ปากแหว่งงง

สวัดดีค่าบ

ผมจะมาเล่าเรื่องผมเอง. 

คือ. ผมปากแหว่งตั่งแต่เกิดดด 

ผมไม่รู้ต้องทำยังไงไปไหนมาไหนก๊มีคนว่า ปากไปโดนไรมา ผมมรู้สึกท้อมากก. ไป รร ก๊โดนเพื่อนว่าแบบบนู้นแบบนี้ จนนผมต้องออก รร อีก  จนนผมไม่รู้ต้องทำยังไงงง

ผมเคยยคิดฆ่าตัวตายย. แต่ผมก๊สู้ ทำงานที่ไหนก๊ไม่มีใครรับทำงานนน

ต้องอยู่ในห้องตลอดด ไม่ค่อยยออกจากบ้าน เพราะอายยคนอื้นเขา. มันน ท้อมาก ท้อจนนไม่อยากอยู่บนโลก. 

แต่ผมฝันว่า ต้องมีสักวันที่เราจะปกติเหมือนคนอื่นเขา. ใช้ชีวิตอย่างงคนทั่วๆไปใช้กันน

ผมแทบไม่ได้ออกนอกบ้านน. เพราะกลัววคนอื่นว่า อะไรแบบนี้  เห้ออ. อยากให้มีผู้ใจดี ทำความฝันผมให้เป๊นอย่างที่ผมฝันน. แต่คงไม่มีวันนั้นนน. มันนน่าอายยเนอะ. เราปากแหว่งเนี้ย

พูดไม่ชัด. คนฟังเราไม่ค่อยรู้เรื่องง. มีเพื่อน เพื้อนก๊อายไม่อยากคบเป๊นเพื่อนนน. เราไม่น่าเกิดมาเนอะ. แต่ก๊สู้ต่อไป เพื่อพ่อแม่