ชายคนนี้เงินหมด ทนกินมาม่า น้อยใจในโชคชะตา แต่เมื่อได้เจอป้าขายลูกชิ้นคนนี้ มันได้ทำให้ความคิดเปลี่ยนไป

รู้สึกอิจฉามนุษย์เงินเดือนที่ยังขอเงินบุพการีได้อยู่ เวลาที่ตัวเองไม่มีเงินใช้ หรือ เดือนนี้ตัวเองช็อต

—————–
ผม : เห้ย!เป็นไงวะ เมื่อวานเงินหมดไม่ใช่หรอ แล้ววันนี้ทำไมเหลือเงินเยอะวะ
(แอบเห็นมันกดเงิน)

เพื่อน : อ่อ…พอดีกกรูโทรไปขอแม่กรูน่ะ กรูแม่รงช็อตว่ะช่วงนี้
ผม : เออๆ ใช้ระวังๆล่ะกันเมิง
เพื่อน : เออ…….
—————–
ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนที่ขอใครไม่ได้แล้วครับ T^T
มีแต่ให้
และเวลาที่ตัวเองล้ม….. มันก็ท้อครับ…..
ผมยืนกินมาม่าอยู่หน้า 7-11 มาม่ากระป๋อง 15 บาท เวลานั้นมันหิวมาก แต่เหลือเงินพอแค่กินมาม่าครับ ทนให้ถึงที่สุด
ตอนนั้นเอง ป้าขายลูกชิ้นเข็นรถผ่านมาพอดี ผมก็มองปกติ แต่เหลือบไปเห็นลูกชิ้นที่เหลืออยู่เต็มไปหมด
ผมนึกในใจ มันก็ไม่ใช่แต่เรา ที่ล้ม ยังมีคนอื่นที่ล้มอยู่อีก…..
ป้าจอดรถเข็นตรงหน้าผมเลยครับ และแกก็หยิบลูกชิ้นมา2ไม้ ใส่ถุง แล้วยื่นให้ผม

ป้า : ป้าเห็นเรามานั่งกินมาม่าตรงนี้หลายวันแล้ว…… บางวันป้าเห็นเราน้ำตาซึม เห็นเราเศร้าๆ ป้ารู้ ว่ามนุษย์เราบางทีมันก็ต้องมีช่วงเวลานึง
ที่เลยตกต่ำ แต่เราต้องไม่ท้อนะ

ผม : (พูดไรไม่ออก อ้าปากค้างสักพัก)…….

ป้า : นี่ป้าให้… วันนี้ป้าขายไม่ได้เลย ป้าอยากแบ่งให้เรา….. เอาไปสิ..
ผม : ยกมือไหว้…ขอบคุณครับป้า..
ป้า : (ยิ้ม)…… ต้องสู้ชีวิตนะลูก คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ตัวป้าเองก็ไม่มีใคร ป้าอยู่กับลุง ลูกๆหนีป้าไปหมด… ป้าไปก่อนนะ…

วันนั้นเอง ผมกินลูกชิ้นกับมาม่าทั้งน้ำตาครับ……
มันบอกผมว่า ในโลกนี้ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราอยู่อีกครับ….