สังคมน่าอยู่ขึ้น!! เมื่อหนุ่มคนนี้ขอสลับที่นั่งกับ นศ.สาว บนรถตู้ ช่วยเธอไม่ให้เจอกับสิ่งเหล่านี้...

ผมเดินมาขึ้นรถตู้เพื่อจะกลับบ้าน และใกล้มากพอที่จะได้ยินบางบทสนทนา

"หนูนั่งตรงนี้ไม่ได้หรอคะ"

"มันขวางทาง ข้างในก็ว่างอีกที่นึง
คนอื่นเดินเข้าออกลำบาก"

"งั้นหนูวางกระเป๋าไว้ก่อนได้ไหม"

"พี่จะรีบไป น้องขึ้นๆไปเถอะ อีกคนเดียวพี่ก็ออกแล้วเนี่ย"

ผมเดินมาถึงรถจังหวะที่น้องกำลังจะก้าวขาขึ้นไป ผมเอื้อมมือสะกิดที่แขนของเธอ

"ลงไหนครับ"

"ป้ายรองสุดท้ายค่ะ"

ทันใดนั้น เสียงพี่คนขับรถก็พูดต่อมาทันทีว่า

"เนี่ย ลงก็เกือบสุดทาง มานั่งอะไรตรงทางลง"

เธอทำหน้าเสียและกำลังจะหันกลับเดินเข้าไป ผมแอบชะเง้อดูข้างใน ที่ว่างที่เหลือเป็นเบาะหลังสุดตรงกลางทางเดิน ถูกขนาบด้วยผู้ชายทั้งแถว

"เดี๋ยวครับ ผมขอขึ้นก่อนได้ไหม ผมลงป้ายสุดท้ายอะ"

ไม่รู้จริงๆว่าตอนนั้นพูดอะไรไป ทั้งๆที่ผมไม่ได้ลงป้ายสุดท้าย

เธอทำหน้าตกใจ และเดินลงมา ผมเดินสวนขึ้นไป หัวโขกช่องแอร์ไปหนึ่งที และเดินไปนั่งที่ว่างหลังสุด

ยอมรับเลยว่าทันทีที่นั่ง ผมรู้สึกไม่ค่อยดีกับบรรยากาศข้างๆ ผู้ชายสองคนซ้ายขวาดูท่าทีแปลกๆจริงๆ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า แต่เค้านั่งเบียดมามากๆ ทั้งๆที่ข้างๆเค้าก็พอเหลือที่

จนถึงตอนเก็บเงิน ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน แล้วพูดว่า

"ออกไปก่อนเลย"

หืมมมมมม มาด้วยกันหรอ แล้วทำไมไม่นั่งติดกัน ยิ่งทวีความสงสัยให้ผมอีกหลายเท่า

ผู้ชาย 4 คนนั่งเบียดกันอยู่เบาะหลังสุด กล้ามหน้าอกที่เพิ่งเล่นมาวันก่อน ตอนนี้กำลังปวดได้ที่ ผมเกร็งอกบีบแขน นมแข็งไปตลอดทาง ผมหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า จะเปิดเพลงฟัง แต่ดันไปกดโดนและได้รูปนี้มาอย่างไม่ตั้งใจ

เธอหันมามองผมหนึ่งทีแล้วยิ้มให้ ผมยิ้มกลับไปให้เธอ แล้วมองซ้ายขวา เหมือนประมาณว่า ผมเข้าใจเธอนะ

ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเลือกทรมานเพื่ออะไร ทั้งๆที่นั่งตรงนั้น น่าจะสบายกว่า เปิดประตูให้ใครลงสักคน แล้วไปนั่งแทนที่เค้าก็จบแล้ว

จนผ่านไปสักระยะ มนุษย์ผู้ชายซ้ายขวาก็หลับลง ทันทีที่หัวเค้าโยกมาทางผม แล้วเบียดเข้ามา ยิ่งทำให้ผมรู้สึกดี

.
.
.
.

รู้สึกดีที่ตัดสินใจเข้ามานั่งตรงนี้ รู้สึกดีที่ทำให้เธอได้นั่งตรงนั้น

ผมคิดแค่ว่า ถ้าเธอคนนั้นเป็นน้องสาวของผม หรือเป็นผู้หญิงสักคนที่ผมรู้จัก ผมคงไม่อยากให้เธอมานั่งตรงนี้ และไม่อยากให้เธอต้องมาเจอ กับสิ่งที่ผมกำลังเจอตอนนี้

และผมก็ได้คำตอบกับตัวเอง ตั้งแต่วินาทีนั้น ว่าผมตอบว่าผมจะลงป้ายสุดท้าย ทั้งๆที่ผมต้องลงก่อนเธออีกตั้งหลายป้าย "ไปเพื่ออะไร"

'กลับบ้านปลอดภัยนะคะ'

นั่นคือคำพูดสุดท้าย ที่ผมพูดกับเธอผ่านรอยยิ้ม ตอนที่เธอเปิดประตูให้ผมลง

และเธอก็ตอบข้อความสุดท้าย ที่ส่งมา ผ่านทางรอยยิ้มให้ผมเช่นกัน

[[[ โปรดช่วยกันแชร์เรื่องนี้ให้ช่วยกันดูแลซึ่งกันและกัน เพื่อให้สังคมของเราน่าอยู่ยิ่งขึ้น ]]]