ร้านอาหารจีนเปิดพรึ่บในไทย คนไทยได้ประโยชน์อะไร

ช่วงนี้หลายคนคงสังเกตว่า ร้านอาหารจีนผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ด โดยเฉพาะตามย่านดังในกรุงเทพฯ เดินไปทางไหนก็เจอป้ายภาษาจีนเต็มไปหมด ทั้งร้านเล็ก ร้านใหญ่ ร้านชาบู หม้อไฟ ด้านในก็เต็มไปด้วยคนจีน ทั้งเจ้าของ พนักงาน ยันคนปรุงอาหาร เรียกได้ว่าระบบนิเวศของร้านเป็นจีนล้วน ตั้งแต่ต้นน้ำยันปลายน้ำ

เรื่องนี้ดิฉันไม่ได้นั่งเทียนเขียนนะคะ มีสำนักข่าวลงไปสำรวจจริง พบว่าร้านเหล่านี้บางแห่งใช้ระบบจ่ายเงินแบบเฉพาะของจีน ใช้วัตถุดิบจากจีน พนักงานก็มาจากจีน สื่อสารกันเองเป็นภาษาจีน ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงรู้สึกว่าแปลกดีค่ะ แต่พอมีเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ก็เริ่มตั้งคำถามว่า...แล้วคนไทยได้ประโยชน์อะไร

จริงอยู่ว่าคนไทยได้มีร้านอาหารให้เลือกมากขึ้น รสชาติต้นตำรับก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าสุดท้ายเจ้าของเป็นต่างชาติ พนักงานก็ไม่ใช่คนไทย เงินก็หมุนเวียนอยู่แต่ในเครือข่ายของเขาเอง แบบนี้เราจะได้แค่ “ลิ้มรส” แต่ไม่มีส่วนร่วมอะไรเลยหรือเปล่า

อีกมุมหนึ่ง ดิฉันก็อดห่วงไม่ได้ว่า ถ้าธุรกิจแบบนี้เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่ระบบของบ้านเราไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วม คนท้องถิ่นจะมีที่ยืนตรงไหน? คนรุ่นใหม่ที่อยากเปิดร้านเอง จะสู้ไหวไหมในเมื่อทุนก็ไม่เท่า แรงงานก็ถูกกว่า

ไม่ได้อยากจะมองในแง่ลบที่เคยเห็นบ้านเมืองเปลี่ยนไปมากมายนะคะ ดิฉันแค่อยากให้เราช่วยกันตั้งคำถาม เพื่อมองภาพรวมให้กว้างขึ้น ไม่ใช่แค่ตื่นเต้นกับของใหม่ แล้วลืมคิดว่าสุดท้ายแล้ว ใครได้อะไรจากความเปลี่ยนแปลงนี้บ้าง