เด็กชายที่ถูกเลี้ยงโดยหมาป่าในป่าของอินเดียเมื่อกว่า 150 ปีที่แล้ว อาจเป็นแรงบันดาลใจให้กับตัวละครเมาคลี ลูกหมาป่า

ดีน่า ซานิชาร์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ "เด็กหมาป่า" เป็นเด็กที่ถูกค้นพบในปี 1867 ในป่าบูลันด์เชห์ร์ รัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย เรื่องราวของเขาเชื่อว่ามีส่วนในการสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวละครเมาคลี ในหนังสือ The Jungle Book ของรูดยาร์ด คิปลิง

ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 1867 กลุ่มนักล่าได้พบเด็กชายคนหนึ่งที่อาศัยอยู่กับหมาป่าในถ้ำ โดยประมาณว่าเขามีอายุประมาณหกขวบ ดีนาแสดงพฤติกรรมที่คล้ายกับสัตว์มากกว่า เขาเคลื่อนไหวด้วยการคลานสี่ขาและสื่อสารด้วยเสียงคำรามและเห่าของหมาป่าแทนที่จะพูดภาษามนุษย์ นักล่าได้จับเขาได้โดยการจุดไฟที่ทางเข้าถ้ำ ทำให้หมาป่าออกไปและช่วยเขาออกมาได้

หลังจากการจับ ดีนาได้รับการนำไปยังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ซิคันดราในอัครา ซึ่งเขาได้รับชื่อว่า ซานิชาร์ (แปลว่า วันเสาร์ เนื่องจากเขามาถึงในวันนั้น) พฤติกรรมของเขาที่สถานรับเลี้ยงเด็กนั้นโดดเด่นมาก เขาชอบกินเนื้อดิบ มีปัญหาในการเดินตรง และไม่เข้าใจธรรมเนียมของมนุษย์

ที่สถานรับเลี้ยงเด็ก ดีนาเผชิญกับความยากลำบากในการปรับตัวให้เข้ากับชีวิตมนุษย์ เขามักถูกเรียกว่า "เด็กหมาป่า" เนื่องจากพื้นฐานและพฤติกรรมของเขา แม้จะมีความพยายามจากมิชชันนารีในการทำให้เขาเข้าสังคม แต่เขาก็ยังคงไม่สามารถสื่อสารได้ดีและแสดงความวิตกกังวลอย่างมาก น่าสนใจว่าเขาสร้างความสัมพันธ์กับเด็กกำพร้าอีกคนหนึ่งที่สถานรับเลี้ยงซึ่งทำให้เขามีเพื่อน

ชีวิตของดีนาถูกทำเครื่องหมายด้วยความท้าทาย เขาไม่เคยเรียนรู้ที่จะพูดและยังคงมีพฤติกรรมดิบเถื่อนตลอดเวลาที่อยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็ก รายงานระบุว่าหลังจากสิบปีในการใช้ชีวิตกับมนุษย์ เขายังคงแสดงพฤติกรรมที่คล้ายสัตว์

ดีน่า ซานิชาร์ เสียชีวิตในปี 1895 จากโรควัณโรค แม้ว่าชีวิตของเขาจะเต็มไปด้วยความทุกข์ยากในการปรับตัวเข้าสู่สังคม แต่เรื่องราวของเขายังคงสร้างความสนใจให้กับนักประวัติศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ เนื่องจากมันตั้งคำถามเกี่ยวกับธรรมชาติและการเลี้ยงดู รวมถึงผลกระทบของประสบการณ์ในวัยเด็กต่อการพัฒนา