โศกนาฏกรรม "อัจฉริยะ" ที่เข้ามหาวิทยาลัยตอน 10 ขวบ และกลายเป็นด็อกเตอร์ในวัย 16 ปี แต่ชีวิตกลับพังในวัย 30 ปี

โศกนาฏกรรม "อัจฉริยะ" ที่เข้ามหาวิทยาลัยตอน 10 ขวบ และกลายเป็นด็อกเตอร์ในวัย 16 ปี แต่ชีวิตกลับพังในวัย 30 ปี

เรื่องราวเศร้าของ "อัจฉริยะ" ที่เข้ามหาวิทยาลัยตอน 10 ขวบ และกลายเป็นคนว่างงานในวัย 30 ปี สะท้อนถึงความคาดหวังจากพ่อแม่

ในปี 2005 เด็กชายวัย 10 ขวบชื่อ จาง ซินหยาง ได้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยและได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะแห่งชาติ แต่หลังจาก 20 ปี เขากลับกลายเป็นคนว่างงานและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย โดยยอมรับว่า "ผมไม่ใช่เด็กอัจฉริยะอีกต่อไปแล้ว"

การตัดสินใจของเขาในการเข้าเรียนที่วิทยาลัยครูธรรมดา แทนที่จะเป็นโรงเรียนชื่อดัง ทำให้หลายคนสงสัย แต่ความจริงคือเขาถูกพ่อแม่กดดันให้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว จนไม่มีโอกาสเติบโตตามวัย

ความคาดหวังที่สูงเกินไปและจุดเปลี่ยนที่ผิดพลาด

จาง ซินหยาง เติบโตขึ้นภายใต้ความคาดหวังที่สูงมาก ตั้งแต่อายุ 10 ปี เขาต้องปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมของมหาวิทยาลัย แม้คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยจะดี แต่พ่อแม่ไม่อนุญาตให้เขาเลือกเส้นทางการเรียนใหม่ เขาเคยมีโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ถูกปฏิเสธเพราะพ่อแม่กลัวไม่สามารถควบคุมได้

ในช่วงเรียนปริญญาเอก ซินหยางขู่ว่าจะทิ้งการเรียนหากพ่อแม่ไม่ซื้อบ้านในปักกิ่งให้ เมื่อพ่อแม่ไม่สามารถหาเงินได้ พวกเขาจึงเช่าอพาร์ตเมนต์เพื่อให้เขาสบายใจ เขาเชื่อว่าการซื้อบ้านและการทำงานในปักกิ่งคือความสำเร็จ

หลังจากสำเร็จการศึกษา เขาทำงานเพียง 3 ปีแล้วตกงาน เมื่อไม่มีชื่อเสียง เขากลับมาใช้ชีวิตเงียบ ๆ ที่บ้านและไม่คิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะอีกต่อไป

20 ปีต่อมา จาง ซินหยาง ยังคงใช้ชีวิตอย่างสันโดษและกลายเป็นบทเรียนสำหรับผู้ปกครองที่ตั้งความคาดหวังสูงเกินไป พรสวรรค์ไม่สามารถพัฒนาในสภาพแวดล้อมที่ขาดความเข้าใจ เด็กอาจฉลาด แต่หากถูกบังคับให้ใช้ชีวิตตามความคาดหวังของผู้ใหญ่ พวกเขาจะสูญเสียความสุขในการเรียนรู้ ในยุคที่ทุกคนอยาก "เข้าเส้นชัยก่อน" สิ่งที่มีค่าคือการเติบโตอย่างช้า ๆ แต่มั่นคง และใช้ชีวิตที่เป็นของตนเอง