โคมุโซ พระสงฆ์ที่ว่างเปล่าในยุคกลางของญี่ปุ่น

โคมุโซ พระสงฆ์ที่ว่างเปล่าในยุคกลางของญี่ปุ่น  ในยุคกลางของญี่ปุ่น มีพระสงฆ์กลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า "โคมุโซ" (komusō) หรือ "พระสงฆ์ที่ว่างเปล่า" ซึ่งมีวิถีชีวิตและการปฏิบัติที่โดดเด่นและน่าสนใจ โคมุโซใช้ชาคุฮาจิ (ขลุ่ยไม้ไผ่) เป็นเครื่องมือทางจิตวิญญาณ เพลงของพวกเขาที่เรียกว่า "ฮงเคียวคุ" (honkyoku) ถือเป็นการทำสมาธิที่เรียกว่า "ซุยเซ็น" (suizen) 

ซุยเซ็น: การทำสมาธิผ่านเสียงดนตรี 

ซุยเซ็นเป็นการทำสมาธิผ่านการเป่าและฟังเสียงชาคุฮาจิ ซึ่งเสียงที่เป่านี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ดนตรีเพื่อความบันเทิง แต่เป็นการเชื่อมโยงระหว่างจิตวิญญาณของผู้เป่ากับธรรมชาติ การเป่าชาคุฮาจิจึงเป็นวิธีที่โคมุโซใช้ในการสำรวจจิตใจของตนเองและเข้าถึงความสงบภายใน 

  สัญลักษณ์ของโคมุโซ  โคมุโซมีลักษณะที่โดดเด่นคือการสวมตะกร้าหวายเท็นไก (tengai 天蓋) ไว้เหนือศีรษะ ตะกร้านี้เป็นสัญลักษณ์ของความไม่มีตัวตนและการหลุดพ้นจากโลก ด้วยการสวมเท็นไก โคมุโซแสดงถึงการไม่ยึดติดกับตัวตนหรือสถานภาพในสังคม การปิดบังใบหน้าเป็นการแสดงออกถึงความเสมอภาคและความเป็นหนึ่งเดียวกันกับทุกสรรพสิ่ง 

  โคมุโซมีบทบาททั้งในด้านจิตวิญญาณและสังคม พวกเขาเดินทางไปทั่วญี่ปุ่น เป่าชาคุฮาจิเพื่อขอรับบริจาคและเผยแพร่หลักการของซุยเซ็น โคมุโซยังเป็นที่รู้จักในฐานะนักสืบและนักสอดแนมในช่วงสงครามกลางเมืองของญี่ปุ่น เนื่องจากพวกเขามักเดินทางไปยังที่ต่าง ๆ