ความเป็นมาของวันแรงงานแห่งชาติ : วันที่ทุกแรงกายต้องไม่ถูกลืม

28 เมษายน 2568 (13:07) เนื้อหาโดย sansanti

สวัสดีทุกคนค่ะ วันนี้อยากมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับ "วันแรงงานแห่งชาติ" หรือที่หลายคนเรียกติดปากว่า "วันเมย์เดย์" ให้ฟังกันแบบง่ายๆ เพราะเห็นใกล้จะถึงวันสำคัญนี้แล้ว เลยคิดว่าอยากชวนกันมารู้จักที่มาที่ไปของวันแรงงานกันสักหน่อย

วันแรงงานแห่งชาติ มีจุดเริ่มต้นมาจากการเรียกร้องสิทธิของผู้ใช้แรงงานตั้งแต่ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมในประเทศแถบยุโรปและอเมริกา ย้อนกลับไปในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ตอนนั้นแรงงานต้องทำงานหนักวันละ 10-16 ชั่วโมง ไม่มีวันหยุด ไม่มีสวัสดิการอะไรเลย ชีวิตค่อนข้างลำบากมาก

จนกระทั่งในวันที่ 1 พฤษภาคม ปี ค.ศ. 1886 เกิดการประท้วงครั้งใหญ่ที่เมืองชิคาโก ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยแรงงานหลายแสนคนออกมาเดินขบวนเพื่อเรียกร้อง "วันทำงานแปดชั่วโมง" คือทำงานวันละ 8 ชั่วโมงเท่านั้น ไม่ใช่ทั้งวันทั้งคืนแบบเดิม แม้เหตุการณ์ครั้งนั้นจะจบลงด้วยความรุนแรง (ที่รู้จักกันในนาม เหตุการณ์จลาจลเฮย์มาร์เก็ต - Haymarket Riot) แต่ก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญ ทำให้หลายประเทศทั่วโลกค่อยๆ ตระหนักถึงสิทธิของแรงงาน

สำหรับในประเทศไทย วันแรงงานแห่งชาติ เริ่มมีการเคลื่อนไหวอย่างจริงจังช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยในปี พ.ศ. 2499 (ค.ศ. 1956) รัฐบาลได้ประกาศให้วันที่ 1 พฤษภาคมของทุกปี เป็น "วันกรรมกรสากล" ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ชื่อ "วันแรงงานแห่งชาติ" อย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2517 (ค.ศ. 1974) ในสมัยรัฐบาลจอมพลถนอม กิตติขจร

วันแรงงานในไทยจึงถือเป็นวันหยุดราชการ และยังเป็นวันที่แรงงานจะมีการรวมตัวกันออกมาแสดงพลัง เสนอข้อเรียกร้องต่อรัฐบาล และร่วมกิจกรรมต่างๆ เพื่อสร้างความตระหนักรู้ถึงความสำคัญของแรงงานที่เป็นกำลังสำคัญของประเทศ

แต่ถ้ามองในมุมปัจจุบัน หลายคนก็ใช้วันหยุดนี้พักผ่อน เดินทางท่องเที่ยว หรืออยู่กับครอบครัว ซึ่งก็ไม่ผิดอะไรนะคะ เพราะยังไงเสียวันแรงงานก็คือวันของทุกคนที่ใช้แรงกาย แรงใจ ทำงานสร้างสรรค์สังคมทุกวันอยู่แล้ว