ลุงเดินทางมาจากสารคาม ไร้บ้าน ไม่มีญาติพี่น้อง เร่ร่อนออกมาอยู่บุรีรัมย์ได้เกือบ 2ปีแล้ว น่างสงสารมาก

เรื่องเล่าวันนี้ ใน ขณะที่ผมกำลังขับรถไปสนามฟุตบอลบุรีรัมย์ ผมได้เจอลุงคนนึงนอนอยู่ข้างถนน พร้อมกับรถ2ล้อที่เต็มไปด้วยขยะ

ผมเลี้ยวรถไปหาลุงในขณะนั้นลุงแกนอนหลับอยู่ และผมหาเงินในกระเป๋าเพื่อที่จะให้ลุง แต่ผมมีเงินอยู่ 60 บาทในขณะนั้น เงิน60 บาทนี้ผมจะเอาไปซื้อกับข้าวมากิน แต่ผมขับรถ ไปเซเว่นเพื่อนที่จะซื้อขนมปังและน้ำเปล่าโดยไม่ลังเล พอขับรถกลับมาหาลุงแกอีกรอบ พร้อมกับขนมปังและน้ำดื่มและ ผมก็ได้ปลุกลุงแก แต่เพราะความหิวโหยและอ่อนล้า ลุงแกลุกขึ้นมาไม่ได้ แล้วแกชี้ไปที่ขา

ขาของลุงที่บาดแผลแล้วมันมีอาการปวด ผมได้พูดคุยและสอบถามลุง ลุงชื่อ ประยูญ บ่งเวียง อายุ 49 ปี เป็นคนจังหวัดมหาสารคาม ลุงไม่มีญาติพี่น้อง ลุงเดินมา จากจังหวัดมหาสารคาม มาอยู่ จังหวัดบุรีรัมย์ ได้ เกือบ 2 ปีแล้ว ลุงพักอยู่ศาลาริมทาง ตรงข้ามเรือนจำ เมื่อคุยเสร็จผมได้จับมือลุง แล้วบอก ลุงว่า สู้ๆนะครับลุงลุงอย่าท้อนะครับ และในขณะนั้น น้ำตาของลุงก็ไหลออกมา พร้อมมือทั้ง2ข้างของลุง เอามาจับมือของผม .... สุดท้ายผมบอกลุงว่า เดี่ยวผมมาเยี่ยมลุงใหม่นะครับ :(