อยากลองของที่บ้านร้าง !!!

สวัสดีครับวันนี้ผมมีเรื่องราวจะมาเล่าให้ฟังครับ เริ่มเล่าเลยนะครับ เรื่องนี้ปู่ผมเล่าให้ฟังครับว่า ที่ท้ายหมู่บ้านมีบ้านเก่า ๆ หลังหนึ่งซึ่งเมื่อประมาณ 60 ปีก่อนเป็นบ้านที่รวย พวกคนใหญ่คนโตเขาอยู่ ปู่ผมเล่าให้ฟังว่าเมื่อตอนนั้นที่บ้านหลังนั้น ได้มีการฆ่ากันตายเกิดขึ้นเพื่อชิงสมบัติกันในตระกูลนั้นแหละครับ

หลังจากนั้นมาก็ได้มีคนเข้าไปซื้อบ้านหลังนั้นต่อ แต่คนที่เข้าไปอยู่นั้นเขาบอกอยู่ไม่ได้เลย เขาบอกว่าผีเฮี้ยนเหลือเกิน และจนทุกวันนี้บ้านหลังนั้นก็ปล่อยทิ้งไว้ ไม่มีคนไปดูแล ปล่อยให้พุพังไปตามกาลเวลาเป็นบ้านร้างไปในที่สุด เพราะใครที่อยากลองดีเข้าไปนั้น เขาก็บอกว่าเจอผีกันทุกรายเฮี้ยนจริงๆครับ เฮี้ยนเหลือเกินบ้านนั้น อยู่ไม่ได้ผมเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยสิครับ วันนั้นพวกผมกับเพื่อน 4 คนพากันไปที่บ้านร้างหลังนั้น เพื่อที่จะพิสูจน์ว่า มันมีจริงหรือป่าวหรือแค่เรื่องที่เขาเล่ากันมาเฉยๆ เพราะพวกผมเป็นพวกอยากลองของอยู่แล้วครับ ถ้าไม่เจอกับตัวไม่เห็นกับตาจะไม่เชื่อ จึงพากันไปที่บ้านร้างหลังนั้น เวลาประมาณเที่ยงคืนครับ พวกผมนัดกันไปเจอที่หน้าบ้านร้างหลังนั้น

พอมาถึงก็เดินเข้ามาหน้าประตูกันทุกคน ผมเป็นหัวหน้าหมู่จึงบอกว่า ตามมาเดียวกูนำเองด้วยความที่จะโชว์เพื่อนๆว่าตัวเองกล้า แต่ใจหนึ่งก็กลัวอยู่นิดๆ เพราะบรรยาศมันน่าขนลุกจริงๆ ครับ พอเดินเข้ามาหน้าประตู ลมเย็นพัดมารู้สักขนลุกแต่ มาดูใบไม้กลับไม่ขยับเลย แล้วจากนั้นก็เดินตามทางเดินไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าประตูบ้านครับ

เพื่อนผมมันก็ปากหมา เรียกผีเฉยเลยครับตอนนั้น มันพูดว่าท่ามึงมีจริงมึงออกมาให้กูดูหน่อยดิว่ะผมที่ว่ากล้าแล้ว แต่ก็ยังไม่กล้าพูดเลย พอเปิดประตูเข้าไป เหมือนที่คิดครับข้างในมันน่าขนลุกกว่าข้างนอกมากเลยครับ เพราะไม่มีใครมาทำความสะอาดนาน จึงมีแต่ฝุ่นครับและก็รกด้วย พวกผมก็เดินเข้าไป

เห็นรูป รูปหนึ่งน่าจะเป็นรูปเจ้าของบ้านนั้นแหละครับอยู่ด้านบนครับ เป็นรูปที่ใหญ่มากๆ พอส่องไฟไปก็เห็นอะไรสักอย่างเหมือนเงาดำๆ ยืนอยู่บ้านชั้น 2 ตอนนั้นบ้านมันมืดมาก พวกผมก็ไม่อยากจะคิด ว่ามันคืออะไร จึงเดินไปกันต่อก็ไปเห็นกระจกบาน ใหญ่พอดีตัวคนหนึ่งคนเลยครับ แต่เพื่อนผมอีกคนนะมันไปยืนส่องกระจกแต่อยู่ๆ มันก็ตกใจมันรีบวิ่งมาหาพวกผมเลยมันบอกว่า

ในกระจกมีคนแก่ๆ ใส่ชุดสมัยก่อน เสื้อสีขาว กางเกงโจงกระเบนสีแดง แต่เห็นหน้าไม่ชัดเพราะมันมืด พวกผมก็ตกใจที่มันบอกแบบนั้น เพราะรูปที่พวกผมเดินเข้ามาก็ใส่ชุดแบบนั้นครับ ผมและก็เพื่อนๆ จึงใจไม่ดีผมบอกว่ากลับเหอะว่ะ กูว่าเราเจอล่ะว่ะอยู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจะรีบไปไหนกันล่ะ มึงยังไม่ได้ขึ้นมาขั้นบนเลยนะ

พอได้แบบนั้นแล้วก็แทบจะวิ่งหนี เพราะไม่ได้ยินแค่คนเดียว แต่ได้ยินทุกคนครับแล้วยังได้ยินอีกว่า เมื่อกี้ใครมาท้ากู กูออกมาแล้วไง เพื่อนผมคนที่ท้าทายหน้าซีดยืนนิ่งเลยครับ อยากจะวิ่งหนี แต่ขากลับไม่ขยับเหมือนมีใครมาจับไว้แล้วอยู่ๆ ก็มีคนเดินมาหาพวกผมที่ผมเห็น เขาใส่เสื้อสีขาวกางเกงโจงกระเบนสีแดง เหมือนที่เพื่อนผมเห็นในกระจกจริงๆ ครับแต่เขาถือไม้เท้ามาด้วยครับ

พอเดินมาใกล้ๆ จนเห็นได้ชัดใบหน้าเขาเหมือนกับในรูปเลยครับ และที่น่ากลัวก็คือจากหน้าตาที่ เหมือนคน กลับกลายไปเป็นหน้าที่เละ มีแต่เลือด มีกลิ่นเหม็นเน่าออกมาจากตัวด้วยตอนนั้น พวกผมจึงรู้แล้วว่าสิ่งที่เห็นนั้นมันคือ ผีแน่ๆ ลูกตาของมัน อยู่ๆก็หลุดออกมาจากเบ้าตา เบ้าตากวงโบ้เลยครับ จนพวกผมมองเห็นข้างใน ข้างในนั้นก็มีแต่หนอนเต็มไปหมด พวกผมไม่คิดอะไรนอกจาก วิ่งหนีออกตากบ้านร้างหลังนี้ให้ได้ วิ่งไปอยู่ๆ ถ่านไฟฉ่ายดันมาหมดพอดี พวกผมก็เกาะกลุ่มกันไว้ พยายามค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ประตูแต่พอไปเปิด ประตูกลับเปิดไม่ออก เพื่อนผมมันก็บอกว่า มึงพังประตูไปเลย พังไปเลยเร็ว มันพูดแบบกลัวมากๆ พวกเราช่วยกันวิ่งชนประตูแล้วพวกผมก็ออกมาได้ จากนั้นพวกผมก็ต่างคนต่างวิ่งจนออกมาจากบ้านร้างนั้นสำเร็จครับ แล้วพวกผมก็ไม่กล้าลองเข้าไปท้าทายที่บ้านร้างหลังไหนอีกเลย ไว้มีเรื่องราวอะไรสนุกๆดีจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ