คำสารภาพบาปของผู้หญิงที่เคย”ทำแท้ง”ถึง 6 ครั้ง (อุทาหรณ์สำหรับคนที่กำลังคิดที่จะทำ!)

สวัสดีค่ะดิฉันได้สมัครสมาชิกใหม่เพื่อขอเล่าประสบการณ์ของดิฉันเองที่เกิดขึ้นมาร่วม 10 ปีเผื่อจะเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่กำลังคิดที่จะทำบาปและผลที่ตามมา  ดิฉันตัดสินใจดีแล้วกับการตั้งกระทู้นี้และยอมรับในสิ่งที่อาจตามมา

จุดเริ่มต้นเมื่อ 10ปีที่แล้วตอนนั้นจขกท.อายุย่าง 19 ปี พื้นฐานครอบไม่ค่อยอบอุ่นเท่าใดนัก มีแม่ที่ค่อนข้างเข้มงวดชอบดุด่าว่ากล่าว ครอบครัวมีปัญหาบ่อยๆ  ก่อนเข้ามหาลัยนั้นจขกท.ไม่ค่อยได้ออกไปสัมผัสโลกภายนอกเลย เลิกเรียนเข้าบ้านจนเป็นนศ.ปีที่ 1 ของม.แห่งหนึ่งในภาคเหนือ ชีวิตพลิกผันพ่อกับแม่แยกทางกันบางวันจขกท.ก็อยู่บ้านพ่อบ้างบ้านแม่บ้าง และการเรียนในมหาลัยนั้นทำให้จขกท.มีอิสระมากขึ้นได้ทำอะไรตามใจตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สมัยนั้นวิทยุชุมชนกำลังมาแรง จขกท.ได้เป็นดีเจสมัครเล่นที่วิทยุชุมชนแห่งหนึ่งเป็นจุดเริ่มต้นให้จขกท.เจอผู้ชายคนหนึ่งที่ขอจำและเกลียดจนวันตาย

ขอสมมุติว่าชื่อหนึ่ง พี่หนึ่งอายุมากกว่าจขกทราวๆ 5-6ปี เริ่มแรกจากการที่พี่หนึ่งโทรเข้ามาในรายการทุกวันๆ เหมือนแฟนรายการหลังๆมาพี่หนึ่งเริ่มมาเยี่ยมที่สถานีซื้อขนมมาให้บ้าง มาคุยด้วยบ้างจนเริ่มคบกัน เค้าก็ชวนเราไปบ้านเค้าซึ่งบ้านนั้นเป็นบ้านเช่าที่พี่หนึ่งแบ่งเช่ากับเพื่อนอีก 2 ห้อง แรกๆนั้นก็ไม่มีอะไรค่ะนั่งฟังเพลงบ้าง ช่วยกันทำอาหาร ตั้งวงกินเหล้าแต่จขกท.ไม่กินนะตอนนั้นยังกินไม่เป็นไม่คิดจะลองซะด้วยซ้ำ  พอไปบ่อยๆเข้าสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้มันก็เกิดเมื่อมีโอกาสอยู่กันสองต่อสอง โดยที่ไม่ได้มีการป้องกัน มีครั้งแรกก็มีครั้งที่สองและครั้งต่อๆไป เวลาผ่านไปเดือนแรกจขกท.ยังไม่เอะใจเพราะคิดว่าคงไม่ท้องง่ายขนาดนั้นช่างโง่เหลือเกิน ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน พอเดือนที่สองประจำเดือนก็ยังไม่มา เริ่มกังวลใจเรื่องท้องยังไม่พอต้องมาเจอกับแฟนเก่าของพี่หนึ่ง เค้าเปิดประตูห้องตอนเราสองคนอยู่ด้วยกันในห้องพาเพื่อนมาด้วยหนึ่งคน พี่หนึ่งบอกให้จขกท.กลับบ้านไปก่อน หลังจากวันนั้นพี่หนึ่งก็เปลี่ยนไปค่ะเริ่มหงุดหงิดใส่เราบ้าง ไม่อยากให้มาหาบ้าง เดินหนีไม่ยอมคุยบ้าง จนแฟนเก่าพี่หนึ่งโทรมาบอกเราว่าเค้ากลับมาคืนดีกันแล้ว เค้าคบกันมานานแล้วเราเป็นแค่เด็กที่ถูกเค้าหลอกเอาแค่นั้นแหละเค้าห้ามเราไปยุ่งกับพี่หนึ่งอีก. เราเครียดมากเริ่มกลัวว่าจะท้องจึงซื้อแผ่นตรวจฉี่มาตรวจ เราท้องค่ะตอนนั้นเราไม่มีทางออกเลย ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครเราโทรไปหาพี่หนึ่งบอกว่าเราท้อง เค้าบอกว่าไม่ใช่ลูกเค้าหรอกทั้งๆที่เค้าเป็นผู้ชายคนแรกของเรา  เราปล่อยให้เวลาล่วงเลยจนเข้าเดือนที่ 3 ยังหาทางออกไม่ได้กินยาสตรีเป็นขวดๆ ร้องไห้จนตาบวมทุกวันจนแม่จขกท.เห็นยาสตรีในห้องนอนจึงมาถามว่าประจำเดือนมารึยัง คาดคั้นมากๆจนเรายอมรับว่าท้อง  แม่ที่เข้มงวดชอบดุด่าว่ากล่าวมาตลอดไม่มีแม้แต่คำด่า แม่เราร้องไห้ค่ะร้องไห้ไปกับเราปลอบเราให้หายกังวลใจ วันต่อมาแม่ปรึกษาป้าของเรา ป้าเอายาผงสมุนไพรมาให้กินก่อนกินแม่เราร้องไห้อีกแล้วแม่ถามมาคำหนึ่งที่เราไม่มีวันลืม แม่ถามว่ารักแม่มั้ย เรากอดกันร้องไห้ค่ะ แต่การกินสมุนไพรนั้นก็ไม่ช่วยอะไรเลย ป้าเราจึงพาเราไปโรงบาลแห่งหนึ่งให้แม่เซ็นยินยอม จบลงด้วยการทำแท้ง นั้นเป็นการทำแท้งครั้งแรกของเราที่เสียเลือดและน้ำตาไปมากมาย มากจนไม่มีวันลืม มากพอๆกับความแค้นต่อผู้ชายคนนั้น