เก็บรักไว้ในส่วนลึก ep.4

그대 눈을 볼 때면 자꾸            เมื่อได้สบตากับเธอ

가슴이 또 설레여와               หัวใจของฉันก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

내 운명이죠 세상 끝이라도     เธอคือพรมหลิขิตของฉัน

지켜주고 싶은 단 한 사람       เธอคือคนที่ฉันจะปกป้องจนโลกแตกสลาย

บทที่ 1

ชายชราอายุราวๆหกสิบ ผมสีขาวโพลน นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้หน้าบ้านในมือลูบคลำไซเรนรูปปีกนก ภาพในอดีตฉายเข้ามาทีละฉากคล้ายกับว่ากำลังระลึกความทรงจำตอกย้ำไว้ว่าห้ามลืมมันเด็ดขาด เขาหัวเราะกับตัวเองเบาๆ ในเวลาที่ย่างเข้าช่วงบ่าย แสงแดดอ่อนๆส่งความรู้สึกอบอุ่นผ่านเข้ามาในหัวใจแต่สายของเขาหาตรงกับความรู้สึกไม่ สายตาของชายชรามองไปยังปลายขอบฟ้าดวงตาแสดงความรู้สึกที่ว่างเปล่าแต่เศร้าสร้อย ชายชราเดินกลับเข้าไปในบ้านล้มตัวลงเอนหลังลงบนโซฟาสีครีมแก่ การตบแต่งบ้านเป็นไสตล์เรียบง่าย บ่งบอกได้ว่าเจ้าของบ้านเคว้งคว้างและว่างเปล่า ชายชราหลับตาลงแล้วนึกภาพในอดีต

“เอเทลล์!”   น้ำเสียงหวานใสตะโกนเรียกผมอย่างข้องใจ

“มีอะไรหรอ เอสเทอร์” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรสุดๆพร้อมยิ้มที่มาจากใจที่แท้จริง เฮอะๆ จากดวงใจเลยละ

“กำลังจะไปโรงเรียนหรอ?” เอสเทอร์พูด

“ใช่ๆ เดินไปด้วยกันสิ” เอ่ยปากชวนไปแล้ว รอโอกาสนี้มานานและ

“จ้ะ J ” ทำไมเสียงเธอถึงได้เพราะจังเลยน้ะ

เราสองคนเดินไปคุยไป เวลาเธอยิ้มน่ารักดีออก ทำไมเธอชอบทำหน้านิ่งๆจังน้ะ ผู้หญิงสวยนี้เครียดตลอดเวลาทุกคนเลยรึป่าวน้ะ แต่คงจะไม่หรอก น้องสาวผมก็สวยยังยิ้มได้ทุกเวลาเลย ปกติผมเดินมาโรงเรียนน้ะ เดินมามันใช้เวลาไปโคตรนานเลยแต่วันนี้ทำไมเหมือนเวลามันสั่นลงน้ะ เธอแยกย้ายกับผมตรงหน้าโรงเรียน ผมจึงเดินไปห้องเปลี่ยนชุดที่ติดแอร์ แหม่ โรงเรียนนี้น้ะรวยจริงๆเลยน้า ผมเอากระเป๋าไปวางเหมือนเคยดึงชุดออกมาจากกระเป๋าแล้วผาดมันไว้ที่ราวหลังห้อง เอ้อ ผมอยู่กับพี่ชายแล้วก็น้องสาวอีกคะ....

“เฮ้ยยยย! เอเทลล์ ไอฟอล แฮ่กๆ ไอฟอลมัน แฮ่กๆ” เหนื่อยมาเลยน้ะ...

“ทำไม ฟอลมันทำไม”ผมถามด้ยน้ำเสียงเป็นห่วงสุดๆ

“ไอฟอล แฮ่ก โดนไอ้เซอร์คัส แฮ่ก อัดอยู่หลังม้านั่งท้ายโรงเรียน แฮ่ก” เฮ้ยย เซอร์คัสอ่อ มันช่างเลือกสถานที่จริงๆ หลังโรงเรียนไม่มีคนไปอยู่แล้ว           ไอฟอลโล่ก็ฝีมือใช่ย่อย ไอเจกต์มันจะมาเรียกผมทำไม ฝีมืออย่างมันก็อัดไอเซอร์คัสได้คนเดียวอยู่แล้ว เพราะไอเซอร์คัสมันไม่ใช่พวกหมาหมู่

“แล้ว...ไม่ช่วยมันอ้ะ ไอเซอร์คัสอ่อนจะตายไป”

“ก็ถ้ามีไอเซอร์คัสคนเดียวกูจะมาเรียก...มั้ยล้ะ แมร่งมากันเป็นฝูง” ผิดคาดว่ะ

“รอไรอ้ะ ไปดิ่!” ไอฟอล รอกุแปปนึงน้ะเว้ย

ซอยเท้าครับ ผมนี่ใส่เกียร์หมาวิ่งพรวดมาเลย จากตอนแรกไอเจกต์นำผม ตอนนี่ผมวิ่งนำมันมาเป็นวา พอวิ่งไปถึง ผมเห็นพวกมันรุมกระทืบใครสักคนอยู่ ไอฟอลแน่ๆ แม่งมากันเกือบสิบคน แต่ละคนหน้าตายังกับหมาเน่าติดเชื้อราแถมมาด้วยขี้เหลื้อน

“เฮ้ย! แน่จริง พวก...อย่าหมาหมู่ดิว้ะ ตัวๆกันดิ ” ไอเจกต์ตะโกนเสียงอย่างเอาเรื่อง ลุยเป็นลุย อะไรประมาณนั้นล่ะมั้ง

“เฮ้ย ...ด่าพวกกูหมาหมู่อ่อ” ไอลูกกระจ๊อกคนนึงตะโกนกลับมา

“พวกกูกับพวก...ก็ยืนกันอยู่แค่นี้ แล้วจะให้ไอเจกต์มันด่าควายที่ไหน” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาแถมหน้าตานิ่งโคตรๆ

“เฮ้ย ไอหน้าหล่อ เสือกไรด้วย กุคุยกับไอหน้าตุ๊ด” หมายถึงไอเจกต์สิน้ะ

พลั่กกก!

“ตุ๊ดที่บ้านพ่อ...หล่อขนาดนี้อ่อ ไอคว้าย” โฮ่ เอาซะไอปลาหน้าลิ้นหมาจูบกับดินเลย เฮอะๆ ออมมือหน่อยล้ะกันว้ะ

อ้าว พวกมันวิ่งกรูกันเข้ามา พร้อมกันซะขนาดนี้

“เฮ้ย! หยุด” อ้าว มาให้ได้เห็นหน้าสักที

“อ้าว ก็นึกว่าใคร ที่ไหนได้ ก็พ่อเซอร์คัส ‘คู่หูคู่แค้น’นี่เอง”ผมตอบด้วยน้ำเสียงกวนส้นหน่อยก็มันหมั่นไส้นี่หว่า

“กวนตีนอ่อ”

พลั่กกกก

ไอเซอร์คัสพูดแล้วปล่อยหมัดลงมาบนหน้าผมอย่างจัง เรื่องไรต้องให้มันต่อย

หน้าหล่อๆของผมฟรีๆล่ะ ผมจัดการเสยหมัดเข้าที่หน้าจนมันล้มลงกับพื้น

แล้วใช่เท้ากดที่อกมันไว้

“ถุ้ยย ...มันก็เศษสวะไร้ค่า ทีหลัง...ข้องไรก็มาคุยกับกูไม่ใช่มาทำตัวระยำ

หมาหมู่ใส่ ‘เพื่อน’ กูอย่างงี้ เฮอะ เศษสวะ” ผมถ่มน้ำลายข้างๆมัน พอพูดจบ

ก็สะบัดเท้าใส่อกมัน แล้วผมก็ลุกไปผยุง ไอฟอลโล่ แล้วเดินออกไปแบบหล่อๆ

กับไอเจกต์ เฮ้อออ เหนื่อยแต่เช้าเลยว้ะ จริงๆแล้วผมกับเซอร์คัสเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่ปอสี่ พอขึ้นมอสามผมกับมันดันไปชอบผู้หญิงคนเดียวกัน ยัยนั่นชื่อเกรซ จริงๆแล้วมันชอบก่อนผมน่ะ พอมันรู้ว่าผมก็ชอบเกรซมันก็พยายามจะเอาเกรซมาเป็นของมัน ยัยนั้นน่ารักมากเลยนิสัยก็ดี ยัยนั่นตกลงคบกับไอเซอร์คัส ผ้านไปประมาณเดือนกว่าๆ ยัยนั่นมาหาผมที่ห้องนั่งลงข้างๆผม แล้วพูด ว่าเธอรักผมแต่ผมไม่ได้รักเธอแล้วเพราะผมรู้ดีว่าเซอร์คัสมันรักผู้หญิงคนนี้

แค่ไหน ผมไล่เธอกลับไปแต่เธอไม่ยอมกลับ เธอบอกว่าเธอเสียใจกับการ

กระทำของผม เธอจะทำให้ผมกับเซอร์คัสแตกกันให้ได้ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่

เธอ พูด เกรซเลื่อนมือของเธอมากุมมือผมแล้ววางไว้บนบ่าเธอ เธอกดหลังผม

ให้โน้มตัวลงไปใกล้ๆเธอ ฝมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เธอค่อยๆดึงตัวผมลงไป

หวังจะจูบผม ผมไม่ปล่อยให้เธอทำ ผมพยายามจะแกะมือเธอออกจากหลังแต่ยัยนี้แรงเยอะมาก พอผมตั่งสติได้ผมก็กำลังจะดันเธอออก แต่พระเจ้ากลับเล่นตลกกับผม ไอเซอร์คัสเดินเข้ามาเห็นพอดี มันดึงตัวผมออกจากเกรซ มัน

เข้าใจว่าผมจูบเกรซ มันจึงต่อยผมหมัดนึงแล้วประกาศตัดเพื่อนกับผมอย่าง

จริงจัง มันบอกว่ามันไม่คิดว่าผมจะทำกับมันอย่างนี้ตั่งแต่วันนั่นผมก็ไม่เจอ

มันอีก พอมอสามเทอมสองยัยเกรซก็ตามมาตื๊อผมจนผมรำคานก้เลยย้ายมา

อยู่ นี้ ที่บอตส์แองเจิ้ลไนท์ นี่ก็เป็นเหตุทำให้ผมเกลียดยัยนั่นเข้าไส้ แต่เธอก็

ย้าย ตามผมมาอยู่นี้ ผมคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องหนีเธอผมจึงไม่ไปจากที่นี้

แล้วอีกอย่าง ผมคิดว่าผมเจอคนที่ ผมคิดว่าผมจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือผม

ไปแม้ว่ามันจะต้องแลกด้วยเลือดก็ตาม........................................................

Aster talk

เฮ้อออ ทำไมเช้านี้มันผ่านไปเร็วจังเลย แต่ช่วงเวลาชีวิตฉันมันก้สั่นอยู่แล้วล่ะ

การนั่งเรียนมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาเลยอ้ะ แต่มันก็ต้องสิ้นสุดลงเหมือนชีวิตคนเราเนี่ยหละน่ะ

กริ๊งงงงงงงง

สิ้นสุดการเรียนวันนี้สักที เบื่อจะตายอยู่แล้ว

“ยัยเอส แกจะไปไหนต่อป้ะ” เยียรืถามฉันเสียงเหวอๆ

“มีอะไรว้ะ” รางสังหรณ์ไม่ดี

“ก็แม่เค้าอยากให้แกกับพี่แกไปกินข้าวบ้านฉันอ่ะ” นั้นไง

“เออ ก็ไปดิ ไปรับพี่ฉันก่อนด้วย” ฉันพูดแล้วดึงยัยเยียร์ออกมาจากห้อง

ยัยเยียร์มีพี่ชายสองน้องชายคนนึงหรือแฝดมันอ่ะ(อยู่คนละโรงเรียน มันอาศัยอยู่กับพ่อแม่อ่ะน่ะ ยัยเยียร์พาฉันไปหาพี่ชายมันแล้วก็นั่งรถพี่ชายมันไปบ้านฉัน

“รอแปปนึงน่ะ ฉันเปลี่ยนเสือผ้าก่อน” ฉันพูดแล้วขึ้นห้อง

“เฮีย แม่ไอเยียร์มันชวนไปกินข้าวบ้าน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยเฮีย ห้ามปฏิเสธด้วยน่ะ” ฉันพูดเสียงติดตลก

“ฉันเคยปฏิเสธแกได้ด้วยหรอ ยัยเอส”

“ฮ่าๆ ไปเร็วๆเฮอะ พี่เทนรออยู่”

“ไม่อยากไปก็เพราะมันนั่นแหละ” พี่ไฟนอลพูดจบก็ปรี่เข้าห้องน้ำไปเลย ฉันเลือกชุดกระโปรงสั่นเหนือเข่าเล็กน้อยสีขาวคาดผ้าสีขาวผูกโบไว้ที่เอว ปล่อยผมที่แสนจะสวยแล้วก็รองเท้ากึ่งแตะกึ่งส้นสูงสีครีมอ่อนมาก

“แกกินเสร็จแล้วจะไปไหนต่อป้ะ”เฮียที่เพิ่งออกมาห้องน้ำปริปากถามฉัน

“ไม่อ่ะ ทำไมอ่ะ”ฉันเลือกตอบสั่นๆ

“ฉันจะพาแกไปห้าง” ฮ่ะ เฮียเนี่ยน่ะ จะพาฉันไปห้าง บ้าไปแล้ว

“ไปทำไมอ่ะ”

“เออน่า” พอเราคุยกันเสร็จฉันก็พาเฮียเดินลงไปที่รถเฟอร์รารี่สีแดงสดคันงามที่พ่อซื้อให้เป้นของขวัญพี่ไฟนอล  “ช้าจังว่ะ” แหม่ไอเพื่อนบ้า

“ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไง ป่ะ พี่เทนเดี๋ยวคุณน้ารอนาน”ฉันหันไปพูดกับพี่เทน พี่เทนพยักหน้ารับคำแล้วหันไปมองพี่ไฟนอล โอ๊ย ตายๆ พี่ไฟนอลจ้องหน้าพี่เทนอย่างเอาเรื่องฉันเลยต้องหันไปสะกิดพี่ไฟนอลเพื่อไม่ให้ห้ามอารมณ์ไม่อยู่ ยิ่งใจร้อนๆอยู่ด้วย

30 นาทีผ่านไป

มาถึงซักทีบ้านยัยเยียร์ ฉันสนิทกับยัยเยียร์มากก็เลยสนิทกับทั่งบ้านมัน แต่บ้านมันสนิทกับบ้านฉันแค่พี่ไฟนอลแค่นั่น ไอพี่เทนกับพี่ไฟนอลไปโกรธแค้นอะไรกันก็ไม่รู้ รุ่นเดียวกันแค่คนละโรงเรียน เจอกันทีไรต่อยกันทุกที(ถ้ามีฉันหรือยัยเยียร์อยู่ด้วยจะไม่ต่อยกัน)แปลกเนอะ

“สวัสดีค่ะคุณน้า”พอเดินเข้าไปในบ้านฉันเห็นพ่อยัยเยียร์นั่งอยู่บนโซฟาฉันเลยยกมือไหว้พี่ไฟนอลเองก็ยกมือไหว้

“สวัสดีจ้ะ อ้าวนี่พ่อไฟนอล ไม่ได้เจอตั่งนาน โตแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยน่ะเนีย” พ่อยัยเยียร์เอ่ยปากชมพี่ไฟนอล “ไม่ขนาดนั่นหรอกครับ”พี่ไฟนอลยกมือเกาหัวแก้เก้อ

“หล่อบ้าหล่อบออะไรพ่อ ผมหล่อกว่ามันตั่งเยอะไม่เห็นเคยชม ชิ”พี่เทนแย้ง

“แต่พี่ว่าเจ้าไฟนอลหล่อกว่าน่ะ”พี่ท๊อปที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมชุดนักศึกษา วางมือบนไหล่พี่ไฟนอล แล้วพูดทำเอาพี่เทนหน้าเสีย คุณน้าก็หัวเราะใหญ่    “ไงครับ คนสวย ไม่ได้เจอตั่งนาน”พี่ท๊อปพูดจบก็เดินมากอดคอฉัน             “พี่ท๊อป! อย่ามาขี้หลีใส่เพื่อนหนูน่ะ” ยัยเยียร์ทำทาจะเข้ามาตีพี่ชายตัวเองก็โดนพี่ท๊อปดันหัวไว้ “พี่ก็แค่เล่น เดี๋ยวนี้หึงเพื่อนหรอห้ะ” ฮ่าๆๆ ยัยเยียร์หน้า เหวอเลย พี่เทนเองก็เข้ามาช่วยดึงเยียร์ไว้แถมพี่ไฟนอลยังเข้ามาพยายามดึงพี่ท๊อปออกจากฉัน ชุลมุนวุ่นวายกันไปหมด เฮ้อยิ้มได้ก็ดีล่ะพี่ไฟนอล         “เอ้า หยุดเล่นกันก่อน สาวๆมาช่วยแม่หลังบ้านทีสิจ้ะ”เสียงคุณน้านี่หน่า   “สวัสดีค่ะ คุณน้า”

“สวัสดีจ้ะช่วยน้ายกกับข้าวไปวางหน่อยสิ”พอพูดจบฉันก็ช่วยยกกับข้าวไปไว้บนโต๊ะ “เทนไปเรียนน้องลงมากินข้าวเร็ว” คุณน้าหันไปพูดกับพี่เทน

พอจัดแจงอะไรเสร็จปุป พี่เทนกับไทต์ก็ลงมา

“อ้าวคนสวยนิ” แหม่ปากหวานเหมือนเคยน่ะจ้ะ ฉันได้แต่ยิ้มกลับไป  

20 นาทีผ่านไป

การทานอาหารผ่านไปด้วยดี พอทานกันเสร็จฉันกับเฮียก็ขอตัวกลับบ้าน ว่าแต่เฮียจะพาฉันไปห้างทำไม แค่พูดถึงเค้ายังไม่เคยเลยมั่ง

17:23 น. ณ บนรถของพี่ไฟนอล

ไอเฮียบ้านี่ขับรถมาถึงซอยก่อนถึงห้าง 4 ซอย แล้วจอดข้างทาง

“เอส แกร้องคิดตามฉันน่ะ ถ้าเกิดแม่ยังไม่ตาย แค่แม่มีสามีใหม่แม่กลัวว่าฉันกับแกจะเสียใจเลยจัดฉากสร้างเรื่องขึ้นว่ารถคว่ำ แกจะรับได้มั้ย แกจะโกระแม่มั้ย ถ้าเกิดแม่ทำไปเพราะเป็นห่วงฉันกับแกล้ะ แกจะรักแม่อยู่มั้ย ยัยเอส แกต้องตอบฉันน่ะ”เฮียร่ายยาวใส่ฉัน แล้วถ้าเกิดที่พี่พูดมามันเป็นความจริงล่ะฉันควรจะทำยังไง ฉันจะ.....ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจกับการกระทำของแม่ ฉันไดแต่นั่งจ้องหน้าพี่ไฟนอลนิ่ง ฉันจะตอบเข้าว่าอะไรดี เรนช่วยฉันด้วย     “เฮีย เอสไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเพราะที่เฮียพูดมา มันไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ยล้ะเฮีย มันไม่ใช่เรื่องจริง เฮียแต่งเรื่องขึ้นมาทั่งหมด ทั่งหมดที่เฮียพูดมามันเป็นเรื่องโกหก”ถึงคราวที่ฉันพูดพี่ไฟนอลยังคงนิ่งไม่ไหวติ่ง         “เฮีย! ตอบเอสสิ” ฉันเริ่มขึ้นเสียงใส่พี่ไฟนอล

ฟวับ

อยู่ๆพี่ไฟนอลก็ดึงฉันเข้าไปกอด แถมยังกอดแน่นมากซะด้วย

“ฉันตอบไม่ได้............ตอนนี้......พี่ยังตอบเอสไม่ได้” พี่ไฟนอล                “ไม่เป็นไร อ่าเฮียซึ้งพอแล้วเฮียจะพาเอสไปห้างไม่ใช้หรอ” ฉันพูดกับพี่ไฟนอล ทำเอาเค้าต้องรีบปล่อยเลย”อืม ฉันนัดไอพีคไว้” เฮียพูดให้มันได้ใจความหน่อยดิ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเอสอ่ะเฮีย” เกี่ยวอัลไลลลลลลลลลลล        “เกี่ยวดิก็มันเป็นพี่ชายไอเรนไม่ใช่รึไง เร็วเหอะน่า :P” อย่าพูดถึงเค้าได้มั้ย     5 นาทีผ่านไป

“มาได้ซะที ชักช้าชะมัด” พี่พีคกล่าวทักทาย                                           “ก็ดีกว่าไม่มา :P”พี่ไฟนอลแลบลิ้นใส่พี่พีค                                             “นัดกันมาที่นี้มีอะไรกันป้ะพี่” ฉันอดใจไม่ไหวเลยถามออกไป                          “ไปคุยกันในร้านเหอะ”พอพูดกันจบ พี่พีคก้พาฉันเข้าไปในร้านคาราโอเกะ           พี่พีคพาเราเดินเข้ามาในร้าน วุ่นวายชะมัด เลี้ยวซ้ายตรงมุมสุด หน้าห้องเขียนว่า VIP-01 เอ้ยยย ถ้าจำไม่ผิด นั้นมันเอเทลล์นี่หว่า ฟอลโล่ก็มาโปรเจกต์ก็มี เอ้ยๆๆ ด้วยน่ะ นักบอลแทบทุกคนเลยนิ อืมพูดถึงนักบอลพี่พีคเองก็เคยเป็นนักบอลโรงเรียนฉันนี่หน่า พี่ไฟนอลเลือกนั่งข้างเอเทลล์                      ข้างพี่ไฟนอลว่างฉันก็เลยนั่งเลย ข้างในนี่หนาวชะมัด                                          “หวัดดีเอสเทอร์”เอเทลล์เอ่ยปากทักฉันแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นพร้อมยิ้มหวาน     “เฮ้ยย ทักแต่สาว เออสิ พี่ชงชายไม่สำคัญแล้วนิ”พี่ไฟนอลเอ่ยเสียงน้อยใจ  “แหม่พี่ก็ ใจร้อนจริงๆ หวัดดีคร้าบบบบพี่ชายยยย”เอเทลล์พูดแล้วยกมือไหว้ไปวางบนบ่าพี่ไฟนอลแล้วก้มตัวลงไปที่บ่า ทำเอาทั่งห้องหัวเราะเลย           “เอ้า มาเข้าเรื่องกันเลย เฮ้ย เรดส์ปิดเพลงกับไฟเท็คให้หน่อยเปิดไฟด้วย” พอพี่พีคพูดจบทั่งห้องก็เงียบลง                                                                “เอส ก่อนไอเรนมันตายมันฝากนี้ไว้ให้เอส”พอพี่พีคพูดจบก็ยื่นซองจดหมายสีฟ้าพร้อมกับไซเรนรูปรูปหัวใจสลักคำว่า I love you  ถ้าจำไม่ผิดสร้อยนี้มัน.......                              

“มันฝากบอกว่าห้ามให้ของพวกนี้จนกว่ามันจะตายครบสองปี ซึ่งต้องตรงกับวันครบรอบที่เธอครบกับมันอ่ะน่ะ เอ้อ มันบอกว่าถ้าเธอยังรักมันอยู่ก็ขอให้เปิดอ่านตอนที่ฉันให้เธอ”ฉันแอบเหลือบมองเอเทลล์นิดนึง ใช่ฉันยังรักนายอยู่เรนรักมากที่สุดเลย             

“เอส แกไหวมั้ย”เสียงพูดของพี่ไฟนอลดูเป็นห่วงสุดๆ ฉันยังพูดไม่ออกเลยได้แต่พยักหน้าตอบคำถามของพี่ชายแล้วก้มหน้าอ่านจดหมาย                   

..

..

..

..

..

---------------สวัสดีคร้าาา---------------

ขอเปลี่ยนนิดนึงน่ะค่ะ นางเอกมีพี่ชายไม่ใช่น้องชายจ้ะ