ลุงแต่งตัวมอมแมมร่างกายเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน จนหลายคนไม่กล้าเข้าใกล้เดินลังเลเข้าไปซื้อยา แต่พอเภสัชกรถามว่าไปทำอะไรมา คำตอบของลุงกลับทำให้เห็นจิตใจที่ยิ่งใหญ่ต่างกับภายนอกโดยสิ้นเชิง!!!

หลังจากที่เภสัชกรซักประวัติและจ่ายยาเสร็จ

เรา : ลุงกินเหล้าด้วยเหรอ ไม่ดีเลย มันจะทำให้อาการปวดของลุงเพิ่มขึ้นด้วย เอางี้มั้ย เดี๋ยวครั้งนี้หนูจ่ายค่ายาให้ แลกกับลุงกินเหล้าให้น้อยลง ไม่ต้องถึงกับเลิกหรอก เอาแค่ลดน้อยลงก็พอ จะได้ไม่ปวดขา ปวดกระดูกบ่อยๆ
ลุง : ครับๆๆๆๆ
แล้วลุงก็พูดออกมา ทำให้เราถึงกับอึ้ง



ลุง : เออ นี่หนู ลุงไปไอ้นี่มาแล้วนะ ที่ มน.อ่ะ
เรา : ลุงไปทำไรคะ
ลุง : ลุงไปบริจาคร่างกายไง ลุงไปบริจาคมาเรียบร้อยแล้ว ( ลุงเล่าด้วยนำ้เสียงที่ภาคภูมิใจมากๆ )
เรา : ขอคุณมากๆเลยค่ะ ( เราก็สุดซึ้งในนำ้ใจของลุงคนนี้เช่นกัน )

ที่เล่ามายืดยาวทั้งหมด แค่อยากจะบอกว่า การให้กำลังใจกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันมันเป็นสิ่งสำคัญ ทุกขีวิตมีค่า อย่าดูถูกเหยียดหยามกันแค่ภายนอกเลย เหมือนกับคุณลุงที่แต่งตัวมอมแมมคนนี้ ได้ทำบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ ด้วยการบริจาคร่างกายเพื่อการกุศลเป็นวิทยาทาน ต่อไป

คนที่ไม่มีอะไรแต่จิตใจยังคิดที่จะบริจาคแตกต่างกับคนบางประเภทที่มีจนไม่รู้ว่าจะใช้หมดเมื่อไหร่ยังไม่คิดที่จะบริจาคหรือทำอะไรเพื่อสังคม เพราะสังคมประเมินค่าที่จนรวย คนจึงสร้างเปลือกสวยไว้สวมใส่ หากสังคมประเมินค่าที่ภายใน คนจะสร้างแต่จิตใจที่ใฝ่ดี นี่คือน้ำใจอันยิ่งใหญ่ที่พวกแต่งตัวดี มีเงินทองมากมายแต่คำว่าน้ำใจช่างหายากเสียเหลือเกิน ..เพราะคนเรามักดูแต่ภายนอก