แม่ผมเคยสอนผมไว้
เมื่อคืนหลังจากกินหมูกระทะกับเพื่อนๆเสร็จ อยู่ๆก็มีเด็กแก๊งค์นี้เดินเข้ามาหา แล้วพูดว่า พี่ๆขอเงินกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าหน่อย ผมไม่มีเงิน ..
แว้บแรกคิด ขอเงินไปเล่นเกมส์ชัวร์ เลยบอกว่า อยากกินก็เข้ามาสั่งดิ ( กันเด็กหลอกเอาเงินอ่ะ) เด็ก 4 คน เดินเข้ามาในร้านอย่างว่องไว สั่งคนละจาน และบอกกับผมอีกว่า ผมอยากกินหมูสะเต๊ะได้มั้ยครับพี่ ( ถ้ากล้าขอ กรูก็กล้าให้ ) เบ็ดเสร็จ ผมเลี้ยงเด็กกลุ่มนี้หมดไป 180 บาท .. อย่าคิดว่าผมมาสร้างภาพนะครับ
ผมมีเรื่องหนึ่งอยากจะเล่าให้ฟัง ..
ผมไปนั่งกินไอติมสเวนเซ่นกับแม่ ที่ Big C อยู่ๆก็มีเด็กแต่งตัวปอนๆมอมแมมคนหนึ่ง มายืนเกาะกระจกข้างร้านที่ผมกับแม่กำลังนั่งกินไอติมกันอยู่ ประมาณว่า อยากกิน ผมมองแววตาเด็กคนนั้นแล้วสงสาร อยากกินไอติมแต่ ไม่มีเงิน ทำได้แค่ยืนมอง ..
ขณะที่ผมกำลังคิด แม่กวักมือเรียกเด็กคนนั้น ผ่านกระจกที่คั่นระหว่างเรา 3 คน เด็กคนนั้นชี้มาที่ตัวเอง ประมาณว่า เรียกผมหรือเปล่า แม่ผมพยักหน้า เด็กคนนั้นรีบวิ่งเข้ามาในร้านอย่างรวดเร็ว ..
เด็กเสิร์ฟพยายามกันเด็กออกจากร้าน แม่ผมบอกว่า ไม่ต้องกันเขา แม่ผมถามว่า หนูอยากกินไอติมหรือเปล่า เด็กบอกว่า อยากกินแต่ไม่มีเงิน แม่บอกพนักงานให้เอาเมนูมาให้ เดี๋ยวบิลแม่จ่ายเอง ..
ผมอึ้งกับสิ่งที่แม่ทำ แม่ไม่ได้สร้างภาพใส่ผมหรอก แต่แม่กำลังสอนผมด้วยภาพอยู่ .. ผมเห็นแววตาเด็กคนนั้น เห็นอาการดีใจแบบสุดๆของเขา ผมเห็นเขากินไอติมสเวนเซ่นอย่างเอร็ดอร่อย .. ผมอิ่ม ไม่ใช่อิ่มไอติม ผมอิ่มใจในสิ่งที่แม่ผมทำ สักวันถ้ามีโอกาสผมจะทำอย่างแม่บ้าง คืนนี้ผมมีโอกาสทำอย่างที่แม่ทำให้ผมดูแล้วครับ !!!!!!
Cr.Punnapat