ต้องพึ่งพาพิมรี่พายที่เป็นแม่ค้าออนไลน์ธรรมดาๆ แบบนี้เลย

ผมจะบอกแบบนี้ครับ ผมก็ไม่เข้าใจว่าหมู่บ้านแม่เกิบนี้ตกสำรวจไปได้อย่างไร ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่คนปัจจุบันซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ท่านทราบเรื่องนี้หรือไม่ว่ามีหมู่บ้านหนึ่งในการดูแลของจังหวัดท่าน ประชาชนอยู่กันแบบ “มนุษย์ถ้ำ” ตามที่พิมรี่พายเรียก ทั้งจังหวัด ทั้งรัฐบาล ไม่รู้จริงๆ ใช่หรือไม่ว่าหมู่บ้านนี้ ไฟฟ้ายังเข้าไปไม่ถึง

ถ้าใครหลายๆ คนจะโทษรัฐบาลนี้ โทษพลเอกประยุทธ์ที่ดูแลประชาชนได้ไม่ดี ก็โทษได้ครับ ผมไม่ได้ว่าอะไร เพราะการที่หมู่บ้านหนึ่งในที่ห่างไกล ไฟฟ้าเข้าไม่ถึง ผู้คนอยู่ไปวันๆ ไม่มีอนาคต ตั้งแต่อำเภอ เทศบาล จังหวัด ไปจนถึงรัฐบาล ก็ต้องตอบให้ได้ว่าปล่อยให้ประชาชนอยู่กันแบบนี้ได้อย่างไร

เพียงแต่ผมไม่รู้ว่าหมู่บ้านนี้อยู่กันมาแบบนี้ตั้งแต่ปีไหน สมมุติว่าหมู่บ้านนี้อยู่กันแบบนี้ตั้งแต่ผมเกิด ผมเกิดมาในช่วงที่ประเทศเรามีนายกรัฐมนตรีชื่อ พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ถ้าจะให้มีความยุติธรรมกันจริงๆ ก็ต้องไล่ถามกันตั้งแต่ตอนนั้นว่า

ทำไมรัฐบาลป๋าเปรมถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลน้าชาติชายถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลนายอานันท์ถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลบิ๊กสุถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลนายชวนถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลนายบรรหารถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลบิ๊กจิ๋วถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลลุงแม้วถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลพลเอกสุรยุทธถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลนายสมัครถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลนายสมชายถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้
ทำไมรัฐบาลเจ๊ปูถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้

และสุดท้ายค่อยถามว่า
ทำไมรัฐบาลลุงตู่ถึงปล่อยให้เป็นแบบนี้

เพื่อความยุติธรรม ก็ต้องถามกันทุกรัฐบาล เพราะหมู่บ้านนี้ ไม่ใช่เพิ่งจะมาไม่มีไฟฟ้าตอนรัฐบาลนี้บริหารประเทศเสียหน่อย

นี่ไม่ได้แก้ตัวแทนรัฐบาลนี้นะ เพราะรัฐบาลนี้ก็ต้องถูกถามเหมือนกันว่าปล่อยให้ประชาชนคนไทยอยู่กันแบบนี้ได้อย่างไร เพียงแต่แค่รู้สึกว่าถ้าจะถาม ถ้าจะโทษกันแต่รัฐบาลนี้ มันก็ไม่ยุติธรรมเท่าไหร่

และอีกอย่างที่อ่านแล้วไม่สบายใจมากๆ เลยก็คือ มีการเปรียบเทียบว่า มีคนบางคนขึ้นดอยมา 70 ปี ยังทำประโยชน์ได้ไม่เท่าพิมรี่พายเอาโซลาร์เซลไปให้ครั้งเดียว

ข้อนี้ ไม่อยากจะตอบอะไรมาก จะบอกคนที่เปรียบเทียบแบบนี้ว่า “โง่” ก็เกรงใจ แต่ถ้าลองเปิด กูเกิ้ล ดูสักหน่อย ก็คงจะเห็นว่า โครงการพระราชดำริบนดอยนั้นมีอะไรบ้าง และคุณภาพชีวิตของชาวเขาชาวดอย “ก่อน”ที่คนผู้นั้นจะบุกป่าฝ่าดงขึ้นไป และ “หลัง” จากที่คนผู้นั้นได้ขึ้นไปพัฒนาแล้ว มันต่างกันมากขนาดไหน

ต่อให้เขาผู้นั้นขึ้นไปพัฒนาชาวเขาชาวดมากมานขนาไหน แต่ถ้าขาดการร่วมมือจากภาครัฐ ขาดการเอาใจใส่ การติดตามผลจากภาครัฐ มันก็ไม่สามารถพัฒนาได้ทั้ง 100% หรอกครับ

และรู้หรือไม่ ถ้าไม่มีคนผู้นั้นขึ้นไปสำรวจบนดอยสูง ไม่ไปพัฒนาคุณภาพชีวิตคน ป่านนี้คนไทยอาจจะติดฝิ่น ทำให้เสื่อมทรุดกันทั้งประเทศแบบประเทศอื่นไปแล้วก็ได้

เพราะฉะนั้น อย่าเปรียบเทียบอะไรที่ทำให้ตัวเองดู “ไม่ฉลาด” เลยครับ

พิมรี่พายทำดีแล้ว ผมก็เป็นกำลังใจให้ เด็กๆ เหล่านั้น เขาจะได้มีชีวิตที่ดีขึ้น มองเห็นอนาคตของตัวเอง ไม่อยู่ไปวันๆ อยากจะทำอะไรที่มีประโยชน์ จะได้เป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศต่อไป

รัฐเองก็ต้องตระหนักแล้วนะครับ คนในหมู่บ้านนี้ พวกเขาอยู่อย่างไม่มีไฟฟ้า ไม่มีความหวัง ไม่มีอะไรเลย นี่เป็นหน้าที่โดยตรงของรัฐเลยนะ ต้องสำรวจกันใหม่หรือเปล่า ว่ายังมีหมู่บ้านแบบนี้อีกหรือไม่ ที่ไหนบ้าง ที่อยู่กันแบบมนุษย์ถ้ำแบบนี้

สำรวจให้เจอ แล้วเข้าไปพัฒนาพวกเขา ปรับปรุงคุณภาพชีวิตพวกเขา มีใครบางคนเคยทำตัวอย่างให้ดูแล้ว เคยให้แนวคิดไว้แล้วว่าจะพัฒนาชาวเขาอย่างไรให้ยั่งยืน ให้พึ่งพาตัวเองได้ ก็ทำแบบนั้นแหละครับ

ผมเชื่อว่ารัฐทำได้ ถ้าคิดจะทำจริงๆ อย่าให้ใครต้องมาพูดอีกเลยว่า ใครบางคนขึ้นดอยมา 70 ปี ยังมีประโยชน์ไม่เท่าพิมรี่พาย

อ่านแล้วมันเจ็บปวดหัวใจครับ

ทั้งหมดทั้งมวลคือ “ความเห็นของผมนะครับ”