โดนตราหน้า จน-อ้วน-ดำ-ขี้เหร่ ฮึดสู้! เปลี่ยนชีวิตกลายเป็นคนดังในโซเชียลฯ

     เป็นอีกหนึ่งตัวแม่แซ่บปัง…ขาวแรงเฟร่ออออออ!!! ที่ยังคงสตรองหนักแน่นอยู่ในโลกโซเชียลฯ ตั้งแต่ยุค MSN, Hi5, BB, Facebook จนมาถึง Instagram สำหรับสาวมั่นเน็ตไอดอลยุคบุกเบิกโลกโซเชียลฯ ยู ลัดดาวดี สุทธิ เจ้าของเฟสบุ๊ค> Sutti Laddawadee ที่กว่าชีวิตของเธอจะก้าวขึ้นมาเป็นตัวแม่บนโลกโซเชียลฯ ได้อย่างทุกวันนี้ ทุกๆ ย่างก้าวต้องฝ่าฟันอุปสรรค ความลำบาก คำดูถูกสารพัดมาแบบนับครั้งไม่ถ้วน และต้องถูกตัดโอกาสหลายๆ อย่าง เพียงเพราะว่าเธอ จน-อ้วน-ดำ-ขี้เหร่-อัปลักษณ์ แต่มาวันนี้เธอขอเป็นผู้หยิบยื่นโอกาสนั้นอีกครั้งให้กับทุกๆ คน ด้วยการเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเธอเอง จากชีวิตที่เคยมืดมน สู่ชีวิตที่ขาวสว่างสดใส จนใครๆ ต้องยกให้เธอเป็นเป็นกูรูในการปฏิวัติตัวเอง

     “ทุกวันนี้หลายๆ คนมองว่ายู เป็นลูกคุณหนู เกิดมาบ้านรวย ชีวิตต้องสุขสบาย บอกเลยว่าคุณคิดผิดค่ะ (หัวเราะ) ทุกอย่างตรงกันข้าม ยูอยู่กับความลำบากมาตั้งแต่เด็กๆ ยูต้องย้ายที่อยู่บ่อยมาก ทั้งขอนแก่น สระแก้ว ระยอง ชลบุรี ยิ่งตอนยุคฟองสบู่แตก ธุรกิจที่บ้านก็ย่ำแย่ พ่อกับแม่เป็นหนี้เป็นสินเยอะมาก ตอน เด็กๆ ยูเห็นแม่ร้องไห้เป็นประจำ ด้วยความที่เราเป็นเด็ก ก็ไม่รู้จะทำยังไง ช่วงนั้นที่บ้านก็ไม่มีเงิน แม่ก็เอาสับผลไม้สับใส่ถุง แล้วใส่กระเป๋านักเรียนยู ให้ยูเอาไปขายเพื่อนๆ ที่โรงเรียน แล้วยูต้องเดินไปโรงเรียนอีก 3 กิโลฯ หนักก็หนัก แต่ก็ต้องทำ เพราะที่บ้านไม่มีเงินเลย ช่วงลำบากที่สุดคือช่วงที่ยูต้องไปอยู่กับคุณยาย ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นประถม ประมาณ ป.5 ยูต้องไปช่วยยายตัดอ้อย เสาร์-อาทิตย์ ยูไม่เคยได้ไปเล่นกับเพื่อนๆ เพราะเราต้องไปตัดอ้อยช่วยยาย

     แล้วช่วงที่แม่เริ่มกลับมาตั้งตัวได้ แม่ก็ไปขายของที่ตลาดนัด แม่ก็ไปรับยูมาอยู่ด้วย แต่แม่ก็ขายของได้แบบลุ่มๆ ดอนๆ ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง จนมาช่วงที่ยูเรียนมัธยม ที่บ้านก็ยังลำบากเพราะแม่ยังต้องส่งน้องสาวอีกคนเรียนหนังสือ ยูเลยตัดสินใจออกจากโรงเรียน แล้วขอแม่ไปทำงานกับน้าที่สวนอาหาร กึ่งๆ คาเฟ่ ยูไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ เขาให้ทำอะไรก็ทำหมด แล้วยูจะชอบมีปัญหากับพวกนักร้อง คือเวลานักร้องวีนๆ เหวี่ยงๆ ก็จะมาลงที่ยู ยูทำงานกับน้าได้สักพัก ยูก็ออกมาเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารที่ชลบุรี มาเช่าหออยู่กับเพื่อนๆ ตอนนั้นก็เรียน กศน. ไปด้วย เพราะอยากมีวุฒิการศึกษา อยากได้งานทำดีๆ พอเรียนจบมีวุฒิ ก็ได้ไปทำงานที่โรงงาน ตอนนั้นสภาพตัวเองดูไม่ได้เลย โทรมมาก ตัวดำ อ้วนแผละ เป็นลูกเป็ดขี้เหร่ประจำโรงงาน เพราะต้องทำ งานแบบ ตากแดด ตากลม จนตัวดำถึกบึกบึน แล้วสังคมในที่ทำงานตอนนั้นก็แบ่งชนชั้น ใครสวย ใครรวย ใครจน ก็จับกลุ่มอยู่แบบชีวิตใครชีวิตมัน

     แต่ถึงสภาพยูจะเป็นแบบนี้ ยูก็มีแฟนนะคะ (หัวเราะ) ตอนนั้นรายได้จากทำงานเราเก็บสะสมมาเรื่อยๆ ก็เอามาช่วยแฟนดาวน์รถ ผ่อนรถ แต่แล้วอยู่ๆ ยูก็ต้องตกงาน เพราะโดนเลิกจ้าง จนแฟนเขาให้เงินมา 6000 บาท ให้ยูไปซื้อของมาขายที่ตลาดนัด ตอน นั้นก็ไปรับเครื่องสำอางมาขาย วันแรกที่ลงของขาย เหมือนฟ้าฝนกลั่นแกล้ง อยู่ๆ ก็มีลมพายุฝนตกลงมาหนักมาก แล้วยูก็เก็บของไม่ทัน ของที่ไปซื้อมาก็เสียหายเกือบหมด ยูต้องวิ่งไปหลบฝนแล้วก็ยืนร้องไห้ เพราะยูกะว่าขายของวันแรก คงจะได้กำไรนิดๆ หน่อยๆ ให้พอซื้อข้าวกินไปวันๆ แต่วันแรกก็ได้กินน้ำตาตัวเอง ชีวิตยูขายของที่ตลาดนัดได้ประมาณ 2 ปีกว่าๆ จนยูได้มาทำผลิตภัณฑ์เป็นของตัวเอง ตอนนั้นคนก็เริ่มรู้จักมากขึ้น จนยูเริ่มมาคิดว่าเราน่าจะต่อยอดยังไงต่อไปดี

     ช่วงนั้นโซเชียลฯ ที่ดีที่สุดคือ hi5 ยูก็ลงรูป อัพรูป แบบจัดเต็มมาก แต่ก็ไม่มีใครสนใจเลย แล้วที่หน้าแหกหงายเงิบที่สุด คือยูชอบคิดอะไรใหญ่ๆ ไว้ก่อน ตอน นั้นยูก็เอาผลิตภัณฑ์ไปเสนอที่ร้านอุปกรณ์เสริมสวย แต่ยูยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย เขาก็ไล่ยูออกจากร้านทันที ยูก็กลับมานั่งร้องไห้ที่รถ มันเหมือนฝันเราสลายต่อหน้าต่อตา ตั้งแต่วันนั้นมายูก็กลับมาขลุกอยู่กับโซเชียลฯ คือตั้งแต่หกโมง เย็นยันเช้า ยูไม่นอนเลย นั่งหน้าคอมฯ ตลอดเวลา จนทะเลาะกับแฟน เพราะเขาคิดว่ายูคุยกับผู้ชายทางอินเตอร์เน็ต (หัวเราะ) จนยุคที่ Facebook มาใหม่ๆ ยูก็จมปลักอยู่กับโซเชียลฯ ทุกวัน คือถ้ายูจะต้องตาย ก็ให้มันตายหน้าคอมพิวเตอร์ไปเลย เพราะมันเป็นอะไรที่สุดของชีวิตแล้ว พูดง่ายๆ ชีวิตมันจนตรอก เงินก็ไม่มี รถก็จะโดนยึด