อุทาหรณ์ของหายอย่าคิดว่าจะได้คืนฟรีๆ เมื่อมีคนเก็บ iPod ได้ แล้วขอตัง 2000

เกิดเรื่องที่สามารถเป็นอุทาหรณ์ได้อย่างดี เมื่อคุณ สมาชิกหมายเลข 988122 สมาชิกพันทิพได้โพสกระทู้ว่า.....

เรื่องนี้เราอยากให้เป็นอุทาหรณ์สอนใจทุกคนนะคะว่าเวลาของหายแล้วมีคนเก็บได้ อย่าคิดว่าจะได้คืนฟรีๆ ทั้งๆที่มันเป็นของเรา (ซึ่งเราคงผิดเองแหละค่ะที่ดันทำหาย) เรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีไอพอดอยู่เครื่องหนึ่งค่ะ ทำหายไปน่าจะประมาณ 1-2 ปี ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าไปทำหายที่ไหนเลยเข้าแอพ find iphone ปรากฎว่าเครื่องมันปิดไว้หาไม่เจอ ก็เลยตั้งระบบไว้ว่าถ้าใครเปิดเครื่องขึ้นมาให้หน้าจอโชว์ข้อความว่า ipod เครื่องนี้สูญหายให้ติดต่อกลับที่เบอร์ เราก็รอค่ะจนคิดแล้วว่าคงไม่มีทางได้คืนแน่ๆ แต่ปรากฎว่าวันนี้สดๆ ร้อนๆ เลยมีคนโทรมาว่าเราใช่เจ้าของเครื่องรึเปล่า ตอนแรกเราก็งงค่ะ ตกใจไม่คิดว่าจะมีคนหาเจอเลยบอกให้เขาแอดเฟสบุ๊คแล้วก็ถ่ายรูปตัวเครื่องกับหน้าจอมาให้ดู ปรากฎว่าเป็นเครื่องเราค่ะ เพื่อความแน่ใจอีกขั้นเราเลยเข้าไปในแอพ find my iphone ปรากฎว่าเครื่องเราอยู่แถวๆ สวนหลวงเหมือนตอนที่เขาโทรมาคุย มันออนไลน์อยู่ด้วยค่ะ ก็เลยจัดการแคปที่อยู่เอาไว้เผื่อว่าต้องไปรับเครื่องที่บ้านเขา

ตอนแรกเราก็คิดว่าคงได้ของคืนแล้วล่ะเลยทำการนัดเจอกับเขาอีกครั้งเพื่อทำการรับของ

มันเริ่มมาแปลกๆ ตอนที่เขาบอกว่าไม่มีค่ารถ เราเลยคิดว่าเขาน่าจะต้องการเงิน เราเลยเสนอไปว่าจะออกค่ารถให้เขาก็ได้เพราะอยากได้ของคืนจริงๆ แต่ว่าฝ่ายนู้นเขาขอไปถามแม่ก่อน แล้วเขาก็หายไปนานมากเราเลยเริ่มรู้สึกแปลกๆ ก็เลยแคปที่อยู่น้องเขาใน find my iphone เอาไว้อีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้เขากลับปิดเครื่องไอพอดเรา เราเลยโทรกลับไปอีกครั้งเขาก็ปิดเครื่อง บอกว่าแบตหมดตามแชทที่แคปมา

คือเราไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น เป็นนักศึกษาเพิ่งจบก็เลยว่าจะให้สินน้ำใจเขา เราก็คิดว่ามันน่าจะจบที่ตรงนั้น แต่เขาก็เรียกเราเพิ่มขึ้น เราเลยปรึกษากับที่บ้าน ที่บ้านเลยบอกว่ามันดูแปลกๆไม่น่าไว้ใจ ถ้าหากว่าเราตกลงจ่ายเงินให้เขาแล้วไปนัดรับของ แต่เขาไม่ได้มาคนเดียวหรือมีอะไรตุกติกขึ้นมา มันจะได้ไม่คุ้มเสีย เราก็เลยบอกเขาว่าไม่เอาแล้วก็ได้ เพราะดูท่าเขาก็คงจะไม่อยากคืนให้เราเท่าไหร่ แต่สุดท้ายเขาก็ดันมาขอรหัสเรา เหมือนจะให้เรายกเครื่องให้เขาฟรีๆ ละกัน ซึ่งต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหนเหรอถึงจะขอรหัสเพื่อปลดล็อคเครื่อง ขนาดเราบอกว่าจะเอาไปแจ้งตำรวจ เขาก็ยังบอกว่าเชิญตามสบาย เราไม่ได้อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนะคะ คิดตัดใจแล้วว่าหายคือหายละกัน แต่พอมาเจอประโยคนั้นเข้าไปเราเลยรวบรวมหลักฐานทุกอย่างเอาไว้เพื่อเอาไปแจ้งความค่ะ คิดว่าคงทำได้เท่านี้ ส่วนของจะได้คืนหรือไม่ก็สุดแล้วแต่มันจะเป็นไป

ที่เอามาเล่าคืออยากให้ทุกคนไว้ใช้เป็นอุทาหรณ์ว่าของๆ เรา เราต้องรักษาให้ดี อย่าทำหาย อย่าทำหล่น อย่าสะเพร่า เพราะการที่จะเจอคนใจดียอมคืนให้เราง่ายๆ นั้น มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย

ป.ล. ล่าสุดฝ่ายนู้นเขาลบแชทในเฟสบุ๊คที่คุยกันไว้ด้วยค่ะ

***อัพเดทสถานการณ์นะคะ

วันนี้หลังจากเราตามประวัติจากในเฟสของคนที่แชทด้วยแล้วตามไปที่โรงเรียนนะคะ

คือมีคนเก็บไอพอดเราได้แล้วก็โทรมาขอเงินกับเราเพื่อให้เราไถ่ค่าตัวของของเราคืนใช่มะ ด้วยความโมโหเราเลยรวบรวมข้อมูลหลักฐานทุกอย่าง รู้ยันโรงเรียนของคนที่เราคุยเเชทด้วยแล้วไปที่สถานีตำรวจ ทางสถานีตำรวจคลองหลวงเลยให้คำแนะนำว่าให้เข้าไปคุยกับตัวเด็กคนนี้ที่โรงเรียนก่อนเพราะว่าน้องเขายังดูเด็ก ไม่อยากให้มีเรื่องต้องขึ้นโรงขึ้นศาล เรากับพี่เลยขับรถไปเลยค่ะ ไปตามหาตัวเด็กคนนี้พร้อมกับรายงานเรื่องให้ผู้อำนวยการทราบ ทางโรงเรียนเลยให้ความร่วมมือด้วยการตามเด็กมาพร้อมสอบสวนว่าเด็กคนนี้ได้ทำจริงอย่างที่เรากล่าวอ้างรึเปล่า ซึ่งเด็กคนนี้ก็ยอมรับว่าเป็นคนพิมพ์จริงแต่ว่าโดนน้าข้างบ้านสั่งให้พิมพ์ โดยการยืมเฟสบุ๊คของเด็กคนนี้ในการคุยกับเรา เราคิดว่าเด็กอาจจะโกหกหรือไม่โกหกก็ได้แต่น้องรู้เท่าไม่ถึงการเเละได้เขียนแผนที่บ้านเเละเขียนคำยอมรับสารภาพว่ามีคนเอาเฟสบุ๊คของน้องไปใช้จริง เราเลยเดินทางจากโรงเรียนเพื่อไปสถานีตำรวจเพื่อขอความช่วยเหลือว่าจะบุกไปที่บ้านของเขาเพื่อขอของเราคืน ตำรวจไม่แนะนำเพราะว่าเรายังไม่มีหมายค้นเเละยังไม่รู้จักหน้าของคนที่เอาของของเราไปแล้วไม่ยอมคืน เลยให้คำแนะนำไปที่สถานีตำรวจในเขตที่เราทำหาย เราก็ไปทำเรื่องที่อีกเขต

และทางตำรวจก็ได้เข้ามาพูดไกล่เกลี่ยให้ว่าเราพร้อมจ่ายในส่วนเงิน 2 พันบาท เรียกค่าไถ่ตัวไอพอดเรามา ฝ่ายนั้นเลยตกลงว่าจะไปนัดเจอกับเราที่ซีคอนฯ ตอนเวลาสี่โมงเย็น คือทางตำรวจเขามีสองทางเลือกให้เราค่ะคือเราจะยอมจ่ายเงินแล้วได้ของคืน หรือเราจะดักล่อเขาให้กล้องวงจรปิดที่ซีคอนจับได้ แล้วออกหมายจับดำเนินคดี ซึ่งเราคิดว่ามันไม่คุ้มกับความปลอดภัยของเราในจุดนี้ เพราะตำรวจไม่ได้ไปเป็นเพื่อนเราด้วย เราเลยคิดว่าจะตัดใจเเล้วไม่เอาของละ

แต่ไม่รู้อีท่าไหนจู่ๆ เขาก็โทรกลับมาพร้อมกับสารภาพว่าเบอร์โทรศัพท์ที่โทรเข้ามาแจ้งเรื่องไอพอดหายนั้นเป็นของคนอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เธอเป็นคนที่พักอาศัยอยู่ชั้นบนของบ้านเเละให้ยืมโทรศัพท์ในการโทรเท่านั้น โดยคิดอัตราค่าบริการเป็นนาที ซึ่งคนร้ายจริงๆ คือคู่ชายหญิงสองคนที่พักอาศัยอยู่ด้านล่างของเธอ เจ้าของเบอร์โทรศัพท์รู้ว่าเรื่องถึงหูตำรวจเเล้วเลยรีบร้อนบอกจะส่งของคืนให้เราพร้อมกับจะเเจ้งเลขพัสดุ ถ้าเราอยากโอนเงินให้เขาเป็นค่าสินน้ำใจ ให้โอนเงินเข้าบัญชีของคนที่เก็บได้ จะให้เท่าไหร่ก็ได้ เราก็เลยโอเค ถ้าตกลงแบบนี้ก็จบไปแต่แรกแล้ว

ก็จัดการลงบันทึกประจำวัน แจ้งความเอาไว้กับทางตำรวจเเล้วก็เดินทางกลับบ้านเพราะว่าเหนื่อยมากแล้ว ทีนี้ทางนั้นก็จัดการส่งของให้พร้อมกับถ่ายรูปพัสดุเเละเเทรคเลข ems เราเลยบอกกับเจ้าของโทรศัพท์ว่าถ้าของมาถึงมือเราเเล้ว เดี๋ยวเราจะโอนเงินไปให้ ขอเลขบัญชีด้วย ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะโอเค จบอยู่ที่ตรงนั้น แต่ไม่ค่ะ!!!

เพราะเมื่อสักครู่ตอนเวลา 18. 40 นาทีเบอร์เดิมก้โทรมาอีกพร้อมกับเสียงผู้ชายที่โวยวายว่าไหนเงิน ทำไมไม่โอนเข้า เราเลยอธิบายให้เขาฟังว่าเนี่ยรอของมาถึงมือเราก่อน ดูว่าสภาพมันครบมั้ย มีความเสียหายอะไรรึเปล่า ถ้ามันไม่มีเราก็พร้อมจะโอนเงินให้เขาเป็นค่าสินน้ำใจในการเก็บของได้ แต่เสียงของผู้ชายที่อยู่ภายนอกก็ดังสวนขึ้นมาว่า แบบนี้แหละคนเรา ไม่เอาแล้วก็ได้เงินน่ะ ของส่งไปให้แล้ว ก็เป็นแบบนี้แหละ สันดาน

เราถูกด่า? กับการที่เราทวงของของเราคืน มันถูกต้องแล้วเหรอ เราอุตส่าห์ไม่ติดใจเอาความอะไรแล้วจะให้เงินเป็นค่าตอบแทนเขา แต่เขาก็มาโวยวาย ตะคอกขึ้นเสียงแทรกใส่ในโทรศัพท์ แล้วถามจริงๆเถอะนะ ใครที่อยากจะโอนเงินเข้าบัญชีให้คุณ ใครที่อยากจะขอบคุณในน้ำใจของคุณ ในเมื่อเจตนาของคุณมันส่อได้ชัดเจนขนาดนี้

เราไม่แน่ใจเลยว่ายังจะโอนเงินให้เขาเป็นค่าสินน้ำใจอยู่อีกมั้ย แล้วเราก็ไม่มั่นใจเลยด้วยว่าของของเรามันจะมาถึงในสภาพครบสมบูรณ์รึเปล่า เรากลายเป็นคนที่ผิด กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไม่มีน้ำใจ เพียงเพราะเราตามหาของของเราคืน

เราเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อแล้ว เหนื่อยมาก เสียทั้งสุขภาพจิต เสียทั้งเวลา เสียทั้งความรู้สึก พูดตรงๆ

ป.ล. ต้องขอบคุณทางอาจารย์และเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ให้คำแนะนำอย่างดีด้วยนะคะ

**** อัพเดทนะคะ ตอนนี้ได้รับของคืนแล้ว สภาพครบสมบูรณ์ ตามได้ที่เมนท์ข้างล่างเลยค่ะ