เปิดเรื่องจริง “คืนบาปพรหมพิราม” คดีที่มีผู้ต้องหากว่า 30 คน

พรหมพิราม
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อราวปี พศ 2520 เธอเป็นคน บางกระทุ่ม จ พิษณุโลก มีสามีและลูกชาย 1 คน ครอบครัวน่าจะเป็นสุขดี แต่แม่ผัวไม่ชอบเธอเพราะเธอมาจากครอบครัวที่ยากจนกว่าและเกรงว่าเธอจะมาเกาะลูกชายกิน
จึงไล่ให้ลูกชายไปทํางานที่จังหวัดอุตรดิตถ์ หวังจะแยกเธอกับสามี
แม่ผัวพยายามผลักไสไล่ส่งเธอตลอดเวลาแต่เธอก็อดทนรอเรื่อยมา
จนกระทั่งสามีของเธอติดต่อและส่งที่อยู่ที่ จ อุตรดิตถ์ มาให้
ทําให้แม่ผัว เธอ โกธร มาก
เธอจึงตัดสินใจที่จะไปตามหาสามีที่อุตรดิตถ์
แม่ผัวจึงออกอุบาย แสร้งทําเป็นหวังดีแต่ประสงค์ร้าย
ฝากเธอไปกับคนขับรถบรรทุก แล้วบอกคนขับที่เคยแอบชอบเธออยู่ว่า
แกจะเอามันไปทิ้งไว้ที่ไหนก็ได้นะ
แล้วแกจะปลํ้ามันก็ได้นะคิดซะว่าเป็นค่ารถ
อย่าให้มันกลับมาเลยได้ยิ่งดี

คนขับรถบรรทุกเป็นคนแรกที่ยข่มขื..เธอแล้วมันเอาเธอไปทิ้งไว้ที่สถานี
รถไฟ พิษณุโลก โดยเธอไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียว เธอเลยขึ้นรถไฟเที่ยวขี้นพิษณุโลก เชียงใหม่ โดยไม่มีตั๋ว
แล้วถูกนายตั๋วไล่ลงที่สถานีพรหมพิราม
ขณะที่เธอยินเก้ๆกังๆไม่รู้จะทําอย่างไรดี
ตาแหยม ชายวัยกลางคนที่เคยต้องโทษคดีย..เส..ติด
ชาวบ้านไม่ค่อยคบหาสมาคมด้วย
เข้าไปชักชวนเธอให้ไปค้างที่บ้านที่ท้ายหมู่บ้านก่อน
เธอไม่มีทางเลือกเพราะฟ้าเริ่มมืดแล้ว และเธอก็ไม่รู้จักใครที่นี้
ตาแหยมทิ้งให้เธอเฝ้าบ้านคนเดียวแล้วขอตัวไปทําธุระที่ หมู่บ้านอื่น
คืนนั้น กลุ่มวัยรุ่นลูกชายของผู้ใหญ่บ้าน
มาสูบกั..ชาที่บ้านของตาแหยม
เมื่อเมาได้ที่พวกมันข่..ขืนเธอเป็นกลุ่มแรก
ข่าวลือเรื่อง ไก่หลง แพร่สะพัดออกไป
พวกหมาป่าหื่นกามมุ่งหน้าสู่บ้านตาแหยม
พวกมันข่..ขืนเธอบนแคร่ บนเนินดิน บนหนองนํ้า
เธอหนีหัวซุกหัวซุนแต่ไม่ว่าเธอจะหนีไปทางไหนก็มีแต่มนุษย์กระหื่นจ้องขยํ้าเธอ
ไปซะทุกที ว่ากันว่าเธอพยายามกระยิ้มกระสนไปที่สถานีรถไฟ
เพื่อจะได้ไปให้ทันรถไฟเที่ยวขี้นแต่เธอไปไม่ถึง
ในหนังสือบอกว่าพบศ..เธอในสภาพที่บอบช้ามาก แต่ในความจริงโหดร้ายยิ่งกว่า
เพราะในข่าวหนังสือพิมพ์ที่ทําข่าวของเธอบอกว่า เธอถูกรถไฟชนขาด 3
ท่อน

จริงๆแล้วน่าจะเรียกว่ารถไฟทับมากกว่า เพราะเธอถูกพาดวางกับรางรถไฟ
โดยคนร้ายที่ข่..ขืนเธอเกิดกลัวความผิดแล้วออกตามหาเธอแล้วมาเจอเธอที่รางรถไฟ
มันทําร้ายเธอแล้วเอาเธอวางกับรางรถไฟแกล้งทําเป็นอุบัติเหตุ
จากรูปการณ์แล้วน่าจะเป็นอุบัติเหตุ เพราะเธอไม่มีญาติมาร้องทุกข์
ชาวบ้านและกลุ่มคนร้ายก็ไม่ให้ความร่วมมือ แล้วพยายามเบี่ยงเบนคดี
แต่ตํารวจไทยก็เก่งฉกาจรื้อฟื้นคดีมาใหม่
จากคดีซับซ้อนซ่อนเงื่อนไขคดีจนสามารถจับกุมผู้ร้ายได้เกือบทั้งหมด
ว่ากันว่า
คดีนี้เป็นคดีโทร..หญิงที่มีผู้ต้องหามากที่สุดในประวัติอาชญากรรมของไทย
และเป็นที่น่าสังเวชใจของผู้พบเห็นมาก
เพราะผู้ต้องหามีทุกวัย ตั้งแต่เด็ก หนุ่มเพิ่งแตกพาน วัยหนุ่ม วัยกลางคน วัยชรา
และบางคนเป็นพ่อ ลูกกันด้วย
ญาติของผู้ต้องหาแห่กันมาโรงพักมากกว่างานวัดประจําปีเสียอีก
และที่น่าอนาถแม้แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐคือผู้ใหญ่บ้าน
แทนที่จะช่วยเหลือเธอกลับทําทารุณกลับเธอซะอีก
ตามคําให้การ บอกว่า ขณะที่พวกมันกระทํากับเธอ ๆ ไม่มีแรงแม้แต่แรงที่จะต่อสู้
ร่างของเธอสั่นเทาไปด้วยความเจ็บ ปวด จะมีก็ มีแต่เสียง แผ่วเบา พูดซํ้าไปซํ้ามา ว่า
อย่าทําชั้นเลย ชั้นกลัวแล้ว ปล่อย ชั้นไปเถอะ และที่น่าสมเพทมากไปกว่านั้น มันข่..ขืนเธอจนสลบ พวกมันคิดว่าเธอตายแล้ว มันจะเอาเธอไปเผาทําลายหลักฐาน
โดยว่าจ้างสัปเหร่อให้เผาภายในคืนนั้น
ในขณะที่สัปเหร่อกําลังทําความสะอาดร่างของเธอ ๆ ฟื้นขึ้นมา พวกมัน
ข่มขืนเธอ บนที่เผาศพ
ไม่รู้ตอนนั้นผีห่าตัวไหนเข้าสิง
พวกมันทําไปได้อย่างไรกับสภาพร่างกายที่บอบชํ้าขนาดนั้น

ตํารวจจับคนร้ายได้มากกว่า 30 คน โดยแยกเป็นกลุ่มที่กระทําชําเรา
และ กลุ่มที่ ฆา..กรรมเธอ
ในหนังรู้สึกว่าจะบอกชื่อจริงของเธอ
ผมคิดว่าเป็นการไม่สมควรเพราะคงมีอีกหลายคน
ที่เกี่ยวข้องและยังมีชีวิตอยู่
โดยเฉพาะลูกชายของเธอที่ตอนนี้คงโดเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เค้าจะคิดอย่างไรที่เรื่องราวอันน่าอัปยศ
ที่เกิดกับแม่ของเค้าถูกเอามาตีแผ่อย่างนี้
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรหนังเรื่องก็ถูกฉายอยู่ดี
และคงสร้างรอยด่างและ ความอัปยศ ให้กับคน พรหมพิรามตลอดกาล
สุดท้ายของคดีนี้ ผู้ที่ถูกจับคำเนินคดีกลับกลายเป็นชายขอท่านเร่ร่อนที่สร้างเพิงนนอนอยู่ข้างทางรถไฟ
คดีดังกล่าวนี้คือ ความอัปยศของชาวพรหมพิรามครับ
คดีนี้ถูกสร้างเป็นหนัง
ผู้ต้องหาอายุน้อยที่สุดในคดีคือ 9 ขวบ มากที่สุด 65