มุมมองของคนไทยที่ไปเรียนเมืองนอก มองการศึกษาไทย

**ครูไทยที่สอนภาษาอังกฤษยังพูดภาษาอังกฤษไม่ได้...????

ตอนนี้กลายเป็นกระแสสังคมใหญ่อีกกระแสหนึ่ง เกี่ยวกับปัญหาความตกต่ำของการศึกษาไทย ซึ่งเป็นอีกโจทย์ใหญ่ที่หลายรัฐบาลพยายามแก้ไข แต่ดูเหมือนจะไม่ประสบความสำเร็จมากนัก
ในมุมมองของ จขกท. ต้นเหตุของภาวะการศึกษาไทยที่เป็นอยู่ มาจากประเด็นต่างๆ ดังนี้

1.โอกาสและมาตรฐานทางการศึกษาที่ไม่ทั่วถึง - แหล่งการศึกษา ครูอาจารย์ที่มีคุณภาพมักกระจุกอยู่ตามเมืองใหญ่หรือเมืองหลวง ประกอบกับนักเรียนในเขตเมืองนั้นมีโอกาสทางการศึกษาที่มากกว่า ทั้งความพร้อมด้านสถานที่และครอบครัว ต่างจากโรงเรียนในชนบท อีกทั้งนักเรียนชนบทบางคนไม่สามารถเรียนต่อได้เนื่องจากปัญหาทางเศรษฐกิจ ความยากจนและอื่นๆ สาเหตุนี้ทำให้เมื่อเฉลี่ยคะแนนสอบต่างๆทั้งประเทศ มักจะต่ำกว่ามาตรฐาน แต่หากยกเฉพาะในเขตเมืองแล้วอาจสูงเทียบเท่าบางประเทศอย่างมาเลเซียหรือสิงคโปร์ได้ โรงเรียนบางแห่งมีคะแนนสูงกว่าคะแนนเฉลี่ยทั้งประเทศ โอกาสสอบเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นของเด็กในเมืองก็มีมากกว่า เด็กชนบทที่ข้ามมาถึงจุดนั้นได้มีน้อยมาก
2.สิ่งยั่วยุที่มีมากขึ้นในปัจจุบัน ทำให้นักเรียนไม่สนใจการเรียน
3.การจัดการศึกษาแบบรวมศูนย์เกินไป ไม่คำนึงถึงความแตกต่างของผู้เรียน เช่น กรณีที่มีเด็กอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้กว่าแสนคน บริเวณที่มีอัตราส่วนนักเรียนที่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้สูงที่สุดคือในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เนื่องจากความแตกต่างทางวัฒนธรรมและภาษา
4.ผู้ปกครองบางส่วนแต่เดิมไม่เห็นความสำคัญของการศึกษา มักให้บุตรหลานอยู่ช่วยทำงานมากกว่า เลยมักให้เรียนจบเพียงภาคบังคับ เกิดเป็นความคิดส่งต่อจากรุ่สู่รุ่น
5.สภาพแวดล้อมในโรงเรียนที่ส่งผลเสีย เช่น การมีนักเรียนมากเกินไป
6.ค่านิยมของสังคมที่คนเก่งต้องไปเรียนแพทย์ วิศวะ ทำให้เหลือนักเรียนที่หัวปานกลางจนถึงอ่อนมาเรียนครู เมื่อเรียนจบออกไปก็มักจะเป็นครูที่ไม่มีคุณภาพ
7.ครูบางคนไม่ตระหนักถึงความสำคัญในอาชีพตัวเอง ไม่ใส่ใจในการสอน หรือสอนเพื่อให้จบไปวันๆ
8.หน้าที่ของครูบางคนเป็นยิ่งกว่าครู เช่น ครูตามชนบท ทำให้เวลาที่จะใช้สอนหนังสือน้อยลง
9.นักเรียนไม่รู้จุดมุ่งหมายในการเรียน บางคนมีเป้าหมายจริงๆ บางคนเรียนให้จบๆไป บางคนถูกบังคับให้เรียน จึงเกิดความเบื่อหน่าย ไม่สนใจในการเรียน
10.ค่านิยมของพ่อแม่ที่มักจะให้เรียนในสาขาที่เป็นที่เชิดหน้าชูตาของสังคม แทนที่จะให้ลูกได้เรียนในสิ่งที่ต้องการ
11.มีการกดขี่แรงงาน ทำให้หลายคนพยายามกระกระสนเพื่อเรียนให้ได้เป็นบัณฑิต เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งที่สังคมมองว่ามีรายได้ต่ำ ไม่มีเกียรติ คือการไปเป็นแรงงาน
12.จากข้อ 11 ประกอบกับภาพลักษณ์ที่ไม่ค่อยดีนักของนักเรียนอาชีวะ ทำให้ผู้ศึกษาต่อในสายสามัญและสายอาชีพไม่สมดุลกัน
13.การเรียนภาษาต่างประเทศที่ไม่เน้นการสื่อสาร เนินเพียงแค่ไวยากรณ์จนเกินความจำเป็น
14.การเรียนหนังสือแบบท่องจำ มิใช่คิดวิเคราะห์ ทำให้ไม่เกิดความคิดสร้างสรรค์ อีกทั้งแนวคิดแบบอาวุโสที่อาจารย์เป็นใหญ่ ทำให้แม้อาจารย์จะเปิดโอกาสผู้เรียนก็ไม่กล้าตอบ
15.โรงเรียนเก่าแก่บางแห่งยึดติดในอัตตาหรือทิฐิมากเกินไป ทำให้มองโรงเรียนอื่นเป็นศัตรู และผู้บริหารปลูกฝังให้นักเรียนเพียงแค่ทำคะแนนสอบได้ดี และมากกว่าโรงเรียนคู่แข่ง แทนที่จะเอาเวลามาปรึกษากันว่าจะพัฒนานักเรียนอย่างไร
นี่คือต้นเหตุของปัญหาการศึกษาไทยตามมุมมอง จขกท. ครับ อาจขาดบางอย่างไปบ้าง โดยส่วนตัวมองว่าข้อแรกนั้นเป็นปัญหาใหญ่ที่สุด แต่ทุกข้อก็สำคัญครับ หากว่าเราสามารถแก้ไขสิ่งเหล่านี้ได้ เชื่อว่าการศึกษาไทยในอนาคตจะดีขึ้นกว่านี้อย่างแน่นอน