ไขความลับ! ทำไมชายไทยกลายเป็นเกย์

ก็เพราะว่าหล่อไง ผู้ชายด้วยกันยังชอบ
แล้วมารู้ตัวอีกที ตรูเป็นเกย์ ก็เลยชอบผู้ชายตั้งแต่นั่นมา

เราถามมาจากเพื่อนที่เป็นกะเทย

บทสนทนา

เรา :: เฮ้ยๆๆ ทำไมผู้ชายดีหล่อเป็นเกย์เป็นตุ๊ดหมดเลยว่.ะ

มัน :: ก็เพราะผู้ชายมันหล่อและดีไง ผู้ชายด้วยกันยังชอบ และอีกอย่าง ชะนีอย่างพวกหล่อนก็มีแต่ซิลิโคน โบ๊ะหน้าหนาเตอะ หรือไม่ก็หน้าดำแบบหล่อน คือเอาง่ายๆ อย่างพวกหล่อน ไม่ไหวเลย

เรา :: [มองหน้าแบบเคือง มันว่าเราหน้าดำ ก็แค่เราแต่งหน้าไม่เป็นเลยขี้เกลียจทา] 

ไร้สาระไปหน่อย แต่มีคนสงสัย เราเลยอยากเอามาลง

ต่อไปเรามาดูกันว่า ทำไมชายไทยถึงเป็นเกย์กันนะเจ้าคะ   (ข้อมูลด้านล่าง copy มานะเจ้าค่ะ)

ไม่คิดว่า อยากจะถามคำถามนี้อีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะ หนึ่ง…มันน่าเบื่อ สอง…ไม่ว่าวงการไหนๆ ทั้งแพทย์ศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สังคมศาสตร์ หรือไสยศาสตร์ ก็ยังไม่สามารถฟันธง ให้คำตอบที่ชัดๆ ได้่

แต่เมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมา มีอะไรบางอย่างน่าทบทวนเกิดขึ้นกับคำถามน่าเบื่อๆ พรรค์นี้

ในรายการวิทยุที่พูดเกี่ยวกับความหลากหลายทางเพศ ซึ่งผมกับเพื่อน อีกสองคนอาสาชวนคิดชวนคุยมาได้สักพักหนึ่งแล้วเกิดสงสัยขึ้นมาว่า เรายังไม่เคยสำรวจ “กลุ่มผู้ฟัง” เลยว่ามีทัศนคติยังไงเกี่ยวกับตัวเอง

เลยเป็นที่มาของคำถามง่ายๆ แต่ไม่เคยมีคำตอบอย่าง “คุณคิดว่า อะไรทำให้คุณเป็นเกย์?”

“โทรเข้ามาสิครับ” แล้วกริ่งกริ๊งกร๊างก็เริ่มดังไม่ขาดสาย หลายๆ ความเห็นที่หลั่งไหลเข้ามาบ่งชี้ว่า ที่เป็นเกย์เพราะที่บ้านมีแต่ผู้หญิง

“ผมอยู่กับแม่และยาย” “ผมอยู่กับยายและน้าสาว” และอีกผมหนึ่ง บอกว่า “ผมเป็นน้องคนเล็ก โตมากับพี่สาวหลายคน”

แทบทุกคนบอกอย่างหนักแน่นต่อไปอีกด้วยว่า อีกส่วนหนึ่ง คงเป็นเพราะ พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน หรือไม่ก็ ไม่มีพ่อเป็นแบบอย่างที่ดี เลยเป็นเกย์ เป็นกะเทย

ผมว่า คนเป็นพ่อนี่แหละน่าตำหนิที่สุด เพราะไม่รู้จักอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน เอาแต่ออกไปทำงาน หาเงินมาเลี้ยงครอบครัว และไม่รู้จักหัดทำตัวเป็นแบบอย่าง

หรืออีกนัยหนึ่ง เราก็ควรจะเห็นใจ “แม่” “ยาย” “น้าสาว” และ “พี่สาวหลายคน” นั้นด้วยหรือเปล่า ที่เลี้ยงดูบุตรหลาน แล้วอยู่ๆ ก็ทำให้ลูกหลาน เป็นเกย์ เป็นกะเทย โดยไม่รู้ตัว?

สัปดาห์ถัดมา เราตั้งประเด็นนี้อีกครั้ง และชวนคุณผู้ฟังคิดเพิ่มเติม ถามว่า สมัยก่อน ใครคือคน ที่ออกไปทำงานนอกบ้าน? อีกคำถามหนึ่งคือ แล้วหน้าที่เลี้ยงดูลูก ส่วนใหญ่แล้วใครทำ? ตามด้วยอีกคำถาม แล้วคนที่เกิดมากำพร้าพ่อ กำพร้าแม่ และไม่มียาย หรือไม่ก็ ไม่มีพี่สาวหลายคนล่ะ น่าจะโตขึ้นมา “กลาย” เป็นรักเพศเดียวกัน? หรือ “กลาย” เป็นรักต่างเพศ? หรือรักทั้งสองเพศ หรือ…ไม่รักเพศใดเลย?

โดยส่วนตัว ผมไม่เชื่อว่า “การเลี้ยงดู” หรือ “สภาพแวดล้อม” อย่างโรงเรียนหญิงล้วน หรือโรงเรียนชายล้วน จะเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็ก หรือเยาวชนคนหนึ่ง “กลาย” เป็น เกย์ กะเทย ทอม หรือดี้ได้ ผมเชื่อว่าเขาเป็นของเขาอยู่แล้ว ขึ้นอยู่่ว่า รู้ตัว และยอมรับความจริงเมื่อไหร่ต่างหาก

และสิ่งที่ผมเชื่ออีกเรื่องก็คือ “คนเป็นเกย์ส่วนใหญ่ พอไม่รู้ว่า อะไรเป็นสาเหตุให้พึงพอใจเพศเดียวกัน ก็มักจะมองไปรอบๆ พอนึกขึ้นมาได้ ก็บอกใครๆ ไปแบบไม่แน่ใจนักว่า คงเป็นเพราะโตมากับแม่ ไม่มีพ่ออยู่บ้าน หรือไม่มีพ่อเป็นแบบอย่าง”

คำถามอีกคำถามที่สำคัญก็คือ แล้วคนเป็นเด็กกำพร้าล่ะ? แล้วคนที่มีแม่เข้มแข็ง เป็นได้ทั้งพ่อ ทั้งแม่ล่ะ? ลูกจะเป็นอะไร? แล้วถ้าเรามองไปไกลๆ กว้างๆ กว่านี้ ในโลกนี้ ก็น่าจะมีเกย์ กะเทย มากกว่าที่คิด เพราะครอบครัวส่วนใหญ่ ล้วนมีมารดาทำหน้าที่เลี้ยงดูบุตร?

การพยายามค้นหาสาเหตุของเหล่าเกย์ กะเทย แล้วบอกว่า พ่อไม่อยู่บ้าน หรือโตมากับผู้หญิงมาตลอดจึงไม่ต่างอะไรกับการบอกกล่าวใครๆ ไปว่า ที่ฉันเป็นของฉันอย่างนี้ เพราะ “ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่มี ‘คนอื่น’ ทำให้เป็น”

จากฐานความคิดแบบนี้ หากคนๆ นั้น ไม่รู้สึกดีกับสิ่งที่ตัวเองเป็น คนทั่วไปก็จะสรุปว่า เขาคนนั้นกำลัง“การกล่าวโทษ” บุพพากรีของตน โทษพี่สาว หรือโทษคุณยายที่เลี้ยงมา อย่างช่วยไม่ได้ และที่สำคัญสะท้อนให้เห็นว่า การเป็นเกย์ เป็นกะเทย คือปัญหาและเป็นชีวิตด้านลบ ที่ครอบครัวควรระวัง และควรเลี้ยงดูดีๆ อย่าให้เป็นเชียว

การเป็นคนรักเพศเดียวกัน ไม่ใช่ความผิด ผมจึงคิดว่า ไม่ควรจะไปกล่าวโทษใคร หรือโทษอะไร กระทั่งตำหนิสิ่งแวดล้อมเรื่อยเปื่อย

ดังนั้น คำถามที่เราพยายามค้นหาคำตอบอยู่ตลอดว่า อะไรเป็นสาเหตุให้เป็นเกย์ จึงเป็นเรื่องไม่น่าถามแต่เพราะส่วนหนึ่งที่ถามก็เพราะเกิดจากฐานความคิดที่ว่า ถ้ารู้สาเหตุแล้ว จะได้ “ป้องกัน” ไม่ให้เกิด ซึ่งเป็นวิธีคิดของคนที่ไม่เคยสนใจว่า โลกนี้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไรแล้ว และไม่เคยตั้งคำถาม ถามตัวเองเลยว่า ที่ผ่านมาตนเองถูกหล่อหลอม และถูกตีกรอบในเรื่องเพศมาแล้วกี่ชั้นต่อกี่ชั้น?

และเมื่อยังถามเช่นนี้กันอยู่ การเป็นคนรักเพศเดียวกันก็ไม่ต่างอะไรจากอาการเจ็บป่วย หรือเป็นเชื้อโรค ที่น่าจะมียารักษา หรือวิธีการป้องกันที่เด็ดขาดได้ผล แต่มันก้อ…ไม่มี

ในสัปดาห์ที่สอง เรายังคงได้เสียงกริ๊งกร๊างอยู่ ที่น่าสนใจคือ วัยรุ่น 15-18 โทรเข้ามามาก เมื่อเทียบกับสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งส่วนใหญ่เป็นวัยทำงาน

พวกเขาตอบว่า ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมถึงเป็นเกย์ หรือเป็นกะเทย และไม่คิดว่า จะต้องไปโทษใคร หรีืออะไร แม้กระทั่งโทษอินเตอร์เน็ต เกมคอมพิวเตอร์ หรือจอทีวี

ผมเดาเอาว่า เด็กวัยรุ่นยุคใหม่ที่เกิดมาในยุค “รักแห่งสยาม” คงมีวิธีคิดไม่เหมือนกับ คนในยุค “เพลงสุดท้าย” หรือ “ฉันผู้ชายนะยะ”

แล้วคุณผู้อ่านที่เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงที่รักเพศตรงข้ามล่ะครับ เคยถามตัวเองบ้างมั๊ยครับว่า อะไรเป็นสาเหตุให้คุณเป็นคนรักต่างเพศ?