หนุ่มทำเมมโมรี่การ์ดเสีย รูปหายหมด นำไปซ่อม กลับเจออะไรดีๆ ที่ชาตินี้ ไม่มีวันลืม

เมื่อหนุ่มคนนี้ทำเมมโมรี่การ์ดเสีย รูปหายหมด นำไปซ่อม กลับเจออะไรดีๆ ที่ชาตินี้ ไม่มีวันลืม!!

คนดีไม่ว่าจะทำอะไรก็มี อยู่ที่ไหนเค้าก็คือคนดี เหมือนตัวอย่างของคุณลุงพิสิฐ การเอื้อเฟื้อเผื่อเเผ่ ทำสิ่งดีๆ โดยเรื่องราวของคุณลุงเริ่มต้นที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งทำเมมโมรี่การ์ดกล้องถ่ายรูปเสีย จนมาค้นพบว่ามีผู้สามาแก้ไขสิ่งที่มันเสียหายในเมมโมรี่ได้จึงมาพบคุณลุงพิสิฐ และมันก็ทำให้เขาค้นพบสิ่งๆ ดีๆ มุมมองชีวิตดีๆ ของคนๆ หนึ่ง ที่ไม่สามารถดูถูกจากการมองแค่ภายนอกได้เรื่องเรื่องสุดประทับใจไม่มีวันลืม โดยคุณ ลุงพิสิฐ กล่าวไว้ว่า

วันก่อนผมทำเมมกล้องเสีย ไฟลรูปที่ไป ตจว หายเกลี้ยง

ลองกู้ไฟลเองหลายวิธี หลายโปรแกรมก็ยังไม่ได้ จนไปเจอคอมเม้นหนึ่งใน pantip บอกว่าถ้ามาที่พระราม7 ยินดีช่วย ฟรีไม่คิดเงิน บังเอิญวันนั้นมีเรียนแถวนั้นพอดี

ก็เลยติดต่อไปตามเบอร์ในเวพ แต่มันเป็นกระทู้เก่าแล้ว

เลยไม่คิดว่าจะมีคนรับสาย

ปรากฏว่า มีคนรับสาย เสียงแก่ๆ เขาบอกว่ามาได้เลย เดียวช่วย

พอมาถึง ก็พบคุณลุงอายุราว60 กับห้องคอมเก่าๆ ฝุ่นจับห้องหนึ่ง

แต่ใครจะคิดละว่า คนแก่ๆ กับอุปกรณ์ที่ดูกากๆ จะเชี่ยวชาญIT ขนาดนี้ สุดท้ายแกกู้ไฟล์ให้ผมได้ประมาน 90 %

ประเด็นสำคัญอยู่ต่อจากนี้ แกเริ่มชวนผมคุย

ลุงอยู่ที่นี่คนเดียวหรอครับ ?

" ใช่ผมอยู่คนเดียวมาเป็นสิบปีแล้ว ภรรยาผมเสียไปนานแล้ว

ลูกก็ไม่ค่อยมาหา หลายปีมาแล้วละ "

ลุงอยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอครับ ?

" โอ้ย มีแต่คนถามผม เหงาเหงิวอะไรกัน คอมก็มี เกมผมก็มี ว่างๆผมก็ไปเดินเที่ยวถ่ายรูปเล่น (แกมีกล้องรุ่นใหม่กว่าผมอีก)

ความเหงาน่ะมันเป็นสิ่งทีเราสร้างขึ้นเอง ถ้าไม่คิดก็ไม่เหงาหรอก "

ทำไม? ถึงช่วยคนฟรีๆ ทั้งที่ฐานะก็ไม่ได้มากมาย

" ผมเคยอยู่ในช่วงสูงสุดของชีวิตและต่ำสุดมาแล้ว เคยขนาดไม่มีข้าวกิน พอตอนนี้ชีวิตเริ่มลงตัว ช่วยอะไรใครได้ก็ช่วย เคยเจอคนในหมู่บ้านไม่มีจะกิน ผมก็แบ่งเงินให้นะ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ค่อยมีเหมือนกัน ผมทนไม่ได้ทีต้องเห็นใครลำบาก

เพราะผมก็เคยลำบากมาก่อน คนเราถ้าได้ให้ก็มีความสุข

เรื่องคอมพิวเตอร์นี่ผมพอมีความรู้ ผมก็ช่วย ไม่คิดเงินหรอก "

แล้วแกก็ซื้อขนม น้ำมาให้ผม ทั้งๆที่ผมเป็นคนมาขอความช่วยเหลือแกแท้ๆ แถมสอนเทคนิคคอม การเล่นกล้องให้อีก

พอจะกลับแกก็เดินออกมาส่งขึ้นรถเมล์หน้าปากซอย

แกเป็นคนน่ารักมาก แกเดินทักทายคนในหมู่บ้านแทบทั้งซอย

ก่อนขึ้นรถ แกทิ้งท้ายคำพูดไว้กับผมว่า

" คนเราน่ะ ไม่ใช่เทวดา ของบางอย่างมันมีข้อจำกัดในการช่วย

แต่อะไรทีเราช่วยได้ ก็จงช่วยไปเถอะ เราไม่ได้อะไรหรอก

แต่เราจะได้ความสุขใจ เอาความรู้ทีผมบอกคุณวันนี้

ไปใช้นะ ไว้ว่างๆมีอะไรให้ช่วย ติดต่อผมมาได้เสมอ "

ประเทศไทย คงยังไม่สิ้นคนดี

คุณลุงพิสิฐ