คนโบราณก็มีเหานะ! นักโบราณคดี พบ "หวีเสนียด" ยุคสำริดแถมเจอข้อความสมบูรณ์เป็นรากฐานของภาษาอังกฤษ

        เมื่อปี 2016 มีการค้นพบ "หวีเสนียด" เก่าแก่ ขนาด 3.5 ซม. ทำจากงาช้าง ที่ประเทศอิสราเอล แต่ผ่านไป 5 ปี นักโบราณคดีเพิ่งสังเกตเห็นว่า “มีตัวอักษรสลักบนหวีเป็นประโยคสมบูรณ์” ซึ่งประโยคนั้นมีความว่า "ของาช้างนี้ จงถอนรากถอนโคน ‘เหา’ ที่ผมและเคราของท่าน"

        ทั้งนี้ประโยคที่เขียนอยู่บนหวีเป็น "ภาษาคานาอัน" ซึ่งนับเป็นรากฐานการใช้ตัวอักษรมาสื่อแทนเสียงในระบบการเขียนครั้งแรกของโลก  เพราะการเขียนที่มีมาก่อนภาษาคานาอันเป็นการใช้ตัวอักษรแบบรูปภาพ เช่น ตัวอักษรลิ่มเป็นต้นโดยภาษาคานาอันแบบบนหวีเสนียดนี้ พัฒนาต่อมาเป็นภาษาละติน ที่เป็นรากฐานของภาษาอังกฤษที่เป็นภาษาสากลในปัจจุบัน

        ทั้งนี้หวีเสนียดชิ้นนี้มี ‘ซากเหา’ ติดมาด้วย และนักโบราณคดีคาดว่าหวีมีอายุ 3,700 ปีหรือราว 1,700 ปีก่อนคริสตกาล "มันแสดงให้เห็นว่าเหาสร้างความรำคาญให้มนุษย์มาตั้งแต่ยุคสำริด"