แชร์สนั่น!! เสียง สะอื้น จาก ครู ผู้ไร้สัญชาติ ชายโพสต์สอบจบครูแต่ไม่สามารถบรรจุได้ ส่งข้อความถึงนายกวอนขอสัญชาติไทย

กลายเป็นประเด็นโด่งดังอย่างมากในโลกออนไลน์ เมื่อมีผู้ใช้เฟซบุ๊คชื่อ “ยอด ปอง” ได้ออกมาโพสต์เรื่องราวของตัวเขาถึงนายกรัฐมนตรี วอนขอสัญชาติไทยให้กับเขา เพื่อที่เขาจะได้บรรจุเป็นครู เพื่อถ่ายทอดสิ่งดีๆ ให้กับเด็กไทยต่อไป เพราะเขาเรียนจบครูมา แต่ไม่สามารถบรรจุเป็นครูได้ เพราะไม่มีสัญชาติ

ขอความเมตตาจากทุกๆท่าน พลังคุณงามความดีที่ลูกได้ทำมาตลอดที่มีชีวิตมา ครั้งนี้ขอให้ลูกได้เป็นคนไทยด้วยเถิด ผมเชื่อมั่นในพลังแห่งศรัทธา พลังของโลกอินเตอร์เน็ท และเสียงพลังการแชร์ของทุกๆท่าน จะช่วยส่งเสียง ทำให้เสียงของผมนั้นดังได้ ดังให้ไปถึงท่านนายกรัฐมนตรี….และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย…

เสียง สะอื้น จาก “ครู” ผู้ไร้สัญชาติ ถึงนายกรัฐมนตรี
เสียงชนในโลกล้วน สำคัญ
เสียงเอ่ยเสียงทุกข์นั้น กึกก้อง
เสียงขานแห่งโศกศัลย์ เกินกว่า กล่าวนา
หวังแค่สำเนียงร้อง หมื่นรู้ ช่วยเหลือ

เรียนท่าน พลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผู้ดำรงตำแหน่ง นายกรัฐมนตรี แห่ง ประเทศไทย และท่าน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ที่เคารพเป็นอย่างสูง ผมไม่สามารถทราบได้ว่าหนังสือหรือข้อความที่ตัวผมนั้นได้เขียนขึ้นนี้จะส่งถึงท่านได้เร็วที่สุดในระยะเวลาเท่าไร เนื่องจากทราบดีว่าภาระหน้าที่ของท่านนั้น ก็มีอยู่มาก แต่ถึงอย่างนั้นตัวผมก็ยังมีความหวังว่าหนังสือฉบับนี้จะถูกนำส่งให้ถึงท่านนายก แม้ว่าจะถูกส่งถึงในวันที่ผมจากโลกนี้ไปแล้วก็ตาม
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเองก่อนครับ กระผม ครูยอด ปอง อายุ 27 ปี ปัจจุบันอยู่บ้านเลขที่ 0/89 ม.8 ต.โป่งงาม อ.แม่สาย จ.เชียงราย มีเลขประจำตัวของบุคคลไม่มีสถานะทางทะเบียนที่ขึ้นต้นด้วยเลข 0 จบปริญญาตรี สาขาวิชาการสอนนาฏยสังคีต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา ปัจจุบัน ประกอบอาชีพเป็นครูสอนที่โรงเรียนประเสริฐสุข บางพระ ชลบุรี ( เอกชน)

ตัวผมนั้นศึกษาจบออกมาเป็นครู แต่ไม่สามารถสอบบรรจุเข้ารับราชการครูได้ เนื่องจากติดปัญหาในเรื่องของการเป็นผู้ไร้สัญชาติไทย กระผมเกิดที่ประเทศพม่า เมื่ออายุ 7 ขวบ ได้อพยพตามพ่อแม่เข้ามาพักอาศัยในประเทศไทย และตั้งใจศึกษาเล่าเรียนหนังสือ เรียนศิลปวัฒนธรรมไทย ทำกิจกรรมที่เกี่ยวกับการพัฒนาตนเองอยู่เสมอ ด้วยหวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อผมศึกษาจบออกมาแล้วจะมาเป็นครู จะได้ใช้วิชาที่ศึกษาเล่าเรียนมานั้น มอบความรู้ต่างๆ ให้กับเด็กนักเรียน เยาวชนไทย เพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นได้มีความรู้ และตระหนักถึงการร่วมกันอนุรักษ์ดนตรีไทยให้อยู่กับผืนแผ่นดินไทยไปตราบนานเท่านาน ผมหวังเอาไว้อย่างนั้น แต่ตัวผมในตอนนี้ คงไม่สามารถทำความฝัน ความตั้งใจของตนเองให้เป็นจริงได้ นั่นก็มีเหตุผลอยู่ ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่พึงปรารถนา แต่ความตายก็ยังคงรอเราทุกๆคน จะช้าหรือเร็วเท่านั้น ฟังแล้วก็ปลง นี้ผมเป็นอะไร ? ผมเหลือเวลาอีกไม่นานแล้ว ? แล้วผมจะทำอย่างไรต่อไป ? ความทุกข์นี้จะถึงท่านนายกรัฐมนตรีหรือไม่

เสียงหนึ่งเสียงที่เปล่งออกมาจากคำสู้ หลายๆคำ ความเจ็บปวดทรมาน เสียงแห่งความหวัง ความทุกข์ล้วนเข้ามาในชีวิตของคนเรา ผมจะต้องสู้ สู้ให้ถึงที่สุด สู้จนไม่มีทางให้เดิน ผมจะต้องสู้ต่อไป ทุกวันนี้ ผมสู้และยังคงมีความหวังว่าสักวันผมจะได้เป็นคนที่มีสัญชาติไทย ทุกครั้งที่มีคนพูดถึงเรื่องของสัญชาติ มันจะเหมือนกับการที่ตัวผมนั้น ถูกคมมีดกรีดแทงที่หัวใจอยู่เสมอ แทงครั้งแรกเมื่อตอนที่อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม และถูกแทงมาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ แต่ถึงอย่างนั้น ตัวผมก็ยังมีหลายคำที่เป็นกำลังใจ ให้สู้ต่อไป ทุกๆครั้งที่เราท้อใจ ก็มักจะมีคำเหล่านี้ จากครู อาจารย์ พี่ น้อง ที่ได้รู้จัก รวมทั้งคำสอนของแม่ ว่า “สู้นะลูก แม่คอยให้กำลังใจแก่ลูกชายคนนี้เสมอ ”

ฝันที่เคยวาด สักวันจะกลับไปอยู่ ดูแลแม่ สอนหนังสือ สอนวิชาดนตรีไทย สอนคุณธรรม จริยธรรม ให้กับเด็กนักเรียนที่ผมจะได้มีโอกาสสอนเขา ฝันที่ผมวาดไว้นั้นคงไม่ได้เป็นจริงแล้ว นับถอยหลังให้กับตัวเอง เราคงอยู่ในโลกนี้ได้อีกไม่นาน เพราะว่าไร้สัญชาติ ยากจน หากไม่ได้สัญชาติไทย ก็จะหมดสิทธิ์ในอะไรหลายๆอย่าง หมดสิทธิ์ที่จะได้รักษาอาการเจ็บป่วย ในสิ่งที่เป็นอยู่ ตอนนี้สิ่งเดียวที่จะช่วยให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อได้นั่นคือ การได้สัญชาติไทย มิเช่นนั้น ผมก็คงต้องอดทนในสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดที่ทุกวันนี้ เริ่มเกิดกับตัวเองแล้ว เริ่มกัดกินจากข้างในทีละเล็กละน้อย ถ้าหากวันไหน ถึงขั้นสุดท้าย ก็ไม่มีใครที่จะสามารถหยุดความตายที่จะเกิดกับผมได้ สัญชาติไทยที่ได้มาหลังการตาย จะมีความหมายกับครูที่ตายไปแล้วอย่างนั้นหรือ

ผลงานรางวัลที่ผมได้รับมานั้น มีอยู่จำนวนไม่น้อย ซึ่งแสดงให้เห็นถึงศักยภาพของผม ไม่ว่าจะเป็น
รางวัล คนค้นคน อวอร์ด ครั้งที่ 4 สาขาเยาวชนต้นแบบ จากรายการคนค้นคน
รางวัลตาราอวอร์ด ครั้งที่2 ผู้ปลุกหัวใจสังคมด้วยหัวใจโพธิสัตว์ จากเสถียรธรรมสถาน
รางวัลนิสิต นักศึกษา แห่งชาติ ทางครุศาสตร์ / ศึกษาศาสตร์ แห่งประเทศไทย
รางวัล “ประชาบดี”
ยังมีรางวัลอื่นอีกมาก แต่เมื่อผมได้จากโลกนี้ไปแล้ว ก็คงไม่มีความหมายอีกต่อไป เหลือไว้แค่ในความทรงจำของทุกๆคน

หวังว่าท่านนายก คงจะได้รับฟังเรื่องราวความทุกข์และให้ความช่วยเหลือผมได้ ในขณะที่ผมยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งสำหรับผม การได้สัญชาติไทย เป็นความหวังสุดท้ายของครูจนๆ ครูดอย วันที่ได้สัญชาติไทย ผมจะก้มลงกราบผืนแผ่นดินผืนนี้ วันนั้น คือวันแห่งการเริ่มต้นชีวิตใหม่ เพราะผมจะได้มีโอกาสรักษาในสิ่งที่เจ็บป่วยมาโดยตลอด วันที่ผม จะได้ใช้ชีวิตได้อย่างที่หวัง วันที่ครูยอด ครูสัญชาติไทย จะได้มีความสุขที่สุดในชีวิต ผมจะเฝ้ารอวันนั้น ด้วยความหวังที่มีต่อไปครับ

จึงเรียนมาเพื่อกรุณาทราบ
ขอแสดงความนับถือ
ครู ยอด ปอง
31 พฤษภาคม 2559