คืนลองของ !

คืนลองของ

 

ด.เด็กชุมแพ เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณผีตายโหง

 

สมัยวัยรุ่นผมกับเพื่อนๆ ล้วนนิสัยใจร้อน ค่อนข้างห้าว มักมีเรื่องชกต่อยตีรันฟันแทงกับคู่อริบ่อยๆ ได้ฉายาว่า "แก๊งกวนเมือง" แถมชอบจีบหญิง-ซิ่งรถเป็นงานอดิเรก

 

เรื่องกลัวผีอย่าพูดดีกว่า โธ่! ขนาดคนเป็นๆ ยังไม่กลัวแล้วจะกลัวผีให้โง่ทำไม จนกระทั่งได้ประสบกับเรื่องขนหัวลุกเข้าเต็มเปา!

 

พี่ชายเพื่อนผมชื่อพี่ชาญ ขาโจ๋รุ่นใหญ่ ชอบซิ่งมอเตอร์ไซค์ที่แต่งไว้เริ่ดเชียว ใจถึง เอ่ยชื่อชาญ ชุมแพ แกดังทั้งอำเภอไม่พอ เขาลือว่าดังไปถึงจังหวัด (ขอนแก่น) โน่นแน่ะคุณ

 

วันหนึ่งดวงขาด ซิ่งรถท่าไหนไม่ทราบ พุ่งไปชนต้นไม้ข้างทางคอหักตายคาที่!

 

เรายกก๊วนไปช่วยงานศพพี่ชายเพื่อน ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันเผา เจ้าชัยน้องพี่ชาญกอดกับแม่ร้องไห้บนเมรุก่อนจะจุดไฟ พวกเราไม่ได้เป็นญาติยังพลอยตันคอหอย นัยน์ตาแสบร้อนชอบกล พ่อเพื่อนสวมแว่นดำน่าเห็นใจ พวกญาติก็ช่วยกันขึ้นไปประคองสองแม่ลูกลงมา

 

หลังจากนั้นสามวันก็ได้ข่าวว่าพี่ชาญกลับมาที่บ้านแทบทุกคืน!

 

เจ้าชัยเล่าว่า ตอนกลางคืนมีเสียงกุกกักในห้องนอนพี่ชาญ คล้ายกับมีคนอยู่ หรือใครกำลังรื้อค้นอะไร ตอนแรกนึกว่าขโมย แต่เมื่อเปิดไปดูก็ไม่เห็นมีใคร

 

ห้องนั้นปิดตายไปแล้ว มีแต่ข้าวของเสื้อผ้าของพี่ชาญเท่านั้น หน้าประตูก็มีรูปถ่ายขนาดใหญ่ที่เคยตั้งหน้าโลงศพมาก่อน เห็นแล้วขนลุกซ่าชอบกลทั้งๆ ที่ไม่กลัวผีก็เถอะน่า

 

เพื่อนเล่าว่าพ่อแม่ยังทำใจไม่ได้ ขอปิดห้องไว้ระยะหนึ่ง ทำบุญร้อยวันแล้วค่อยมาคิดกันว่าจะทำยังไงดี แต่พี่ชาญก็วนเวียนมาสิงสู่ห้องนอนของแกเสียก่อน!

 

บอกตรงๆ ว่าพวกเรายังไม่มีใครเชื่อ คิดว่าอุปาทานไปมากกว่าเพราะความรักใคร่ อาลัยอาวรณ์ ทำให้เกิดจินตนาการได้ร้อยแปด แต่ไม่อยากพูดให้เจ้าชัยสะเทือนใจ...ดูๆ แล้วมันชักจะเชื่อเรื่องผีๆ สางๆ ไปอีกคนแล้วซี

 

คราวนี้มีหลายคนมาเล่าว่าตกค่ำๆ หมาหอนในซอยบ้านนั้นเป็นประจำ เริ่มจากปากซอยก็หอนรับกันมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าบ้านเจ้าชัยนั่นแหละ คล้ายกับพวกมันเห็นภาพอะไรที่น่าเกลียดน่ากลัวสุดๆ

 

เจ้าอ๊อดอยู่ซอยเดียวกันก็ยอมรับว่าเคยได้ยินเสียงหมาเห่าหอนเช่นกัน ชาวบ้านร้านช่องรีบปิดประตูหน้า ต่างเข้านอนกันเป็นแถวๆ เพราะเสียงโหยหวนของพวกหมาเจ้ากรรมมันแสนจะทำให้ขนลุกขนพอง น่าสยด สยองและเยือกเย็นใจอย่างเหลือประมาณ

 

เท่านั้นยังไม่พอ มีเสียงมอเตอร์ไซค์บรื้นๆ มาเบรกพรืดตรงหน้าบ้านที่มีแสงไฟเหลืองรัว มองไปก็ไม่เห็นอะไรเลย พ่อแม่กับเจ้าชัยชักจะอยู่ไม่เป็นสุข สะดุ้งผวากันแทบทุกคืน

 

ญาติมิตรรู้ข่าวยกโขยงมาเยี่ยม ปักหลักอยู่เป็นเพื่อน พ่อเจ้าชัยซื้อเหล้ามาเลี้ยงชนิดไม่อั้น แต่เสียงมอเตอร์ ไซค์ที่จู่ๆ ก็ดังกระหึ่มเข้ามา ระคนกับเสียงหมาหอนโจ๋วทำให้สะดุ้งผวากันเป็นทิว กรอกเหล้าเข้าปากหนักหน่วง หวังจะให้ความเมาขับไล่ความกลัวไปไกลๆ

 

ทันใด เสียงมอเตอร์ไซค์ก็ดับเครื่องที่หน้าบ้านนั่นเอง!

 

ญาติมิตรที่มาช่วยกันป้องกันผีหลอก ล้วนแต่หน้าซีดเซียวเหมือนจะกลายเป็นผีไปเอง ตัวสั่นงันงก กระเถิบเข้าเบียดกันแจอยู่ที่ระเบียง เหลียวซ้ายแลขวาอย่างหวาดระแวงสุดๆ 

 

ถ้าพี่ชาญโผล่ขึ้นบันไดมา มีหวังเผ่นกระเจิงเป็นหมูแตกเล้าไปตามๆ กันอย่างแน่นอน เผลอๆ ก็ตกบ้านหัวร้างข้างแตก หรือถึงกับแข้งขาหักก็เป็นได้

 

พวกเราปรึกษากันว่าต้องไปช่วยเพื่อนแล้ว ไหนๆ ก็ยืนยันว่าไม่กลัวผีทุกคนนี่นา กับอยากจะลองของด้วยว่าจะ "ของจริง" หรือเปล่า? เจ้าอ๊อดทำท่าบิดพลิ้วแต่เราก็ลากมันไปด้วยจนได้...ขู่ว่า ถ้ารักกันจริงห้ามแตกแถวโว้ยเพื่อน!

 

คืนนั้นเอง พ่อเจ้าชัยซื้อเบียร์เป็นลังๆ เหล้าอีกหลายขวด กับแกล้มเพียบ แล้วให้พวกเรานั่งล้อมวงเฮฮากันท่ามกลางแสงไฟสว่างจ้า พูดคุยเย้าแหย่กันครึกครื้น... ไม่มีใครกลัวผีซักคน

 

อ้อ! มีหน้าตาไม่ค่อยสบายคือเจ้าชัยกับเจ้าอ๊อดเท่านั้นเอง!

 

จู่ๆ หมาปากเปราะก็โก่งคอหอนโจ๋วขึ้นที่ปากซอย รับกันเป็นทอดๆ ใกล้เข้ามาเราเอาศอกกระทุ้งกัน...แหม! ล้อมวงอยู่ตั้ง 5-6 คนแน่ะ จะไปกลัวอะไรล่ะ?

 

เสียงบรื้นๆ ดังขึ้น...เอ๊ะ! คุ้นหูแฮะ...

 

ไม่ถึงอึดใจเสียงนั้นก็ดังมาหยุดที่หน้าบ้านแล้วเงียบไป พวกเราหันขวับไปจ้องมองเป็นตาเดียวกัน แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย...ยังไงกันแน่? พอดีมีเสียงบันไดลั่นเอี๊ยดๆ ไม่ช้าก็มีเสียงฝีเท้าย่ำโครมๆ ผ่ากลางวงเหล้าเข้าไปในบ้าน

 

ถึงจะไม่เห็นภาพอะไรเลย แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าใครย่ำผ่านไป...เสียงร้องเฮ้ยๆ ดังลั่น เผ่นอ้าวลงบันไดไม่คิดชีวิต ตามด้วยเสียงหล่นตุ๊บตั๊บ เสียงโอดโอย เผ่นขึ้นรถบ้าง ลืมรถออกวิ่งหน้าตั้งบ้าง...กลัวผีชนิดเข็ดหลาบจนวันตายทุกคนเลยครับ! บรื๋อออ...