ความขี้ลืมของกระรอก ทำให้มันกลายเป็นนักปลูกต้นไม้มือทอง

     กระรอกเป็นเป็นศัตรูกับชาวสวน เพราะมันชอบไปแทะกัดกินผลไม้ที่ปลูกไว้ แต่ตัวมันเองก็มีประโยชน์อยู่ไม่น้อย โดยการเป็นนักปลูกต้นไม้มือทองแบบไม่รู้ตัว พวกมันไม่ได้ช่วยขยายพันธุ์ผ่านก้อนอึแบบนก หรือช่วยผสมเกสรดอกไม้ตามวิถีของแมลง แต่กระรอกช่วยปลูกต้นไม้ด้วยกปลูก จริงๆ โดยขุดดิน และหย่อนเมล็ดหรือลูกไม้แล้วกลบฝังให้อย่างเรียบร้อย ถ้าสังเกตดีๆ พวกมันมักจะคาบอาหารไว้ในปาก บ้างก็ถือไว้ในมือ แต่ไม่ใช่เพราะความตะกละ แต่เพราะกระรอกเป็นสัตว์ที่ชอบการ เก็บไว้กินทีหลัง

โดยเฉพาะในฤดูหนาว กระรอกจะกักตุนอาหารไว้ให้ได้มากที่สุด โดยนำไปฝังเพื่อเก็บไว้กินทีหลัง แต่ด้วยความที่กระรอกฝังอาหารเยอะมาก เมื่อถึงเวลาจริงๆ บางครั้งมันก็จำไม่ได้ว่า ตัวเองฝังอาหารไว้ที่ไหน ปกติกระรอกจะฝังลูกไม้ลึกประมาณ 1 นิ้วใต้พื้นดิน ใกล้ๆ รัง แต่บางครั้งมันก็พยายามหาที่ซ่อนแปลกใหม่ เพื่อป้องกันกระรอกตัวอื่นหรือนกบางชนิดขโมยไปกิน การขโมยอาหารไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ในโลกของสัตว์ เพราะเป็นเรื่องความเป็นความตาย

ดังนั้นกระรอกจึงพิถีพิถันในการซ่อนเสบียงมาก นักวิจัยพบว่าบางครั้งพวกมันหลอกล่อสัตว์ตัวอื่นด้วยการคาบลูกไม้ไว้ในปาก แล้วทำท่าฝังอาหาร แต่ความจริงหลุมที่ขุดไว้กลับว่างเปล่าไม่มีอะไรอยู่ข้างใน แต่บางครั้งความเจ้าเล่ห์ในการซ่อนอาหาร ก็ทำให้มันลืมว่าตัวเองฝังอาหารไว้ที่ไหน โดยปกติกระรอกส่วนใหญ่จะหาอาหารที่ซ่อนไว้เจอเกือบ 90% แต่อีก 10% พวกมันจะหาไม่เจอ ซึ่งผลไม้และเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ จะมีโอกาสเติบโตขึ้นมาเป็นต้นไม้ใหญ่ในอนาคต 

ดังนั้น กระรอกจึงเป็นสัตว์ที่มีบทบาทสำคัญในการสืบพันธ์ุและอยู่รอดของต้นไม้ใหญ่ เช่น ต้นโอ็ค เฮเซลนัท และต้นเกาลัด ซึ่งเป็นอาหารที่กระรอกชอบเป็นพิเศษ เพราะถ้าลูกไม้แข็งๆ เหล่านี้ตกลงบนพื้นก็มีโอกาสสูงมากที่จะไม่เติบโต การที่กระรอกขุดดินแล้วนำเมล็ดพันธุ์ไปฝัง จึงช่วยในการขยายพันธุ์ได้ไม่น้อย หากประเมินจากจำนวนประชากรกระรอกทั่วโลกที่มีหลายล้านตัว จะพบว่ากระรอกน่าจะช่วยปลูกต้นไม้ปีละหลายล้านต้นเลยทีเดียว ดังนั้น ต้นไม้ที่เราเห็นๆ กันอยู่ทุกวันนี้ อาจมีบางต้นที่เป็นฝีมือของกระรอกนักปลูกต้นไม้ขี้ลืมก็ได้นั่นเอง