แต่เธอก็ปล่อยผ่านมาโดยตลอด คิดปลอบใจว่าคงวิตกกังวลไปเองมากกว่า จนกระทั่งเธอเริ่มเห็นฝารองนั่งชักโครกยกขึ้น ซึ่งแปลกมากเพราะเธออาศัยอยู่กับลูกสาว ที่ไม่มีความจำเป็นในการยกฝารองนั่งแม้แต่น้อย จนกระทั่งเธอเจอผ้าห่มปริศนาตกอยู่ในห้องใต้ดิน มาถึงจุดนี้เธอตัดสินใจโทรแจ้งตำรวจ แต่ก็ยั้งคิดว่า จะโทรแจ้งตำรวจ เพราะมีผ้าห่มอยู่ในห้องใต้ดินเนี่ยนะ? เธอจึงปล่อยผ่านไปเช่นเดิม
(หลายครั้งที่เธอให้สับสนว่า คิดไปเองหรือมันมีอะไรแปลกๆอยู่จริง)

(ผ้าห่มที่เธอเจออยู่ในห้องใต้ดิน)

แต่จุดพีคก็มาถึง วันนั้นเธออยู่บ้านคนเดียวและได้ยินเสียงดังมาจากข้างบน เธอจงเดินขึ้นไปดูในใจก็ให้คิดไปว่า คงเป็นแมวข้างบ้าน แต่ทันทีที่เปิดประตูห้องนอน ที่อยู่ตรงหน้าเธอคือนายแครีแฟนเก่าเธอ ยืนอยู่กลางห้อง เธอเล่าว่านายแครีพุ่งเข้ามาบีบหน้าเธอทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไป แต่เธอก็สลัดจนหลุดมาได้และรีบตะโกนบอกเพื่อนบ้านให้ช่วยแจ้งตำรวจที
(โฉมหน้านายแครี แฟนเก่าของหญิงสาวเจ้าของเรื่อง)

เมื่อตำรวจมาถึงก็เข้าจับกุมนายแครี ที่ไปแอบอยู่ในกองเสื้อผ้า ก่อนจะให้เหตุผลที่ทำแบบนี้ว่า "ผมเหนื่อย ผมไม่อยากเป็นคนไร้บ้าน เร่ร่อนไปทั่วอีกแล้ว ผมแค่อยากได้ที่ซุกหัวนอนเท่านั้น" สุดท้ายนายแครีถูกจับข้อหาลักทรัพย์และบุกรุก ก่อนถูกส่งตัวไปคุมขังที่เรือนจำเพื่อรอวันขึ้นให้การต่อศาล...











