ปาฏิหาริย์กลางป่า เด็กหญิง 10 ขวบหายตัว 24 ชั่วโมง ก่อนโดรนจับภาพความร้อนช่วยชีวิต

วันนี้ผมมีเรื่องราวที่ทั้งลุ้น ทั้งซึ้ง และโคตรอบอุ่นหัวใจมาเล่าให้ฟังครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นที่สหรัฐอเมริกา แต่ผมเชื่อว่าพอเราอ่านแล้วจะรู้สึกเหมือนกับกำลังดูหนังฮอลลีวูดสักเรื่องที่จบด้วยแฮปปี้เอ็นดิ้งเลยทีเดียว

เด็กน้อยในชุดนอนหายตัวกลางป่า

เรื่องมันเริ่มขึ้นวันที่ 14 กันยายน 2024 ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ชื่อว่า ดับเบอร์ลี รัฐลุยเซียนาครับ เด็กหญิงวัยเพียง 10 ขวบ ชื่อ เพย์ตัน แซงตินยัน อยู่ ๆ ก็เดินออกจากบ้านไปในชุดนอนลายการ์ตูน Frozen ที่เธอใส่อยู่ แล้วก็หายเข้าไปในแนวป่าแบบไม่มีใครทันสังเกต

คิดดูนะครับ…เด็กตัวเล็ก ๆ เท้าเปล่า ชุดนอนลายการ์ตูน แล้วก็หายไปท่ามกลางป่ามืด ๆ ถ้าเป็นครอบครัวเราคงหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มแน่นอน

การค้นหาที่เต็มไปด้วยอุปสรรค

ทันทีที่ครอบครัวรู้ตัวว่าเพย์ตันหายไป พวกเขารีบแจ้งเจ้าหน้าที่ทันทีครับ ตำรวจก็ไม่รอช้า เปิดปฏิบัติการค้นหาเต็มกำลัง มีทั้งเจ้าหน้าที่ อาสาสมัคร รวมแล้วหลายร้อยคนช่วยกันออกตามหา

แต่ปัญหามันไม่ง่ายเลยครับ

• เฮลิคอปเตอร์บินวนอยู่เหนือป่า แต่มองอะไรแทบไม่เห็น เพราะต้นไม้ทึบมาก

• ทีมสุนัขดมกลิ่นก็ยังไม่เจอร่องรอยที่ชัดเจน

• ยิ่งเวลาผ่านไป ทุกคนก็ยิ่งกังวล เพราะกลางป่าทั้งมืด ทั้งหนาว ทั้งมีสัตว์ป่า

จนเวลาล่วงเลยไปเกือบ 24 ชั่วโมงเต็ม ๆ แต่ก็ยังไม่เจอตัวเด็กน้อยครับ

ฮีโร่ในชื่อ “โดรน”

แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น เมื่อบริษัทเอกชนชื่อ Drone Management Services LLC จากรัฐอาร์คันซอ ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ พวกเขามี โดรนติดกล้องถ่ายภาพความร้อน ที่สามารถจับเงาความร้อนของร่างกายคนหรือสัตว์ได้

ทีมงานบินโดรนขึ้นกลางดึก มืดตื๋อไปหมด แต่แล้ว…สิ่งที่ปรากฏบนจอภาพก็คือ เงาความร้อนเล็ก ๆ ขดตัวอยู่บนพื้นโคลน

เจ้าหน้าที่ถึงกับร้องเฮลั่น เพราะมันไม่ใช่สัตว์ แต่มันคือร่างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังนอนขดตัวอยู่!

วินาทีเจอตัวเพย์ตัน

ตอนที่เจ้าหน้าที่รีบวิ่งไปยังจุดนั้น สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเพย์ตัน นอนตัวเล็ก ๆ อยู่ในชุดนอนสีฟ้าเท้าเปล่า มีใบไม้คลุมขาไว้บางส่วน เธอดูอ่อนแรง แต่ยังหายใจและยังขยับได้

เจ้าหน้าที่ค่อย ๆ เข้าประคองแล้วพูดปลอบ จนเพย์ตันลืมตาแล้วเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ทำให้ทุกคนโล่งอกสุด ๆ เธอโผกอดคนที่ช่วยเหมือนจะบอกว่า “หนูรอดแล้ว”

บอกตรง ๆ แค่ฟังผมเล่า ก็ยังรู้สึกขนลุก เพราะมันเหมือนฉากหนังจริง ๆ

เวลานั้นประมาณ ห้าทุ่ม หลังจากหายไปนานกว่า 24 ชั่วโมงเต็ม

คำพูดจากนายอำเภอ

นายอำเภอ เจสัน พาร์กเกอร์ ที่ร่วมอยู่ในภารกิจเล่าว่า

“เราเจอเธออยู่ห่างจากจุดที่กล้องติดสัตว์จับภาพได้ราว 300 หลา ตอนนั้นเธอกำลังหลับ เรารีบให้ทีมแพทย์ตรวจ และโชคดีว่าเธอสบายดี มีแค่หิวมาก ๆ เท่านั้น”

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เพย์ตันก็ได้กลับเข้าสู่อ้อมกอดของครอบครัว น้ำตาแห่งความดีใจไหลพรากทั้งบ้านเลยครับ

บริษัทโดรนก็ใจฟูไม่แพ้กัน

ทางทีมงานที่นำโดรนเข้ามาช่วยพูดเหมือนกันว่า “นี่เป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นหัวใจที่สุด” เพราะการทำงานครั้งนี้มันไม่ใช่แค่ภารกิจ แต่คือการช่วยชีวิตเด็กน้อยคนหนึ่งจริง ๆ

ลองคิดดูครับ ถ้าไม่มีโดรนในคืนนั้น ใครจะรู้ว่าเด็กจะทนได้นานแค่ไหน?

สิ่งที่เรื่องนี้สอนเรา

1. เทคโนโลยีมีค่าจริง ๆ – โดรนที่หลายคนมองว่าแค่ของเล่นหรือเอาไว้ถ่ายวิวสวย ๆ กลายเป็นพระเอกช่วยชีวิตในครั้งนี้

2. พลังของชุมชน – อาสาสมัครหลายร้อยคนที่ออกมาช่วยค้นหา แสดงให้เห็นถึงพลังของคนธรรมดาที่พร้อมยื่นมือให้กันในยามคับขัน

3. ความหวังไม่เคยหมด – ถึงจะผ่านไปกว่า 24 ชั่วโมง แต่ทุกคนก็ไม่ยอมแพ้ และสุดท้ายความพยายามก็ไม่สูญเปล่า

สรุปแบบบ้าน ๆ

นี่มันคือ ปาฏิหาริย์แห่งโดรน ของแท้ครับ!

เด็กหญิงตัวเล็กในชุดนอนการ์ตูนที่หายตัวไปทั้งคืน กลับมาอยู่ในอ้อมกอดครอบครัวอีกครั้ง ด้วยความช่วยเหลือจากเทคโนโลยีและหัวใจอันยิ่งใหญ่ของคนรอบข้าง

เรื่องนี้อ่านแล้วบอกตรง ๆ ผมยิ้มทั้งน้ำตาเลยครับ เพราะมันตอกย้ำว่า ไม่ว่าจะเทคโนโลยีล้ำแค่ไหน สิ่งสำคัญที่สุดก็ยังเป็น “หัวใจของมนุษย์” ที่อยากช่วยเหลือกัน

 เพื่อน ๆ ว่าถ้าเป็นบ้านเรา เราควรเอาเทคโนโลยีแบบนี้มาใช้มากกว่านี้มั้ย? โดยเฉพาะเวลามีเด็กหาย คนหลงป่า หรือผู้สูงอายุเดินหลง?

มาคุยกันครับ ว่าถ้าเป็นเมืองไทย เราจะประยุกต์ใช้ “โดรนจับความร้อน” ให้เกิดประโยชน์ยังไงบ้าง