หนูน้อยยอดกตัญญู! "ถ้ายายเหนื่อย หนูจะหาเลี้ยงยายเอง"

ในวันนั้น หยางหยางนำเค้กชิ้นเล็กๆกลับมาจากโรงเรียนด้วย ซึ่งเป็นเค้กจากวันเกิดของเพื่อน แต่ที่นำกลับมาไม่ใช่ให้ตัวเองกิน แต่ให้ยายกินเพราะยายชอบกินเค้กมาก

พอผู้สื่อข่าวเห็นเธอก็เข้าไปทัก แต่เธอไม่ยอมคุยด้วยเพราะเป็นคนแปลกหน้า โอว จู่กั๋ว ตาของเธอเล่าว่า เพราะปัญหาครอบครัวที่ถาโถม ทำให้เธอกลายเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

ตอนที่เธออายุเพียง 3 ขวบ พ่อก็ไม่อยู่กับเธอแล้ว เพราะพ่อแม่หย่ากัน จึงต้องย้ายกลับมาอยู่บ้านเกิดของแม่ที่หูหนาน และได้รับการเลี้ยงดูจากตายายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

แรกเริ่ม แม่ของเธอก็ยังส่งเงินให้ใช้จ่ายอยู่บ้าง แต่ก็ค่อยๆขาดมือไปเรื่อยๆ ตาของเธอเล่าว่า “แม่ของหยางหยางเองก็ใช้ชีวิตอย่างลำบากเหมือนกัน เพราะตอนแต่งงานก็กู้เงิน 5 หมื่นกว่าหยวนไปซื้อบ้าน (ประมาณ 2.5 แสนบาท) จึงต้องออกไปทำงานหาเงินมาใช้หนี้”

ตอนนี้หยางหยางกำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โดยทุกเช้าจะนั่งรถประจำทางไปเรียนด้วยตัวเอง หลังจากเลิกเรียนแล้วก็เดินมาที่แผงลอยจนกลายเป็นความเคยชินแล้ว เพราะเธอรู้สึกว่าไม่รีบและไม่ไกล หากนั่งรถจะเป็นการสิ้นเปลืองเงิน

ปกติแล้วหยางหยางชอบถีบรถจักรยานสามล้อเล่น จึงค่อยๆเรียนรู้ที่จะถีบด้วยตัวเอง แต่เพราะตาเริ่มปวดกระดูกเมื่อสี่ปีที่แล้ว การถีบขึ้นสะพานจึงต้องกินแรงเยอะ หยางหยางจึงมาช่วยตาถีบจักรยานสามล้อขึ้นสะพานกลับบ้านทุกวันหลังเลิกเรียน

หลังจากรัฐบาลท้องถิ่นอนุญาตให้เธอตั้งแผงลอยขายผลไม้ พอตั้งขาย 1 เดือนก็หาเงินได้ 600 หยวน เมื่อรวมกับค่ากองทุนยังชีพของหยางหยางอีก 450 หยวนก็จะได้เงินทั้งหมด 1,000 หยวน (ประมาณ 5,000 บาท) ซึ่งเป็นเงินดำรงชีพในเดือนนึงของสามชีวิตนั่นเอง