คืออยากถามว่าอะไรเป็นตัวแปรที่ทำให้นักท้องเที่ยวเห่อเชียงคานมากกว่าที่อื่นๆที่สวยงามและดูมีเสน่ห์มากกว่าครับ

คืออยากถามตามหัวกระทู้ว่าอะไร เป็นตัวแปรที่ทำให้หลายๆคนเห่อและแห่กันอยากไปเชียงคานมากกว่าบริเวณโดยรอบและที่อื่นๆที่ดูมีเสน่ห์กว่าและน่าไปกว่ากัน ไม่สิน่าไปไม่เกินกันหรือกินไม่ลง เพราะผมเห็นว่าทุกวันนี้เชียงคานดูประดิษฐ์ และเริ่มเกร่อและกร่อยขึ้นทุกวันนี้ ดูเหมือนพยายามบิ้ว พยายามสร้างเสน่ห์ขึ้นมา เหมือนพยายามทำอะไรให้ดูเป็นเชิงพาณิชย์มากเกินไป ดูคล้ายการทำอาหารสำเร็จรูป อาหารเม็ดอะไรอย่างงั้น ดูไม่เก่าจริง ไม่เข้าถึงวิถีท้องถิ่นจริง คือสงสัยทำไมต้องพากันไปเห่อกระจุกกะนที่เดียว เหมือนอีสานเหนือมีแต่เชียงคาน เลย อยู่ที่เดียว ทำเหมือนกับว่าบนภูมิภาคนี้มีอาณาจักร ดินแดงเชียงคานอยู่ที่เดียว พอจะเรียนรู้อัตลักษณ์ก็รู้แต่สำเนียงไทเลย ทำไมไม่ไปเรียนรู้สำเนียงย้อ ภูไท ข่า หรือแสก หรือทางนครพนมพื้นเมือง มุกดาหาร หนองคายพื้นเมือง หรือเรียนรู้วิถีอื่นๆให้มันดูมีสเน่ห์ จะได้รู้ว่าภาคอีสานก็ดูมีมนต์เสน่ห์ที่หลากหลาย และน่ารักไม่แพ้ที่อื่นเลย ไม่แพ้ภาคเหนือที่หลายคนพูดถึงว่ามีความน่ารัก นุ่มนวล ไพเราะ