ลุงชราดีใจตัวลอย ขายที่นาได้ ตัดสินใจแบ่งเงินให้หนุ่มข้างบ้าน แต่ลูกๆ ของลุง หาว่าเขาเอาเงินคนแก่

เรียกว่าเป็นเรื่องราวที่เป็นข้อคิดดีๆ สำหรับการใช้ชีวิตของเราได้ โดยเรื่องราวดังกล่าวนั้น เป็นเรื่องราวของ ชายคนหนึ่ง เค้าได้เล่าว่าเค้าย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านหนึ่งได้หลายปี ข้างบ้านรั้วติดกันมีลุงคนหนึ่งเป็นข้าราชการบำนาญ เกษียณมาหลายปีแล้ว ภรรยาเสีย ตั้งแต่เขายังไม่ย้ายเข้ามา ลูกๆ ทั้ง 3 คน ต่างก็แต่งงาน มีครอบครัว ไปอยู่ที่จังหวัดอื่นๆ กันหมด

เขาได้รู้จักลุง ก็ได้เห็นในน้ำใจไมตรี เป็นคนใจดีอบอุ่น น่ารัก แกมีโรคประจำตัวตามประสาคนแก่ปกติ ด้วยความที่อยู่บ้านคนเดียว บางครั้งเจ็บป่วยก็ลำบากหน่อย เพราะลูกหลานไม่ค่อยมาเยี่ยม เขาก็ได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือ พาไปหาหมอ พาไปทำธุระต่างๆ

บ่อยครั้งที่คุณลุงจะบ่นถึงคุณป้า ซึ่งเขาไม่เคยเจอตัวจริง ได้เห็นแต่ในรูป เพราะท่านเ สี ย ไปนานหลายปีแล้ว ช่วงเทศกาล ปีใหม่ สงกรานต์ เมื่อบ้านอื่นๆ มีลูกๆ มาเยี่ยม คุณลุงนั่งเหงาเพียงลำพัง เขาก็ซื้อของขวัญไปไหว้แกแทนลูกหลานทุกปี ลุงก็ดีใจ ให้ศีลให้พร กันยกใหญ่แล้วก็บ่น รำพึง รำพัน ถึงลูกๆ น้ำตาไหล นั่งมองแต่ประตูหน้าบ้านรอว่าเมื่อไร จะมีรถของลูกๆ กลับมาเยี่ยมบ้าง

หลายปีมานี้ คุณลุงก็ได้แต่รอ เขาก็ได้แค่ปลอบว่าลูกๆ เขาคงติดธุระ วันไหนเขาว่างก็คงมาเยี่ยม ไม่ต้องคิดมาก ที่หลังบ้านคุณลุง มีต้นมะม่วงพันธุ์ดีอยู่หลายต้น มีต้นหนึ่งที่ลูกโต หวานอร่อยเป็นพิเศษ เขาไปช่วยลุงเก็บเป็นประจำ เขาเห็นคุณลุงรอเอามะม่วงให้ลูกๆ จนมะม่วงเน่าเสียไป ไม่รู้กี่หน ต่อกี่หน เพราะลูกๆ ก็ไม่เคยกลับมาหลายปีแล้ว มีที่แปลงหนึ่งที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ คุณลุงบอกว่าอยากขาย ให้เขาช่วยดำเนินการให้หน่อย เขาก็เขียนป้ายไปติด แล้วลงประกาศให้ 5 เดือนเศษๆ หลังจากประกาศขาย ในที่สุดก็มีผู้สนใจและก็ขายได้ในที่สุด ในราคา 1 ล้านบาท

เมื่อได้เงินมา สิ่งแรกที่คุณลุงพูดถึงคือ คิดถึงลูกๆ ถ้ารู้ว่าพ่อขายที่ได้คงดีใจ ลุงบอกว่าจะแบ่งเงินให้ลูกทั้ง 3 คน เท่าๆ กัน วันรุ่งขึ้น ลุงก็มาหาเขาแต่เช้า บอกว่าวันนี้ ขอแรงหน่อย ช่วยพาลุงไปธนาคารที จะไปโอนเงินให้ลูก เขาก็พาไป คุณลุงโอนเงิน ให้ลูกคนละ 3 แสนบาท

เมื่อกลับมา จอดรถส่งลุงหน้าบ้าน ก่อนลงจากรถ คุณลุงหยิบเงิน ในกระเป๋า 1 แสนบาทยื่นส่งให้ บอกว่า เอานี่ ลุงให้ เขารีบปฏิเสธ บอกว่า ไม่เป็นไรหรอกครับลุง “พ่อหนุ่มไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน แต่ก็ยังอุตส่าห์เสียเวลาเป็นธุระจัดการเรื่องราวให้สารพัด รับไว้เถอะ ลุงอยากให้จริงๆ ถ้าไม่รับลุงจะเสียใจนะ” เขาก็ไหว้ ขอบคุณครับลุง กลับมานอนคิด ไตร่ตรอง รู้สึกไม่สบายใจ ดึกๆ จึงหยิบเงินไปหาลุงอีกรอบ แต่ลุงไม่รับคืนและยืนยันว่าตั้งใจจะให้เขาจริงๆ

อีก 2 วันถัดมา มีรถยนต์มาจอดที่บ้านลุง ลูกสองคน คนเล็กและคนกลางมาเยี่ยมและทวงถามเขาถึงเงิน 1 แสนบาท พูดจาประมาณว่า เขาไปหลอกเอาเงินคนแก่ เขารีบเข้าไปในบ้านหยิบเงิน 1 แสน เดินไปที่บ้านลุง แล้วคืนเงินให้ลุง

ลุงปฏิเสธและพยายามอธิบายให้ลูกๆ ฟัง แต่ทั้งสองคนไม่ยอม เขาจึงวางเงินไว้ แล้วเดินออกมา ก่อนตะวันตกดิน ได้ยินเสียงรถขับออกไป สักพักลุงก็มาหา เล่าว่าสองคนนั้นแบ่งเงินกันคนละ 5 หมื่นแล้วก็ลากลับไปแล้ว คุณลุงกล่าวคำขอโทษอย่างที่สุด ลุงน้ำตาไหล บอกว่าเสียใจ ไม่คิดว่าลูกๆ จะเป็นไปถึงขนาดนี้ ลุงบอกว่าจะเอาเงินบำนาญที่ได้รับทุกเดือนมาทยอยคืนให้ จนกว่าจะครบ 1 แสนบาท เขาบอกว่าไม่เป็นไรหรอกครับลุง ไม่ต้องทำอย่างนั้น

3 วันผ่านไปลุงมาที่บ้านของเขา พร้อมกับลูกชายคนโต “เมื่อ 3 วันที่แล้ว พ่อโทรฯ ไปเล่าเรื่องให้ฟัง พี่ก็ไม่สบายใจ พอดีที่ทำงานส่งไปสัมมนาหลายวันออกมาไม่ได้ พอเสร็จธุระ ก็รีบขับรถมาเลย มาถึงซะดึก พี่ต้องขอโทษแทนน้องๆ สองคนด้วย เสียมารยาทจริงๆ เดี๋ยวต้องคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักครั้ง ขอเลขบัญชีธนาคารให้พี่ได้ไหม เดี๋ยวกลับไปพี่จะรีบโอนเงินมาคืนให้ ” โดยลูกชายคนโตกล่าว“ไม่ต้องหรอกครับ ไม่เป็นไร” เขาปฏิเสธไป วันถัดมาเมื่อลูกชายคนโตกลับไป ลุงเล่าให้ฟังด้วยความดีใจ

“ลูกชายคนโตบอกว่า วางแผนไว้แล้วอีก 5 ปี จะย้ายมาทำงานที่บ้าน จะพาลูกมาเมียมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน” เขาสังเกตเห็นแววตาอันสดใส ของคุณลุง บ่งบอกถึงความปิติยินดีอย่างที่สุด ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เกือบ 4 ปีแล้ว ที่ลุงนับวันรอว่าจะมีลูกๆ และสุดท้าย “ลุงก็รอไม่ไหวอีกต่อไป”

ในห้องไอซียู เขากับลูกชายคนโตของลุงนั่งอยู่คนละข้างเตียงคนไข้ ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต คุณลุงขยับนิ้วมือ เขากับพี่ใหญ่เอื้อมมือไปจับมือลุง ดวงตาค่อยๆ ปิดลงช้าๆ คุณลุงจากไป ด้วยอาการสงบ

หลังงานของลุงเสร็จสิ้น ค่ำคืนนั้น พี่ใหญ่มาหาเขาที่บ้าน ยื่นถุงกระดาษส่งให้ บอกว่า “พ่อฝากไว้ให้ พ่อกำชับไว้ตั้งแต่ก่อนจากไป ว่าต้องให้เขารับไว้ ไม่งั้นพ่อจะไปแบบตาไม่หลับ” เขาแกะถุงเปิดดูข้างใน มีซองจดหมายทั้งหมด 10 ซอง จ่าหน้าว่า คืนเงินเดือนที่ 1-2-3 ไปจนถึง คืนเงินเดือนที่ 10 ในแต่ละซอง ข้างในมีธนบัตรใบละ 1,000 บาท สิบใบ

อีก 2 วันถัดมาที่บ้านคุณลุง มีคนเข้ามาทำความสะอาด เขาสังเกตเห็นปฏิทินที่คุณลุงใช้ขีดเพื่อนับวันรอลูกๆ ถูกทิ้งอยู่ในถังขยะหน้าบ้าน เขาไปเก็บปฏิทินมาทำความสะอาด นึกถึงภาพคนแก่ ที่หยิบดินสอขีดตัวเลขบนปฏิทิน ด้วยอาการมือสั่นเทา ลูกๆ คงไม่รู้หรอกว่า ภายใต้ปฏิทินเก่าๆ ไร้ค่าใบนี้ มันซ่อนความห่วงหาอาลัยซ่อนความเงียบเหงา ว้าเหว่ ของคนแก่คนหนึ่งที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดียวเพียงลำพังมานานกว่า 10 ปี เขาตั้งใจจะเก็บปฏิทินนี้ไว้ เพื่อเป็นที่ระลึก ตลอดไป

ขอบคุณเรื่องราวจาก ปริญญาชีวิต