คริสต์มาสมืดมนของทรัมป์ กับการตอกย้ำความผิดพลาดทางการเมือง

คริสต์มาสตามขนบการเมืองอเมริกัน มักเป็นช่วงเวลาที่ผู้นำเลือกส่งสารแห่งความหวัง ความปรองดอง และภาพลักษณ์ของ “ผู้ใหญ่ของประเทศ” แต่สำหรับโดนัลด์ ทรัมป์ คริสต์มาสล่าสุดกลับกลายเป็นเวทีที่เขาเลือกเล่าเรื่องมืดหม่น เต็มไปด้วยความหวาดระแวง การกล่าวโทษ และอารมณ์โกรธเคือง — และที่สำคัญ มันไม่ใช่แค่บรรยากาศที่หม่นเท่านั้น หากยังเป็นการตอกย้ำความผิดพลาดทางการเมืองที่เขาเคยทำมาแล้วซ้ำแล้วซ้ำเล่าแทนที่จะใช้เทศกาลปลายปีเพื่อขยายฐานเสียงไปยังผู้มีสิทธิเลือกตั้งสายกลางหรือผู้ที่ลังเล ทรัมป์กลับเลือกสื่อสารกับ “แฟนพันธุ์แท้” ของเขาในโทนเดิม คือ โลกที่เต็มไปด้วยศัตรู การสมคบคิด และระบบที่ “เล่นงานเขา” อยู่ตลอดเวลา เรื่องเล่าคริสต์มาสของเขาจึงไม่ใช่นิทานอบอุ่น แต่เป็นภาพสะท้อนความคิดแบบขาว–ดำ ที่แบ่งโลกออกเป็นฝ่ายเราและฝ่ายเขาอย่างชัดเจน

ในเชิงยุทธศาสตร์การเมือง นี่คือปัญหาใหญ่ เพราะการเลือกตั้งไม่ได้ชนะด้วยฐานเสียงเดิมเพียงอย่างเดียว การย้ำอารมณ์โกรธและความรู้สึกถูกคุกคามอาจกระตุ้นผู้สนับสนุนให้ฮึกเหิม แต่ในเวลาเดียวกัน มันผลักผู้มีสิทธิเลือกตั้งอีกจำนวนมากออกไป โดยเฉพาะกลุ่มที่เหนื่อยล้ากับความขัดแย้งทางการเมืองและกำลังมองหาความมั่นคงทางอารมณ์จากผู้นำประเทศนักวิเคราะห์หลายคนมองว่า นี่คือความผิดพลาดซ้ำเดิมของทรัมป์ เขามีโอกาสใช้ช่วงเวลาสัญลักษณ์อย่างคริสต์มาสเพื่อ “รีแบรนด์” ตัวเอง ให้ดูสุขุม อ่อนโยน หรืออย่างน้อยก็เป็นประธานาธิบดีที่เข้าใจจังหวะอารมณ์ของสังคม แต่เขากลับเลือกทางตรงกันข้าม — ทางที่ยืนยันตัวตนเดิมแบบไม่ประนีประนอมสิ่งที่น่าสนใจคือ เรื่องเล่าคริสต์มาสของทรัมป์ไม่ได้เกิดขึ้นในสุญญากาศ มันสอดคล้องกับแนวโน้มการสื่อสารของเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา นั่นคือการใช้ความรู้สึกด้านลบเป็นเชื้อเพลิงทางการเมือง ความกลัว ความโกรธ และความไม่ไว้วางใจ ถูกนำมาใช้ซ้ำจนกลายเป็นลายเซ็น แต่ปัญหาคือ เชื้อเพลิงแบบนี้ให้พลังได้ในระยะสั้น และมักเผาไหม้ฐานสนับสนุนให้แคบลงเรื่อย ๆ ในระยะยาว

สำหรับฝ่ายสนับสนุน ทรัมป์ยังคงเป็น “คนจริง” ที่กล้าพูดในสิ่งที่คนอื่นไม่พูด เรื่องเล่าหม่น ๆ ในวันคริสต์มาสจึงถูกมองว่าเป็นความซื่อตรง ไม่เสแสร้งตามพิธีการ แต่สำหรับผู้มีสิทธิเลือกตั้งจำนวนมาก นี่คือสัญญาณของผู้นำที่ไม่สามารถแยกแยะระหว่างเวทีหาเสียงกับบทบาทผู้นำประเทศได้คริสต์มาสไม่ใช่แค่วันหยุด แต่เป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่มีพลังสูง การใช้สัญลักษณ์นี้ผิดจังหวะอาจสร้างความเสียหายทางภาพลักษณ์ได้มากกว่าที่คิด และในกรณีของทรัมป์ มันยิ่งตอกย้ำภาพจำว่าเขาคือผู้นำที่เติบโตจากความขัดแย้ง และไม่ถนัดกับการปลอบประโลมสังคมที่แตกแยกท้ายที่สุด เรื่องนี้อาจไม่ทำให้ฐานเสียงของทรัมป์หายไป แต่ก็ยากที่จะช่วยให้เขาได้เสียงเพิ่ม คริสต์มาสหม่นของเขาจึงไม่ใช่แค่เรื่องเล่าฤดูกาลหนึ่ง หากเป็นกระจกสะท้อนปัญหาเชิงโครงสร้างในสไตล์การเมืองของเขา — การเมืองที่ชนะใจกลุ่มหนึ่งได้อย่างเหนียวแน่น แต่กลับปิดประตูใส่คนอีกกลุ่มอย่างไม่ลังเลและในสนามการเมืองระดับประเทศ ความผิดพลาดแบบนี้ ต่อให้ห่อด้วยริบบิ้นคริสต์มาสสวยแค่ไหน ก็ยังคงเป็นความผิดพลาดอยู่ดี 🎄🖋️