โรงหนังสยองขวัญ !!

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นที่โรงภาพยนต์แห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก และเหตุการณ์นี้เพิ่งจะเกิดขึ้นกับตัวผมเมื่อไม่นานนี่เอง

โรงหนังแห่ง

เรื่องนี้เพื่อนผมเล่าให้ฟังนะครับเลยนำมาเผยแผ่เล่าและบอกต่อ เป็นเรื่องสั้นๆนะครับ เพื่อนผมเล่าว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยที่เพื่อนผมเรียนอยู่ชั้น  ป.5ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณบุรี พอดีว่าเพื่อนผมอยู่บ้านพักครูใกล้กับโรงเรียน เนื่องจากคุณแม่ของเขาเป็นครูของโรงเรียนนี้ด้วย ช่วงหลังเลิกเรียนวันหนึ่ง เพื่อนผมเล่าว่าก็วิ่งเล่นตามประสาเด็กอยู่ที่โรงเรียนตามปกติ เพราะว่าบ้านใกล้ ก็วิ่งเล่นจนเย็นบรรยากาศโพล้เพล้ เพื่อนผมก็วิ่งผ่านไปที่ห้องเรียนของชั้น ป.2 ลักษณะห้องเรียนจะมีประตูเข้าออก 2 ทาง ทางหน้าห้องกับหลังห้อง

เพื่อนผมวิ่งแล้วก็ชะโงกหน้าเข้าไปในห้องทางประตูหลังห้อง สิ่งที่เพื่อนผมเห็นคือมีนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ก้มหน้า แขนทิ้งมาข้างลำตัว และพัดลมที่เพดานก็หมุนอยู่ เพื่อนผมในตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร วิ่งต่อไปที่ประตูหน้าห้อง กะว่าจะตะโกนถามน้องคนนั้นว่า มืดแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน แต่พอถึงประตูหน้าห้อง ชะโงกหน้าเข้าไปดู เพื่อนของผมก็พบว่าในห้องเรียนไม่มีใครเลย และพัดลมเพดานก็ไม่หมุนอีกต่างหาก เพื่อนผมในตอนนั้นเลยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้อง ตอนนั้นยังเด็กไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

เพื่อนผมเดินไปที่โต๊ะตัวที่เห็นนักเรียนผู้หญิงนั่งอยู่ตอนแรก ปรากฏว่าเก้าอี้มีรอยเปียกชื้น และรอบๆ เก้าอี้มีคราบน้ำหยดอยู่พอสมควร ก็เลยคิดว่าเขาคงวิ่งออกไปประตูหลัง ถึงแม้ว่ามันจะไม่น่าเป็นไปได้ก็ตาม แต่ก็ไม่ได้เก็บมาคิดต่อ แล้วเพื่อนผมก็กลับบ้านไป

จนเช้าวันต่อมา ก็มีประกาศตอนเข้าแถวหน้าเสาธงว่า มีนักเรียนหญิงชั้น ป.2 จมน้ำเสียชีวิตตอนเย็นเมื่อวานนี้ เท่านั้นแหละ เพื่อนผมก็รู้เลยว่าโดนเข้าให้แล้วเพื่อนผมเล่าว่าตอนนั้นกลัวจนขนหัวลุกมันเป็นยังไง! จนตอนนี้เราอายุก็ 20 กว่าแล้ว ยังจำเหตุการณ์นั้นได้ดีเลยมันมาเล่าให้ผมฟังน่าอยู่นะครับ

นี้ ถ้าย้อนกลับไปเมื่อเกือบสิบปีก่อน ก็ถือว่าเป็นโรงหนังที่ใหญ่เอาการ ถ้าเป็นช่วงวันหยุดคนจะเยอะมาก แต่ปัจจุบันโรงหนังแห่งนี้ดูจะซบเซาลงไปเยอะ ยิ่งถ้าเทียบกับที่อื่น จนตอนกลางวันแทบจะนับคนเดินเลยทีเดียวด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ค่อยได้ดูหนังอยู่แล้ว พอดีวันนั้นผมไปบ้านเพื่อน แล้วเพื่อนแนะนำให้ไปดูหนังเรื่องหนึ่ง ซึ่งบอกว่ามันสนุกมาก

ตอนนั้นก็เลยเกิดอยากดูหนังเรื่องนี้ในโรงบ้าง อีกอย่างคือเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ จึงตัดสินใจเข้าไปซื้อตั๋ว โดยทีแรกตั้งใจว่าจะดูก่อนรอบสุดท้าย แต่ไปๆมาๆมันเลยเวลาฉายรอบนั้นมาประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว ก็เลยได้ตั๋วหนังรอบสุดท้ายมาแทน ซึ่งเข้าฉายประมาณสี่ทุ่มและผมได้เลือกนั่งแถวหลังสุดก่อนหนังฉายผมได้เดินไปเข้าห้องน้ำก่อน ห้องน้ำที่นี่ค่อนข้างจะเก่าและดูน่ากลัวมาก แถมยังไม่มีคนเลย ผมเลือกเข้าห้องตรงกลาง พอเสร็จกิจและเปิดประตูออกมา กำลังจะเดินออกนอกห้องน้ำ

จู่ๆผมได้ยินเสียงกดชักโครกของห้องข้างๆ ซึ่งตอนที่ผมเดินเข้ามา ทุกห้องจะเปิดประตูหมดและไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลยผมก็พยายามไม่ใส่ใจ และเดินออกไปซื้อขนม จากนั้นก็กลับเข้ามานั่งที่ในโรงหนัง ..สังเกตรอบตัว มีคนดูน้อยมาก แถวที่ผมนั่งจะไม่มีคนนั่งเลย พอหนังเริ่มฉายไปได้สักพัก ประมาณครึ่งเรื่อง ขนมเริ่มใกล้หมด และหางตาของผมเห็นเหมือนมีคนนั่งอยู่แถวเดียวกัน ประมาณสองถึงสามคน ถัดจากที่นั่งของผมไปไม่ไกลมากนัก

ตอนนั้นผมก็เริ่มงงว่าเขามาตอนไหนกันน่ะ เมื่อกี้ยังไม่มี แต่ผมไม่ได้หันไปมองตรงๆเพราะกลัวจะเป็นการเสียมารยาท หลังจากนั้นอีกประมาณสิบห้านาทีหลังจากนั้นอีกประมาณสิบห้านาที ขนมของผมก็หมด ผมก็เลยกะจะเอากล่องใส่ขนมวางไว้ข้างล่าง พอจังหวะที่ก้มตัววางกล่องขนมไว้ข้างล่าง ผมก็ได้สังเกตเห็นหัวคนโผล่ออกมาจากเบาะที่นั่งถัดจากคุณโอ๋ไปหนึ่งที่ตอนนั้นตกใจมาก ผมเลยรีบเงยหน้าขึ้นมา หันไปดูคนที่นั่งอยู่แถวเดียวกับผมสองถึงสามคนที่เห็นเมื่อก่อนหน้านี้ บัดนี้ไม่มีใครเลย ทีนี้เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ค่อยดีแล้ว เลยรีบย้ายที่นั่งไปนั่งในแถวที่มีคนกำลังนั่งอยู่

ระหว่างนั่งดูหนัง ในหัวก็เริ่มนั่งคิดทบทวนว่าสิ่งที่เจอมันคืออะไร ตอนนั้นมั่นใจว่ามันคือหัวคนแน่ๆ จนกระทั่งหนังจบ ผมเลยรีบลุกขึ้นเตรียมที่จะออกจากโรงหนัง จังหวะที่กำลังเดินออกจากที่นั่ง ผมได้สังเกตุเห็นเงาคนสองถึงสามคนตรงที่นั่งในแถวที่คุณโอ๋นั่งดูก่อนที่จะย้ายมานั่งที่ใหม่

ปรากฏว่าเขากลับมาอีกแล้ว แต่คราวนี้เห็นเป็นลักษณะเงาดำๆ แล้วก็ค่อยๆทรุดตัวหายเข้าไปในเบาะที่นั่งผมได้เห็นแบบนั้นจึงรีบเดินออกจากโรงหนังในทันทีและก่อนจะออกจากชั้นที่เป็นโรงหนัง ผมได้ลองถามน้องพนักงานไปว่าที่โรงหนังนี้มันมีอะไรหรือป่าวพนักงานได้ยินก็ทำอ้ำอึ้ง เขาบอกกับผมได้แค่ว่าผมจะอยู่แค่ข้างล่าง จะไม่ขึ้นไปเหยียบชั้นที่นั่งแถวบนๆเด็ดขาด และไม่สามารถบอกได้ว่าโรงไหนมีอะไรบ้าง แต่ผมจะอยู่แค่ตรงประตูพอ พอผมได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจทุกอย่าง ซึ่งก่อนหน้านี้ เพื่อนของผมก็ได้เคยเล่าให้ฟังว่า ตัวเค้าเองก็เคยได้มาดูหนังในโรงแห่งนี้ และก็นั่งที่นั่งแถวบนแบบผมเหมือนกัน

ที่สำคัญคือเจอคล้ายๆกับผมที่เคยเจอด้วย..!! คือตอนแรกแถวที่เพื่อนของผมนั่งจะไม่มีคนเลย พอหนังฉายไปได้ครึ่งเรื่อง ก็มีคนโผล่ออกมานั่งเต็มทุกที่นั่ง หนำซ้าเขาเหล่านั้นก็ยังหันมามองหน้าเพื่อนของผมเป็นสายตาเดียวกัน แล้วพอหนังจบเปิดไฟสว่าง ตอนที่จะเดินออกจากโรงหนัง หันไปดูอีกหนทีนี้กลับไม่มีใครเลยและนี่เป็นประสบการณ์ชวนขนลุกที่เกิดขึ้นในโรงหนังแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าที่พิษณุโลก ไว้มีเรื่องราวอะไรสนุกๆดีจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ