1 ปี ผ่านไป! เผยแล้ว ไลน์สุดท้าย ก่อนปอชายจะจากปอหญิงไป ล่าสุดปอหญิงจะเป็นยังไงบ้าง น้ำตาไหล

27 พฤศจิกายน 2558 (13:07) โพสท์โดย ลูกสาวอบต

เป็นเพราะทะเลหมอกบนฟ้า เย็นสบายใช่มั๊ย

ครั้งนี้ ....... ตัวเองถึงบินขึ้นไปนานจัง

17 พฤศจิกายน 2557

วันสุดท้ายของปอชายเป็นเพราะทะเลหมอกบนฟ้า เย็นสบายใช่มั๊ย

ครั้งนี้ ....... ตัวเองถึงบินขึ้นไปนานจัง

17 พฤศจิกายน 2557

วันสุดท้ายของปอชาย

วันสุดท้ายของหัวใจปอหญิง

...... ปอตายไปนานแล้ว ตายไปพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของปอชาย ที่ยังเหลืออยู่ตอนนี้ คือ หน้าที่ ...... หัวใจตายไปนานแล้ว เเหลกสลายไปพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของวรพงศ์

ปีที่เเล้ว ก่อนปอชายจะไปบิน

ทุกครั้งที่ปอชายรู้ว่า เค้ามีภารกิจบิน เค้าจะเตรียมตัวพร้อมและเข้านอนเร็ว ซึ่งเค้าทำแบบนี้มาเสมอ เพราะเค้าไม่ประมาทและมีวินัยสูงมากในเรื่องนี้

ปอชายบอกปอว่า เช้าวันที่ 17 เค้ามีภารกิจบินแต่เช้า ปอซึ่งปกตินอนดึก และตื่นสายกว่าเค้าแน่นนอนวันนั้น เลยกลัวว่า จะไม่ทันเค้าบิน

เวลา 00.38 น. จึงส่งข้อความไปบอกเค้าว่า

" บินปลอดภัยนะคะ อีโมติคอน smile

รีบบอกก่อนเผื่อพรุ่งนี้ตื่นช้ากว่า"

ปอจะทำแบบนี้ทุกครั้ง ก่อนเค้าบิน ถ้าเค้าบินที่ลพบุรี ซึ่งก่อนออกจากบ้าน ปอจะหอมเเก้มเค้า จุ๊ฟปากเค้าก่อนบินทุกครั้ง และบอกกับเค้าว่า

" บินปลอดภัยนะคะ "

ไม่มีครั้งไหนที่ปอจะไม่พูดประโยคนี้ แม้แต่การขึ้นบินครั้งสุดท้ายในชีวิตของเค้า

9.15 น. ปอชายส่งรูปทะเลหมอกบนฟ้ามาให้ปอดู

" ทะเลหมอก"

10.03 น. ปอถามปอชายว่า

" หนาวป่าว"

10.05 น. ปอชายตอบว่า

" เย็นสบาย "

หลังจากนั้นเค้าก็พักเที่ยง เราโทรคุยกันเป็นปกติทั้งวัน เหมือนๆกับทุกวัน พักเที่ยงก็ถามว่าเค้ากินข้าวกับอะไร

บ่ายว่างก็โทร

เค้าบอกว่า ค่ำนี้จะนอนเชียงราย 1 คืน เช้าบินกลับ เราอยู่แบบนี้ คุยกันจนถึง 16.47 น. ไม่กี่นาทีก่อนขึ้นบินจากพะเยาไปเชียงราย

คำสุดท้าย ก็ยังเป็นคำว่า " บินปลอดภัยนะคะ"

" จ้ะ เดี๋ยวถึงแล้วเราโทรหา "

ตัวเองขา เวลา 1 ปีนับจากวันนั้นมันแสนทรมานสาหัสกับเรามาก ข้างบนคงเย็นสบายจริงๆ ตัวเองถึงบินขึ้นไปแล้วไม่กลับลงมาหาเราอีกเลย

เราอดทนทุกวันเพราะคิดเสมอว่า อีกไม่นานตัวเองจะต้องกลับมารับเราแน่ๆ ตัวเองไม่มีทางทิ้งเราไว้ลำพัง ตัวเองทำได้ไม่นานหรอก ตัวเองรักเราเกินกว่าที่จะทิ้งเราไว้ให้ร้องไห้นานๆ

ครบ 1 ปีแล้วนะ ที่ความรักความคิดถึงมีแต่เพิ่มมากขึ้น เราเข้มแข็งพยายามดูแลตัวเราให้ดีที่สุด เพื่อรอวันที่ตัวเองมารับ เห็นเราแล้วตัวเองจะได้ภูมิใจว่า เราอยู่ได้นะ และอยู่อย่างสมศักดิ์ศรี ไม่เสียทีที่ตัวเองมอบหัวใจไว้ที่เรา

.......สิ่งไหนที่วันนี้ กายหยาบเราจะทำกุศลบุญช่วยให้ตัวเองอยู่รอเราได้อย่างสบายในภพภูมิหน้า เราจะทำค่ะ

วันนึงข้างหน้า ซึ่งมาถึงแน่ๆวันที่ลมหายใจเราดับ วันที่เราละจากกายหยาบนี้ เราหวังเพียงให้ศีล ศรัทธา ปัญญา จาคะ เราสองคนเสมอกัน

เราเชื่อว่า ตัวเองไม่มีทางปล่อยให้เราเดินทางเพียงลำพังแน่นอน วันนึงข้างหน้า อาจะนานแสนนาน ถ้าเป็นตัวเองแล้ว เรายินดีรอได้เสมอ

พรุ่งนี้ครบรอบ 1 ปีที่ปอชายจากไป

ปอจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดให้เค้าทั้งวัน คงไม่ได้มาเล่าเรื่องราวของเราสองคนเหมือนเช่นเคย

หากบุญกุศลใดที่เกิดจากการถ่ายทอดความแสนดีของปอชายจะพึงมี ปอขอใช้โอกาสนี้ เรียนเชิญทุกท่าน ร่วมปฏิบัติธรรมสร้างบุญนั่งสมาธิไปพร้อมๆกันกับปอ

17 พ.ย. 58 เวลา 20.00 - 22.00 น. หรือตามแต่เวลาที่ท่านจะมีจิตเมตตาสละได้ วางจิตนิ่งสงบ วางได้ทุกอย่างอยู่กับลมหายใจเข้าออก เมื่อจิตนิ่งเป็นกุศลแล้วก่อนลืมตาออกจากสมาธิ #‎ช่วยส่งพลังบุญอุทิศให้กับปอชาย #‎พันเอกวรพงศ์ช่างสลัก ขอให้เค้าอยู่ในภพภูมิที่ดี และรอคอยเมียตุ้มนิ่มของเค้าได้อย่างสบายที่สุด ให้จิตของเราเเข็งแกร่ง และได้รับพลังบุญ สมกับความน่ารักแสนดี และเป็นแบบอย่างของคู่ชีวิตที่แสนประเสริฐของเค้า

ตัวเองค่ะ เราจะทำให้ดีที่สุดนะคะ

ไม่ต้องห่วงกังวลอะไร อยู่หล่อๆรับบุญที่เราตั้งใจอย่างแรงกล้าให้สบายๆนะคะ

ให้มั่นใจไว้เสมอว่า ตัวเองแน่พอและยิ่งใหญ่ที่จะครองหัวใจรักภักดีของเราไว้ได้จนตลอดกาลเพียงผู้เดียวค่ะ

แล้วพบกันนะคะที่รัก เวลาเดินไปทุกวัน

อีกไม่นานแล้วอดทนนะคะ

ปอไม่เคยรู้จักความเหนื่อย ถ้าทำให้ปอชายยังเป็นที่จดจำ

มีคนถามปอว่า ปอเหนื่อยมั๊ย ?

กับการทำงานหาเงิน สร้างแกลอรี่ สร้างหุ่นขี้ผึ้ง สร้างฮ. สร้างหอโดด สร้างโรงเก็บรถ ลานจอดฮ. เขียนหนังสือ ขายเครื่องสำอางค์ ทำแกลอรี่ทำร้านกาแฟ ทำร้านอาหาร ทำทุกอย่างเพื่อยังให้ปอชายถูกพูดถึง ยังให้ปอชายได้รับการนึกถึง ไม่ถูกลืมไปตามกาลเวลา

ปอรู้ค่ะ ...... ว่าทุกอย่างที่ปอสร้างไว้ มันคือ วัตถุ มันคือของนอกกาย มันคือเปลือก

แต่ในทางกลับกัน สำหรับปอ มันเป็นสิ่งที่เเสดงออกได้เป็นรูปธรรมที่สุดแล้ว มันคือเครื่องยืนยัน คือเกราะป้องกันให้ปอยังได้อยู่ในอาณาจักรของปอชาย ที่ปอสร้างขึ้นมาด้วยความรัก ความคิดถึงที่มีต่อเค้า มันคือนุสรณ์ความพยายามที่ปออยากจะให้ปอชายรับรู้ว่า ปอคิดถึงเค้าเสมอ

ในทุกการกระทำ

ในทุกลมหายใจเข้าออก

ในทุกๆวินาที ที่หัวใจปอยังเต้น

...... ถ้าปอไม่ทำอะไรเลย ปอคงมองหน้าตัวเองในกระจกไม่ได้ ความนับถือตัวเองว่าเป็นผู้หญิงที่ปอชายเลือกที่จะฝากหัวใจเอาไว้ คงไม่มีเหลือ

ปอคงรู้สึกอายตัวเอง ที่รักปอชายได้น้อยกว่าที่เค้ารักปอมาก ฉะนั้น ไม่ว่ายังไง ปอก็ต้องทำสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดเหล่านี้

เพราะถ้าปอไม่ทำแล้ว ....... ใครที่ไหนจะทำให้เค้า

....... ปอยินดีที่จะมีชีวิต ใช้ชีวิตที่เหลือในอาณาจักรอันอบอุ่นล้อมรอบไปด้วยเรื่องราวของปอชาย สิ่งของที่ปอชายรัก เก็บบรรยากาศ ทุกๆความทรงจำที่เราสองคนมีเวลาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไว้ในสถานที่เเห่งนี้

ให้มันแทนตัวปอ แทนความรักของผู้หญิงคนนึงที่มีต่อสามึอันเป็นที่รักยิ่ง ว่าได้ใช้ความพยายามอย่างสุดกำลังสร้าง อนุสรณ์แห่งนี้ขึ้นมา

ปอตายไปวันนี้ ก็ไม่มีอะไรเสียดายแล้ว

เพราะปอนับถือตัวเอง ว่าได้รักปอชายอย่างดีที่สุดแล้ว

...... ปอไม่เคยรู้จักความเหนื่อย ถ้าทำให้ปอชายยังเป็นที่จดจำ

ปอมีแค่ความคิดถึงเท่านั้น ...... คิดถึงอย่างที่บอกกับใครไม่ได้ ว่ามันมากมายแค่ไหน

โพสต์โดยสมาชิก : mannakubzaa

ที่มา: http://www.doodiza.com/news7946.html
ที่มา https://www.facebook.com/PilotPorStory/?fref=nf

⚠ แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสม