คนดวงขาด !

คนดวงขาด

 

"โอม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากปีศาจสุรา

 

สงกรานต์ปีนี้ทำให้ผมนึกถึงสงกรานต์ปีก่อน โดยเฉพาะเรื่องราวน่าสยดสยองของอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้คนบาดเจ็บล้มตายปีละหลายร้อยหลานพัน..ไม่นึกว่าจะต้องประสบกับญาติมิตรตัวเองมาก่อนเลย

 

คำขวัญต่างๆ ล้วนออกมาปลุกเร้าให้ผู้ใช้รถใช้ถนน รักตัวกลัวตาย จนต้องเพิ่มความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น ทุกๆ ปี

 

"ดื่มแล้วขับ ถูกจับแน่"

 

"ดื่มไม่ขับ - ขับไม่ซิ่ง"

 

"ดื่มไม่ว่า แต่อย่าขับรถ"

 

เคยเห็นคำขวัญทำนองนี้ที่ต่างจังหวัด กระทบจิตใจสุดๆ

 

"ขับคำนอง - จองโลง!!"

 

เรื่องสยองขวัญวันสงกรานต์เกิดกับ "พี่แพ็ต" เพื่อนบ้านผมที่คลองประปา บางซื่อนี่เองครับ

 

พี่แพ็ตเป็นหนุ่มใหญ่ อาชีพรับราชการทั้ง ผัวทั้งเมีย นิสัยดี อารมณ์รื่นเริง คุยสนุกข้อเสีย อย่างเดียวของพี่แพ็ตคือชอบดื่มเหล้าขนาด หนัก ถึงจะไม่ดื่มตอนกลางวันจนเสียงาน แต่ ตกเย็นเป็นร่ำสุราจนน่ากลัวใจ..ยิ่งรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดด้วยแล้ว พี่แพ็ตกระหน่ำเหล้าชนิดไม่ยับยั้งจริงๆ

 

คนเมาขับรถก็น่ากลัวอยู่แล้ว แต่พี่แพ็ตขับซิ่งชนิดบ้าระห่ำ ผมเคยนั่งด้วยหนเดียวเข็ดจนตาย ถึงแม้พี่แพ็คจะยืนยันว่าตั้งแต่ขับรถมาสิบกว่าปี ยังไม่เคยประสบอุบัติเหตุรุนแรงแม้ครั้งเดียวก็ตาม

 

เขาว่าพวกคอเหล้ามักจะมีเพื่อนฝูงมาก คงจะเป็นความจริงนะครับ เพราะเห็นพี่แพ็ตมีเพื่อนมากมายเหลือเกิน ขนาดผมอยู่บ้านรั้วติดกันยังรู้จักไม่หมด!

 

ระยะหลังๆ สังเกตว่าร่างกายของพี่แพ็ตชัก จะอ่อนแอลง หรือเพราะดื่มหนักกว่าเดิมก็ไม่ทราบแน่ชัด บางคืนขับมาจอดหน้าบ้านแล้วขับรถเข้าประตูไม่ได้ ต้องทิ้งรถแล้วเดินโซเซเข้าไปบางคืนก็หลับผล็อยคาพวงมาลัย..เมียมาปลุกบ้าง หลับไปจนสว่างบ้าง ถึงจะไม่เกิดอุบัติเหตุ แต่ก็น่าห่วงใยเต็มที

 

ผมเคยเตือน "เมาไม่ขับ" เป็นดีที่สุด ถ้าไม่นั่งแท็กซี่ก็ให้เพื่อนฝูงที่ไม่เมาขับให้ เมื่อถึงบ้านก็มีเพื่อนที่ขับรถตามมารับโชเฟอร์จำเป็นกลับไปด้วยก็จะดีมากๆ

 

พี่แพ็ตก็เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง จนกระทั่งเหตุร้ายอุบัติขึ้นมา!

 

สงกรานต์ปีนั้น ผมกับพี่แพ็ตไม่ได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัด ก็เหมือนๆ กับทุกปีน่ะแหละครับ คือเราไม่ชอบไปเที่ยว หน้าเทศกาล ไม่อยากแย่งกันใช้ถนน แย่งกันอยู่ 

 

แย่งกันกิน..แต่หลายๆ คนก็ชอบนักชอบหนา มีเหตุผลว่าไปเที่ยวทั้งที่ไม่ได้แย่งกันอยู่แย่งกันกินก็ ไม่สนุกน่ะซิ

 

เรื่องนี้ต้องแล้วแต่รสนิยมของใครของมันก็แล้วกันครับ

 

ผมอยู่บ้านกับครอบครัวจริงๆ แต่พี่แพ็ตไม่มีโอกาสเพราะเพื่อนมาก ต้องไปดื่มกับคนนั้น ต้องไปเฮกับคนนี้ จนถึงวันหยุดสุดท้ายแกบอกผมว่า เรามาฉลองสงกรานต์กันที่บ้านดีกว่า! แต่ไม่วายมีเพื่อนพี่แพ็ตมาหาอีกสามคน รถยนต์หนึ่งคัน

 

ยินดีต้อนรับเต็มที่ ทั้งเหล้าและกับแกล้มเหลือเฟือ เมียพี่แพ็ตก็นำอาหารมาเพิ่มเติม..ทำท่าว่าจะเมาให้หมดสติอยู่ที่บ้านนั่นแหละ รุ่งขึ้นก็ไปทำงานแล้ว

 

ราวสองทุ่มเศษก็มีเพื่อนโทร.มาตาม พี่แพ็ต บอกว่านัดไว้จะไปฉลองกันที่ร้านซีฟู้ดริมแม่น้ำบางปะกง เพื่อนอีกสามคนก็นึกขึ้นได้..พี่แพ๊ตเลยต้องขอตัวไปพบเพื่อน ผมบอกให้นั่งรถเพื่อนไปเลย แต่พี่แพ็ตบอกว่าเอารถไปดีกว่า อยากกลับจะได้กลับทันที

 

ผมย้ำให้เพื่อนที่ชื่อโจ้ช่วยขับรถให้ พี่แพ๊ตก็หัวเราะโบกมือล่ำลา..

 

คืนนั้นผมใจคอหงุดหงิดวุ่นวายบอกไม่ถูก กว่าจะขึ้นนอนก็ราวห้าทุ่ม..ฝันเห็นพี่แพ็ตขับรถตะบึงมาในความมืดน่ากลัว เสียงโครมสนั่น! เล่นเอาสะดุ้งตื่น..เมื่อลุกไปดูที่หน้าต่างก็เห็นพี่แพ็ตเดินโซซัดโซเซเข้าบ้าน

 

ก่อนจะลับตาไป ดูเหมือนแกจะหันมาเงยหน้ามองผมในสายตาเยือกเย็น..

 

รุ่งขึ้นก็ได้ข่าวว่าพี่แพ็ตเกิดอุบัติเหตุตอนขา กลับ รถพุ่งชนเสาไฟฟ้าคอหักตายคาที่กลับเพื่อนชื่อโจ้..พี่แพ็ตเมามากจนนอนอยู่เบาะหลัง โจ้ต่างหากล่ะครับที่เป็นคนขับน่ะ..ไม่รู้ว่าผีพี่แพ็ตมองผมอย่างตัดพ้อหรือเปล่า?

 

ที่แน่ๆ คือขนหัวลุกครับ! บรื๋ออออ...