ภาพหายาก ในศตวรรษที่ 19 ของประเทศจีน

ภาพหายาก ในศตวรรษที่ 19 ของประเทศจีน

     คลังภาพถ่ายของ Stephan Loewentheil ทำให้เห็นถึงชีวิตผู้คน ในประเทศจีน ในศตวรรษที่ 19

     ภาพถ่ายจำนวนหนึ่ง ในคอลเลกชันของ Loewentheil ถูกถ่ายโดยศิลปิน ที่ไม่ปรากฏชื่อ

     คอลเลกชั่นภาพถ่าย ที่มีดูแข็งแกร่ง 15,000 ภาพ มีผู้ประกอบการค้าชาวจีนทุกวัน เช่น ช่างทอผ้าคนนี้

     หลังจากชาวต่างชาติ แนะนำกล้องไปยังประเทศจีน บุคคลรุ่นบุกเบิกอย่าง Lai Afong ได้ถ่ายภาพบุคคล ทิวทัศน์ และ ทิวทัศน์ของเมือง ในสายตาของ Loewentheil ซึ่งมีคุณภาพ ทัดเทียมกับกล้อง ที่ผลิตในตะวันตก

     เช่นเดียวกับช่างภาพ ชาวตะวันตกรุ่นแรกๆ Thomas Child ขายภาพถ่ายของเขาให้กับ นิตยสารและสำนักพิมพ์หนังสือ

     เช่นเดียวกับ ทางด้านตะวันตก บุคคลสาธารณะของจีน มักจะถ่ายภาพบุคคล ที่สตูดิโอถ่ายภาพการถ่ายภาพ แพร่กระจายไปทั่วประเทศจีน ภาพนี้แสดงให้เห็นถึงนักการเมืองผู้มีอิทธิพลและนายพล Li Hongzhang

      ในช่วงครึ่งหลังของ ศตวรรษที่ 19 นำไปสู่การสร้างสตูดิโอเชิงพาณิชย์ ที่เชี่ยวชาญด้านการ ถ่ายภาพบุคคล

     ภาพบุคคลในสตูดิโอ มักจะถูกวาดด้วยมือ โดยศิลปิน หลังจากได้รับการพัฒนา

     ภาพในคอลเลกชันของ Loewentheil มักเป็นเอกสาร เกี่ยวกับสถาปัตยกรรม ของอาคาร ตั้งแต่เสียหายหรือถูกทำลาย

     ทัศนียภาพอันงดงาม ของกำแพงเมืองปักกิ่ง ซึ่งเกือบทั้งหมด ถูกทำลายไปแล้ว

     การเดินทางของ John Thompson's journey ช่างภาพชาวสก็อต ไปตามแม่น้ำมิน ทำให้ผู้คนในตะวันตก ได้มองเข้าไปในพื้นที่ ภายในที่ห่างไกลของประเทศ

     ภาพพระราชวังฤดูร้อน ของกรุงปักกิ่ง ของ Thomas Child ซึ่งถูกกองกำลังอังกฤษ และฝรั่งเศสเผาทำลาย ในเวลาต่อมา ก็ได้มีการนำเสนอ บันทึกอันล้ำค่า เกี่ยวกับสถาปัตยกรรม ที่สูญหายไป

     ภาพถนนในเซี่ยงไฮ้ การถ่ายภาพสตรีท ได้รับการพิสูจน์แล้วว่า มีความท้าทายอย่างยิ่ง ในเวลานั้นเนื่องจากการ เปิดรับแสงที่ยาวนาน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มักทำให้ภาพเบลอ

     Thomas Child ชาวอังกฤษ เป็นวิศวกรประจำการในปักกิ่ง (ตอนนั้น คือ ปักกิ่ง) เป็นเวลาเกือบสองทศวรรษ เขามักจะบันทึกความซับซ้อน ของสถาปัตยกรรม แบบดั้งเดิมของจีน แม้ว่าเขาจะ หันเลนส์เข้าหาวัตถุ ที่เป็นมนุษย์ก็ตาม

     สตูดิโอถ่ายทำ โดยช่างภาพชาวอเมริกัน Milton Miller ซึ่งถ่ายภาพชีวิต ในฮ่องกงและกวางโจว (ตอนนั้น คือ Canton) ในช่วงต้นทศวรรษ 1860

แรร์จริงๆ