ส่งศพหลอน !!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนที่ผมกำลังจะอาบน้ำออกไปข้างนอกพอดี พี่ผมโทรมาเร่งผมอีกแล้ว ครั้งก่อนผมขอติดตามไปด้วย และตั้งแต่นั้นมาผมกับพี่และเพื่อนอีกหลายคนก็ได้ไปร่วมใจกันทำประโยชน์ให้สังคม โดยไม่หวังอะไรตอบแทน

เราเต็มใจช่วยอย่างจริงใจทุกคน เพราะในแต่ละคืนมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเยอะมาก มีทั้งเสียชีวิตและบาดเจ็บ หรือแม้แต่ไปรับศพที่นิติเวช รวมถึงไปส่งที่วัด และในครั้งนี้ที่เกิดเหตุคือโรงงานตุ๊กตาแห่งหนึ่ง ผมก็ไปยังที่เกิดเหตุด้วยผมก็ไปยังที่เกิดผมก็ไปยังที่เกิดเหตุด้วยผมก็ไปยังที่เกิดเหตุด้วย แต่ผมไปถึงขณะที่เพลิงสงบแล้ว แต่ด้านในยังร้อนระอุไปหมด พวกเราจึงทำอะไรกันไม่ได้มาก ส่วนใหญ่จะใช้เครื่องจักรช่วยในการค้นหาซากศพผู้เสียชีวิต ซึ่งในครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตจำนวนไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว

ซากศพเป็นจำนวนมากนั้น ต้องนำส่งนิติเวชเพื่อชันสูตร ก่อนจะนำไปทำพิธีทางศาสนา และในวันรุ่งขึ้น ตอนประมาณเที่ยงๆ พี่ผมก็โทรตามผมอีกรอบ บอกให้ออกมาหาพี่เค้าที่บ้าน และก็ไม่พูดอะไร พูดจบก็วางโทรศัพท์ไป แสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแล้ว ผมเลยรีบออกไปหาพี่ทันที บ้านพี่อยู่ไม่ไกลจากบ้านผมนัก เดินไปไม่ไกลก็ถึง เออเมื่อตะกี้นี้พี่หนุ่มเขาโทรมาบอกจะมารับ พี่ผมว่า “ไปไหนเหรอพี่”

“ยังไม่รู้เลย เค้าบอกให้แต่งตัวรอไว้ เออเอ็งอย่าลืมเอาชุดมูลนิธิไปด้วยล่ะ”

เวลาผ่านไปไม่นานนัก พี่หนุ่มก็มาถึง เราจึงเตรียมตัวออกเดินทาง

“แล้วนี่เราจะไปไหนกันพี่หนุ่ม” ผมหันไปถาม

“พี่หนุ่มก็บอกว่า อ๋อ พอดีเมื่อวานพี่เอาศพไปส่งที่นิติเวชพอดีเมื่อวานพี่เอาศพไปส่งที่นิติเวช ญาติเค้าก็เลยให้พี่มารับศพไปส่งที่วัดให้หน่อย ก็เลยช่วยๆ เค้านะ”

เราใช้เวลาเดินทางไม่นาน แล้วพวกเราก็มาถึงนิติเวช ซึ่งมีญาติของผู้เสียชีวิตมารออยู่ก่อนแล้ว พี่หนุ่มจึงให้ญาติผู้เสียชีวิตไปติดต่อเพื่อรับศพ สักพักพี่หนุ่มเรียกผมกับพี่ของผมเดินตามเข้าไปรับศพ

ผมเข้าไปเป็นครั้งแรกในชีวิตก็ตกใจมาก ศพคนตายมากมายเหลือเกิน มีทั้งที่อยู่ในลิ้นชัก และในเปลนอกลิ้นชัก วางเรียงรายเต็มไปหมด ญาติผู้ตายชี้บอก แล้วพวกผมก็ยกออกมาทั้งเปล ใส่ลงโลงที่ญาติเตรียมมา ก่อนที่จะยกใส่โลงนั้นเราต้องสอดด้วยผ้าพลาสติกเสียก่อน เพราะศพนั้นเริ่มมีน้ำเหลืองออกมาแล้ว

พอถ่ายใส่โลงเรียบร้อยแล้ว ก็จะมีเจ้าหน้าที่คอยปิดฝาโลง ขณะตอกตะปูนั้นผมเห็นที่ปากเขาท่องคาถาอะไรสักอย่าง หลังจากนั้นก็นำโลงขึ้นรถ และมุ่งหน้าไปสู่บ้านเกิดผู้เสียชีวิต มีรถหลายคันมารับศพกันเป็นแถว และก่อนจะขับรถออกไปนั้น รถทุกคันต้องบีบแตรเสียงลั่นสามครั้ง ผมไม่ทราบว่าบีบทำไม จึงตัดสินใจถามพี่รุ่งซะเลย ผมถามพี่หนุ่มครับ ทำไมต้องบีบแตรด้วยล่ะ “เค้าว่ากันว่า บีบแตรเพื่อเรียกวิญญาณผู้ตายให้ตามร่างไปไงล่ะ” คำตอบของพี่หนุ่มทำให้ผมหายสงสัย และนั่งนิ่งไม่พูดอะไรต่ออีก

หลังจากนั้นไม่นานเราก็มาถึงวัด พวกเราและญาติๆ ต่างก็ช่วยกันยกโลงลงจากรถไปไว้ในศาลา สัปเหร่อจัดแจงงัดโลง เปิดฝาโลงออกเพื่อจะนำร่างออกมาทำพิธีอาบน้ำศพ พวกผมและญาติผู้เสียชีวิตก็ช่วยกันยกผ้าพลาสติกที่รองศพผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา ร่างกายนั้นส่งกลิ่นโชยขึ้นทันที รวมทั้งมีน้ำเหลือง ไหลนองเต็มผ้าพลาสติกเต็มไปหมด

จากนั้นเหล่าญาติพี่น้องก็ช่วยกันอาบน้ำแต่งตัวให้กับศพ ลุงแก่ๆ คนหนึ่งเดินปรี่เข้ามาที่พวกผม และขอบอกขอบใจเป็นการใหญ่เลยทีเดียว

และเย็นนั้นพวกเราก็กลับมาที่ศูนย์เพื่อปฏิบัติหน้าที่ต่อ ในค่ำนั้นทุกคนในจุดทยอยกันมาเรื่อยๆ ส่วนพี่ผมนั่งฟัง ว. อย่างตั้งใจ พวกผมที่ทยอยมากันจนครบนั้นก็นั่งคุยเฮฮากันไปตามเรื่องตามราว เวลาผ่านไปจนเที่ยงคืน ทุกคนที่อยู่ในศูนย์นั้นเริ่มผ่อนเปลือกตาลงทีละคน คืนนั้นเหตุการณ์สงบเงียบมาก รวมถึงในศูนย์ด้วย จนกระทั่งเหลือผมกับพี่ของผมสองคนที่ยังคงนั่งฟังวิทยุอยู่ด้วยกัน สักพักพี่ผมก็บอกว่า เฮ้ยเอ็งฟังวิทยุแทนสักเดี๋ยว พี่ปวดท้องจะไปเข้าห้องน้ำก่อน ผมก็บอกพี่ว่าตามสบายเลยครับ

พี่พูดจบ ก็คว้าบุหรี่ไฟแช็คไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ทางด้านหลัง ซึ่งด้านหลังนั้นก็จะเป็นที่เก็บโลง และผ้าดิบ ถุงมือและอะไรต่างๆ ที่คนบริจาคไว้ ผมนั่งไปเรื่อยๆ ก็มีความรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับมีคนมองผมอยู่อะไรทำนองนั้น พอผมเหลือบตาไปมอง ก็เหมือนกับมีเงาอะไรดำๆ วึ้บไปผมหันกลับมาที่หน้าวิทยุ ทำเป็นไม่สนใจ คงคิดไปเองละมั้ง แต่จู่ๆ ก็มีเสียง ดังมาจากทางห้องน้ำ ผมเห็นพี่รีบเดินหน้าเซ็งออกมา ผมถามพี่ทันทีว่ามีอะไร

พี่ก็บอกว่า อ้าว ก็เอ็งหรือใครล่ะที่ไปเคาะประตูเร่งข้าอยู่ได้ พี่ผมพูดแบบหงุดหงิดๆ นิดหน่อย ผมก็บอกพี่ว่าพี่ ผมยังไม่เห็นมีใครเดินเข้าไปด้านหลังเลย ผมปฏิเสธเสียงแข็ง แต่พี่ก็ไม่เชื่อผม

นี่ไอ้โย่ ไอ้เวร ไม่ต้องมาล้อเล่นอะไรกับกูแบบนี้เลยนะ พี่ผมทำท่าส่ายหัวไม่เชื่อเด็ดขาด ผมเลยบอกไปอีกครั้ง พี่ฟังผมนะ ผมยังไม่ได้ลุกจากเก้าอี้ตัวนี้เลยด้วยซ้ำ ถึงตรงนี้ ผมไม่ได้ตลกด้วยแล้ว ท่าทางผมคงซีเรียสจริงจังพี่ผมเลยอ่อนเสียงลงบ้าง “พี่ผมก็พูดมาว่าอ้าวแล้วเอ็งได้ยินเสียงเคาะไหม ?” ก็ได้ยินแต่ตอนพี่เปิดประตูกระแทกๆ แล้วก็เดินหงุดหงิดออกมาเท่านั้นแหละ คิ้วของผมและพี่ขมวดย่นด้วยกันทั้งคู่เลย เราเริ่มจะใจไม่ดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราสองคนแล้ว จู่ๆ ผมก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทั้งตัวเลยทีเดียว พอดีพี่หนุ่มที่ตื่นขึ้นมาพอดี พี่หนุ่มก็บอกว่า เฮ้ยเอ็งสองคนเปลี่ยนกันไปนอนบ้างก็ได้ เดี๋ยวพี่ฟังวิทยุเอง ผมบอกไปว่าไม่เป็นไรหรอกพี่หนุ่มผมกับพี่อ๊อดตอนนี้นอนไม่หลับหรอกครับ ซึ่งจะว่าไป มันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ นอนไม่หลับ งั้นก็ออกไปหาอะไรกินกันไหม ? ผมและพี่ของผมตอบตกลงทันที พร้อมกับลุกขึ้น เดินตามพี่หนุ่มเปิดประตูเดินออกไปที่รถเพื่อออกไปหาอะไรกินกันตามที่พี่หนุ่มชวน พวกเราขับตระเวนกันไปพักหนึ่งก็เจอร้านบะหมี่เกี๊ยว เราสามคนตกลงเห็นดีด้วยกับการสั่งบะหมี่ พอสั่งเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็เดินมานั่งที่โต๊ะ สักครู่คนขายจึงเดินเอาบะหมี่มาให้ แล้วถาม ว่า อ้าว พี่ผู้หญิงในรถไม่ลงมาทานด้วยหรอค่ะ พวกเราสามคนมองหน้าพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างแปลกใจ ส่วนผมนั้นเย็นวูบวาบไปทั้งตัว เรารีบมองไปที่รถก็ไม่เห็นมีใครอยู่สักคน แต่เราทุกคนยังคงทำท่าเฉยๆ ไว้ ระหว่างที่กำลังกินบะหมี่อยู่นั้นในหัวผมนั้นคิดอยู่ตลอดเวลา เรื่องที่คนขายบะหมี่บอกให้ชวนผู้หญิงที่นั่งในรถลงมากินด้วย แต่ผมเริ่มเสียวมากขึ้น เมื่อผมกินบะหมี่หมดชาม พี่หนุ่มจ่ายเงินเสร็จ เดินนำหน้าไปที่รถ ผมและพี่เดินตามหลังพี่หนุ่มมาติดๆ

เราขับรถกลับกันมาเรื่อยๆ ในระหว่างทางนั้นเงียบมาก ไม่มีใครยอมพูดกันสักคนมีแต่เสียง ว. เท่านั้นที่ดังก้องอยู่ในรถเป็นระยะๆ ความเงียบทำให้ความโล่งอกโล่งใจของผมหายไปทีละนิด เมื่อผมคิดขึ้นไปเองว่า ถ้าเกิดมีใครมาเคาะกระจกหลัง แล้วผมหันไปเจอในสิ่งที่ไม่พึงประสงค์จะเจอนั้น ผมจะทำอย่างไรดี แล้วอยู่ๆ ผมก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อพี่หนุ่มตะโกนขึ้นมาว่า อ้าวเฮ้ย! ใครมีบุหรี่มั่งว่ะ เสียงนี้ทำให้ผมและพี่ที่นั่งเงียบอยู่นาน เอะอะขึ้นมาบ้าง ผมพูดมาว่าโธ่พี่รุ่ง ตกใจหมด พูดเบาๆ ก็ได้พี่ผมถอนหายใจดังฟู่ พี่หนุ่มหัวเราะ ก่อนจะบอกว่า แหมแหมทำเป็นขวัญอ่อนกันไปได้ ไอ้โย่ ไอ้พี นั้นคือชื่อผมกับพี่ของผม ก็ผมคิดเรื่องสยองๆก็ผมคิดเรื่องสยองๆ อยู่นี่พี่ เรื่องอะไรของเอ็งว่ะ ที่ว่าสยองน่ะ

พี่หนุ่มถามถึงความคิดของผม แต่ผมก็ไม่ได้บอกอะไร ได้แต่บอกว่าเปล่า ทั้งๆ ที่ในใจนั้นอยากจะถามถึงเรื่องผู้หญิงคนที่แม่ค้าบะหมี่ถามว่า ทำไมไม่ลงมากินด้วยกัน แต่น่าแปลกที่พวกเรามองไม่เห็นใครเลยสักคน แล้วอยู่ๆ พี่หนุ่มก็มีอาการแปลกๆ เมื่อพี่หนุ่มก็เอามือข้างซ้ายมาเขย่าหัวเขาของพี่ผมอย่างแรง แต่สายตาของพี่หนุ่มนั้นไม่หันไปดูพี่ผมเลย กลับตาค้างจ้องมองไปที่กระจกมองหลัง เฮ้ย เฮ้ย! ไอ้พี เสียงพี่หนุ่มสั่นมาก พี่ผมเลยบอกว่าอะไรพี่ พี่หนุ่มไม่ยอมพูดอะไรต่อนอกจากทำท่าชี้ไปที่กระจกมองหลัง พี่ผมก็ขมวดคิ้วมองหน้าพี่หนุ่มอย่าง งงๆ ต่อด้วยการหันไปมองที่กระจก แล้วก็ตาค้าง อ้าปากค้างไปอีกคน ผมเริ่มตกใจแล้ว แต่พอหันไปมองที่หลังรถก็ไม่พบอะไรจึงโถมตัวไปหาพี่ทั้งสอง และมองไปที่กระจกมองหลังบ้าง แล้วผมก็ต้องสะดุ้งสุดตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างกายของผมเย็นวาบขึ้นมาทั้งตัวโดยอัตโนมัติ มือเท้าของผมนั้นมีเหงื่อชื้นเต็มไปหมด เมื่อพี่หนุ่มถามผมด้วยคำพูดช้าๆว่า พวกเอ็งเห็นอย่างที่ข้าเห็นหรือป่าวว่ะ พี่และผมพยักหน้าพร้อมกันทันที หลังจากที่เราได้เห็นผู้หญิงคนเดียวกับที่ไปรับมาจากนิติเวชเมื่อกลางวันนั่งอยู่หลังรถ ผมพูดกับพี่ผมด้วยเสียงสั่นๆ ว่าพี่นั่งด้วยนะ พี่ผมยังไม่ทันตอบอะไร ผมก็ไปนั่งเบียดด้วยทันทีแล้วก็ถามขึ้นมา ว่าแล้ว เราจะทำยังไงดีล่ะทีนี้พี่ผมก็บอกว่าจะทำไงได้ล่ะวะ ก็บอกให้พี่หนุ่มแกขับเร็วขึ้นอีกน่ะซิ

ยังไม่ทันที่จะบอกอะไรเลย พี่หนุ่มแกก็เหยียบคันเร่งเร็วขึ้น เราหันไปมองผู้หญิงที่หลังรถ พอไม่เห็นก็โล่งใจ แต่ทุกคนนั่งเงียบ ใจจดใจจ่อว่าจะทำยังไงกันดี ในใจนั้นผมอยากให้พี่หนุ่มขับรถให้ถึงจุดศูนย์ให้เร็วกว่านี้ ผมรู้สึกว่าขากลับมันไกลกว่าขาไปมากเหลือเกิน พอไปถึงหน้าศูนย์ พี่หนุ่มกับพี่ผมก็รีบเปิดประตูรถแล้วพากันโกยอ้าวเข้าไปในศูนย์โดยไม่สนใจผมเลยสักนิด

ผมรู้สึกเสียวๆ ยังไงไม่รู้เมื่อตอนคลำหาที่เลื่อนเบาะไม่เจอ เพราะมือไม้สั่นไปหมดแล้ว พอลงมาได้ผมรีบวิ่งตามไปโดยลืมปิดประตูรถ พอวิ่งมาถึงที่ศูนย์ ผมก็ต้องตกใจอีกครั้งหนึ่ง เพราะเห็นทุกคนยืนและหันไปมองที่รถ ผมจึงหันไปดูบ้าง แล้วผมก็เห็นผู้หญิงคนนั้นยังนั่งอยู่และโบกมือมาทางพวกเราด้วย เท่านั้นแหละครับ พวกเราทุกคนถึงกับต้องนัดกันใส่บาตรในตอนเช้า และกลับไปนอนไม่สบายไข้ขึ้นอยู่อีกหลายวันเลยครับ ไว้มีเรื่องราวอะไรสนุกๆดีจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ