สุดเศร้า..แชร์เรื่องราวลุง 2 คนเดินเท้าจากโคราชกลับบ้านที่ยโสธรหลังตกงาน

ถ้าผม ไม่จอดรับแก2คน ผมคงไม่รู้ว่าแก2คน ทรมานแค่ไหน พูดแล้วน้ำตาไหลเลยครับ ชีวิตคนเราไม่เหมือนกันจริงๆครับ

#ขออนุญาตเล่าเรื่องให้ฟังครับ!

"รีบ!แค่ไหน!ก็ต้องจอด!" จนมาถึงแก 2 คน และก็เบรคเลยพวกแกไปประมาณ 200-300 เมตร เพราะผมมาเร็วมาก จากนั้นผมก็เปิดไฟกระพริบขอทาง ถอยหลังไปหาแก2คน และก็จอดลงไปถามแกว่า (ช่วงสนทนาภาษาอีสานครับ) จะกลับไหนครับ

พอดีผมไปข้างหน้าขึ้นรถผมเลยครับ ทีแรกแกก็เกรงใจผม ไม่อยากรบกวนผม ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไร ผมผ่าน รถผมว่างขึ้นเลยครับ มีเพียงแค่รถแข่ง1คันเท่านั้น ที่ผมขนมา (ขออภัยพอดีผมรีบคือมีพวกเอกสารและของต่างๆภายในรถเต็มไปหมด ผมเลยไม่ได้จัดให้แกนั่งข้างในด้วย อีกอย่างกลัวแกแพ้แอร์ด้วยครับ) ก็เลยถามแกก่อนแกจะขึ้นรถว่า บ้านแกอยู่ไหน แกก็บอกว่ากำลังจะเดินไปศรีสะเกษ ป๊าด!!!ผมตกใจ จนขนผมลุกไปทั้งตัว ไม่คิดว่าแก่จะเดินไปศรีสะเกษ เหลืออีกประมาณ 56 กม.กว่าจะถึง

มันน่าเศร้าใจและเวทนาสุดๆครับ เมื่อแกเล่าให้ฟังว่า จริงๆแล้ว แก2คน เดินเท้ามาจาก จ.โคราช เพราะตกงาน (ผมเศร้าสุดๆครับช่วงนั้น เป็นเรื่องที่น่าเวทนา สงสารบอกไม่ถูกจริงๆครับ) เงินก็ไม่มีสักบาทเลย โทรศัพย์ก็ไม่ได้มี เบอร์โทรทางบ้านก็ไม่มี ไม่สามารถติดต่อทางบ้านได้เลย กระเป๋าเสื้อผ้าก็ไม่มี เพราะนายจ้าง จ้างไปทำงานและปล่อยทิ้งที่ไหนไม่รู้ที่เขต จ.โคราช

แกก็เดินมาเรื่อยๆ เงินก็ไม่มีขึ้นรถประจำทาง แกก็ไม่กล้าโบกขึ้นรถประจำทางเพราะไม่เงินจ่ายค่ารถ พยายามโบกรถยนต์ทั่วไปที่ผ่าน ก็ไม่มีใครกล้าจอดให้ขึ้นด้วย แก2คนเลยตัดสินใจเดินตามทางมาเรื่อยๆ แบบไม่โบกรถใครตามยถากรรมของแก แวะขอข้าวกับชาวบ้านข้างทางและวัดกินพอประทั่งชีวิตให้รอดเพื่อมีแรงเดิน ค่ำไหนก็นอนนั้น และก็ตื่นเดินต่อมาเรื่อยๆ จนเดินเลยมาถึง อ.ศรีขรภูมิ ก่อนเข้าอ.สำโรงทาบ นี่แหล่ะ ถึงเจอผมคนแรกที่แวะจอดรับพวกแก.

จากนั้นผมก็ขับรถแวะไปส่งแกที่หน้าโรงพยาบาลศรีสะเกษ และลงไปส่งแกพร้อมเอาเงินให้แก2คน 300 บาท ไว้เป็นค่ารถและก็กินข้าว เพราะผมเหลือในกระเป๋าเท่านั้นพอดี แกทั้ง2ก็ทั้งยกมือไหว้ทั้งขอขอบคุณทั้งอวยพรให้ผม ผมก็ยกมือไหว้แกเช่นกันและบอกแกว่า(ขอเป็นภาษาอีสานหน่อยครับช่วงนี้) "#บ่เป็นหยั๋งดอกครับ โชคดีเด้อครับ รีบกลับถึงบ้านเด้อครับ" จากนั้น ผมก็ขับรถกลับอุบลราชธานี ต่อไปครับ

ผมก็รู้สึกเศร้าใจกับเรื่องที่ผมรับรู้มา แต่ผมก็ภูมิใจที่ได้ทำให้แกกลับบ้านอย่างสบายขึ้น เร็วขึ้น. จริงๆแล้ว ผมก็แวะช่วยประจำครับ ถ้าผมเจอและรถผมว่าง ทั้งพวกมอไซค์น้ำมันหมด มอไซค์ยางรั่ว รถชนกัน แต่ไม่ค่อยเอามาเล่าหรืออกสื่อให้ใครรับรู้ แต่!เหตุการณ์นี้ ผมว่ามันทรมานจิตใจผมมากๆสุดๆเท่าที่ผมเคยเจอมาเลยครับ ผมเลยเอาอยากมาเล่าออกสื่อ สู่พี่น้องทุกคนได้ฟัง ได้รู้ ได้ปฎิบัติบ้าง! #ก็ฝากถึงผู้ที่ขับรถ มีรถขับทั้งหลายด้วยนะครับ เมื่อยามเราพบเห็น ประเมินสถานะการณ์ ขอย้ำว่าประเมินสถานะการณ์! พอจอดช่วยได้ ก็ควรช่วย แต่สำหรับผมช่วยหมดครับเท่าที่ช่วยได้

#ข่าวเรื่องเล่าวันนี้!!! จาก บอย ยากูซ่า 123%

น้ำตาไหลต่อแปบครับ!