แรงงานกัมพูชาที่กลับจากไทยกำลังทุกข์ทรมาน งานไม่มี-เกษตรไม่รอด-รัฐบาลทอดทิ้ง อยู่แบบแร้นแค้น

เมื่อครู่นี้ดิฉันได้อ่านบทความหนึ่ง เกี่ยวกับแรงงานกัมพูชาที่กลับจากประเทศไทย

เมื่อครู่นี้ ดิฉันได้อ่านข่าวจากสื่อเขมรค่ะ เขาเล่าถึงสภาพความเป็นอยู่ของแรงงานกัมพูชาที่ต้องกลับประเทศหลังเกิดปัญหาตามแนวชายแดน มีแรงงานกลับไปมากถึงเกือบ หนึ่งล้านคน แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงก็คือ พวกเขาไม่มีงานทำ เกษตรกรรมก็ไม่สามารถพึ่งพาได้เหมือนเมื่อก่อน เพราะราคาพืชผลตกต่ำ

ในบทความยังบอกด้วยว่า หลายครอบครัวต้องเผชิญหนี้สินและความไม่มั่นคงทางอาหาร ถ้าไม่มีมาตรการช่วยเหลือโดยเร็ว อาจเกิดปัญหาเศรษฐกิจและความยากจนในวงกว้าง

ผู้เชี่ยวชาญได้เสนอแนะว่า รัฐบาลกัมพูชาควรมีการกำหนดราคาขั้นต่ำให้กับพืชผลสำคัญ และลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานในชนบท เช่น โรงอบแห้งหรือที่เก็บผลผลิต รวมถึงเปิดโอกาสให้แรงงานที่กลับมาสามารถเข้าถึงเงินกู้ดอกเบี้ยต่ำ และการฝึกอบรมอาชีพใหม่ ๆ เพื่อจะได้อยู่รอดและสร้างรายได้ในประเทศของตนเอง

ดิฉันอ่านแล้วก็รู้สึกสงสารแรงงานเหล่านี้นะคะ เพราะต้องจากบ้านไปทำงานต่างประเทศ หวังจะส่งเงินกลับบ้าน แต่สุดท้ายเมื่อกลับมา กลับต้องมาเผชิญความยากลำบากอีก เห็นได้ชัดว่าการเกษตรเพียงอย่างเดียวคงไม่พอแล้ว ต้องมีการพัฒนาอุตสาหกรรมแปรรูปหรือสร้างงานในประเทศเพิ่มขึ้นจริง ๆ

เรื่องนี้แม้จะเกิดขึ้นที่กัมพูชา แต่ก็ชวนให้เราคิดเหมือนกันค่ะ ว่าหากวันหนึ่งแรงงานไทยที่ทำงานต่างประเทศต้องกลับมา เราจะมีความพร้อมในการรองรับมากน้อยเพียงใด