มนุษย์เงินเดือนน้อยอย่างเราฟังทางนี้ครับ"พ่อและแม่เราต้องการอะไร" (คนรวยในนี้มีเยอะ ผ่านกระทู้นี้ไปเลยครับ)

มนุษย์เงินเดือนน้อยอย่างเราฟังทางนี้ครับ (คนรวยในนี้มีเยอะ ผ่านกระทู้นี้ไปเลยครับ)
ผมก็เป็นหนึ่งในมนุษย์เงินเดือน(น้อย) ไม่ได้ร่ำรวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาแบบคนส่วนใหญ่ใน pantip ที่เงินได้แต่ละเดือนเป็นแสนๆ ผมมาจากครอบครัวบ้านนอก จากบ้านผมไปในเมืองใช้เวลา 3 ชั่วโมง   พ่อและแม่ จบป.4 เป็นพี่คนต้นๆ ซึ่งต้องออกจากการเรียนมาเพื่อช่วยปู่ย่า ตายาย หารายได้ให้น้องๆได้มีกิน ได้เรียนหนังสือ
พ่อผมมีพี่น้อง 11 คน แม่มี 9 คน ทุกวันนี้น้องๆพ่อและแม่มีหน้ามีตาในสังคมกันหมด เพราะเรียนสูง เมื่อก่อนแค่จบมากกว่า ป4 ก็เป็นครูได้แล้ว ต่างพากันออกไปอยู่ในเมืองกันหมด  ส่วนพ่อและแม่อยู่บ้านนอก ดูแลปู่กับย่า ตาและยาย มีอาชีพทำสวน นานๆ น้องๆจากลับมาที มาก็มาเอาเงิน(อันน้อยนิด)โยนให้ แล้วกลับเข้าเมือง ขนาด ตาป่วย เค้าก็มานะ มาปาตี้กับเพื่อนที่บ้าน เมายับ ส่วนตานอนอยู่ รพ.
ผมฝังใจมากว่าทำไมพอลูกได้ดีก็ลืมพ่อแม่  พี่น้องที่เสียสละเพื่อตัวเค้าได้มีวันนี้ ผมเลยตั้งใจไว้ว่าถ้าวันนึ่ง ผมจบมาทำงานดีๆ จากลับมาอยู่ที่บ้าน ดูแลพ่อแม่ ไม่ให้เป็นแบบญาติๆผม จนสุดท้ายผมก็เรียนจบมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ที่พบจบออกมาแล้วเค้าเรียกพวกเราว่าลูกช้าง จบมาในสายงานด้านสุขภาพ เริ่มเดิมทีทำงานต่างอำเภอ แต่สุดท้ายก็ขอโยกย้ายกลับมาประจำการที่บ้านเกิด ตอนนั้นเงินเดือน 3 หมื่นกว่าบาท  สำหรับผม สำหรับคนบ้านนอก ผมว่าเยอะนะ น่าจะพอที่ดูแลพ่อและแม่ได้ แต่เอาเข้าจริงๆ มันแทบจะไมพอ เพราะเราเริ่มจาก 1 (ไม่ได้เริ่มจาก 0 เพราะเพ่อกับแม่ส่งให้เรามีความรู้ก้าวข้าม 0 ไปแล้ว)ไม่เหมือนคนรวยๆที่เริ่มจาก 10 จาก 100  ค่ารถ ค่าบ้าน(กู้มาสร้างบ้านให้อยู่กันแบบครอบครัวใหญ่) ค่านู้นนี่นั่น บางทีก็เดือนชนเดือน บางเดือนเลยไม่มีให้พ่อและแม่ซักบาท แต่ก็ชดเชยด้วยการทำงานหนัก ขึ้นเวรทำ OT พอได้เงินก็ซื้อของดีๆ ให้พ่อกับแม่กินประจำ แต่เชื่อเถือ  ที่เค้ากินเพราะเสียดายของ และถนอมน้ำใจ จริงๆเค้ากินแบบบ้านๆนะเค้าชอบแบบนั้นอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าอยากกินหรูๆ
เพราะ.....
วันนืง  วันพ่อ  ปกติผมจะกราบเท้าพ่อและแม่ในวันสำคัญเสมอ เอามือลูบเท้าแล้วมาลูบหัวเราถือว่าเป็นสิริมงคลสำหรับผม
ตอนกราบ ผมก็บอกพ่อกับแม่ว่า
“พ่อครับ แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว มาดูแลพ่อกับแม่ จากนี้ไปขอให้พ่อกับแม่ทำงานน้อยลง ผมจาดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายเอง เหนื่อยกับผมมาเยอะแล้ว”  
แม่ก็พูดจ้อๆๆๆๆ   ส่วนพ่อเงียบ  พอแม่พูดจบพ่อก็ถามว่า “รายได้ต่อปีเท่าไหร่”
ผมตอบไปว่า “เดือนละ 3 หมื่นกว่าบาท ปีละ 3 แสนกว่าครับ” (คนรวยอาจอี้ แต่แค่นี้จากต้นทุนแบบผม ผมภูมใจมาก)
พ่อก็บอกมาว่า “พ่อทำสวนลำไย 1 ปี ทำได้ 2 ครั้ง(ในและนอกฤดู) ฤดูที่แล้วพ่อได้เงินจากลำไย 7 แสน”
ผม.......
.......
.....
......
..............6 เดือน เท่ากับเราทำ 2 ปี
แต่ฤดูอื่นๆ ล้มก็มี  หนี้ที่กู้มาเพื่อผมก็เยอะ ต้องทยอยจ่ายไป ถึงไม่เหลือเงินก้อน ผมไปคุยกับผู้จัดการสหกรณ์ที่พ่อผมเข้าร่วม  เห็นบัญชีแล้วอึ้ง ช่วงที่ผมเรียนอยู่ พ่อเอากำไรทั้งหมด มาจ่ายค่ายังชีพให้ครอบครัว และ...ส่งผมเรียน จ่ายเงินกู้แค่ดอกเบี้ย  ทบแล้วทบอีก

แต่พ่อก็บอกมันไม่แน่นอน มีได้มีเสีย  ดังนั้น “ลูกไม่ต้องกังวนเรื่องเงินที่จามาดูแลพ่อกับแม่ พ่อกับแม่จบ ป.4 แต่ก็ส่งลูกชายเรียนจบ มหาลัย(ชื่อดังในเชียงใหม่ที่จบมาแล้วเค้าเรียกว่าลูกช้าง)ได้ 2 คน ดังนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องปากท้อง ความเป็นอยู่ของพ่อและแม่ เท่าที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็ถือว่าสบายกว่าตอนพ่อกับแม่แต่งงานกันใหม่มากเป็น 100 เท่า ที่พ่อและแม่ดีใจคือที่เค้าบอกว่า ทำอย่างไรจาได้อย่างงั้น พ่อกับแม่ดูแลปู่กับย่า วันนี้ลูกก็มาดูแลพ่อและแม่ เท่านี้พ่อและแม่ก็มีความสุขจนคนในหมู่บ้านอิจฉาแล้ว”

....ผมนี้..น้ำตาแตก เลย....
สิ่งของที่เราซื้อให้ ถามเค้าหรือยัง ว่าเค้าอยากได้ไหม หรือเรากำลังยัดเยียด
ถามพ่อแม่ดู ว่าอยากได้เสื้อผ้าสวยๆ แต่งตัวดูดี มีเงินใช้ หรืออยากไห้ลูกอยู่ใกล้ๆ คอยดูแลกันและกัน ไม่มีเงินไม่เป็นไร อย่างน้อยก็กลับมาเป็นครอบครัว
หลายคนคิด  
ต้องรวยๆๆๆ  ส่งตังค์ให้พ่อแม่เยอะๆๆ  ท่านถึงจามรความสุข...ถามท่านยัง?
นานๆกลับบ้านนอกที ต้องซื้อของหรูๆ เสื้อแพงๆ ไปฝากท่าน ท่านจะได้ดีใจ.......ถามท่านยัง?
ไม่ค่อยได้กลับบ้าน กลับทีหาของอร่อยๆ แปลกๆที่ไม่มีในบ้านเราไปฝากพ่อแม่ ท่านจะได้ปละหลาดใจ...ถามท่านยัง?
ไม่มีเวลาเลย ทำแต่งานๆๆๆ  เป็นลูกที่ดี นานๆมาที มาก็โม้ ๆ ๆ ๆ ๆ แต่เรื่องตัวเอง....ถามท่านยัง?
ไม่มีเวลา แต่ก็กลับบ้านได้ ไปเดือนละครั้งก็น่าจาพอ ไปเย็น กลับเช้า คนบ้านนอกเค้านอนเร็ว พูดกัน 2-3 คำก็เข้านอน เช้าก็กลับ คิดว่านี่คือสิ่งที่เรียกว่า ให้เวลากับพ่อแม่...ถามท่านยัง?

....แล้วคุณละครับ...เคยเปิดใจ คุยกับพ่อและแม่ตัวเองหรือยังว่าท่านต้องการอะไร .... สิ่งที่ท่านๆทำอยู่อาจไม่ใช่สิ่งที่พ่อและแม่ต้องการนะครับ
.....ปล.   ใครท้อ... กลับบ้านไปกอดพ่อกับแม่ครับ พ่อแม่เราไม่เคยดีใจ ถ้าเราทุขเพื่อพวกเค้า