หอพักเหล่าแพทย์ !

     หอพักที่ผมและเหล่าเพื่อนแพทย์จบใหม่ นอกจากจะกว้างขวางแล้ว ยังอากาศเย็นสบาย เนื่องมาจากการที่หอนั้นอยู่ติดน้ำมาก เรียกว่าอยู่หลังหอเลยทีเดียว นับเป็นหอหนึ่งที่น่าอยู่มาก ถ้าไม่ติดเรื่องที่มักมีเหตุการณ์ลึกลับ ให้พวกเราอกสั่นขวัญหายกันอยู่บ่อยๆ

 

เอก เพื่อนใหม่ของผม ก็ได้นอนที่หอนี้เช่นเดียวกับแพทย์อินเทิร์นทุกคน โดยเอกได้อยู่ชั้นบนสุดของหอ ซึ่งก็คือชั้นสามนั่นเอง

 

กลิ่นอับชะมัดเลยว่ะ เป็นคำพูดแรก ที่เอกเอ่ย เมื่อเปิดประตูห้องพักเข้าไป

 

ลักษณะห้องก็เหมือนๆห้องอื่น คือ มีสองห้องนอนข้างใน มีห้องโถงขนาดใหญ่ตรงกลาง มีหนึ่งห้องน้ำและมีระเบียงตากผ้าเล็กๆ แต่ห้องของเอก มีสิ่งที่ไม่เหมือนห้องชาวบ้านเขานั่นคือ ตรงกลางห้องโถง มีรูขนาดใหญ่บนฝ้าเพดาน ผมเคยส่องไฟเข้าไป ตอนที่ไปช่วยเพื่อนจัดของ เห็นแต่ใยแมงมุมกับขื่อคาน ที่เป็นโครงสร้างของอาคารหอพัก ซึ่งไม่มีใครคิดอะไรมาก คงเป็นการผุพังตามกาลเวลา และตัวเอกเอง ก็ยังปรารภว่าจะให้ช่างมาซ่อมทีหลัง ซึ่งภายหลัง เอกจึงได้รู้ว่าตัวเองพลาดไปที่ไม่รีบปิดรูนี้

 

คืนนั้น เอกกลับจากการผ่าตัดของแผนกศัลยกรรม ทั้งหอเงียบสงัด ไม่มีใครอยู่ ทั้งนี้เป็นเพราะพวกผมและสมาชิกคนอื่น ออกไปเที่ยวงานฤดูหนาวประจำปีของจังหวัดกัน ตัวเอกไม่ได้ไป เพราะนอกจากติดผ่าตัดแล้วยังต้องอยู่เวรแผนกศัลยกรรมต่อ

 

แกร๊ก เสียงเปิดประตู พร้อมกับเอกที่ก้าวเท้าเข้ามาด้วยความเหน็ดเหนื่อย

 

เหม็นกลิ่นอะไรวะ เอกบ่นเบาๆ กลิ่นสาบจางๆลอยมากระทบจมูก ช่างเหมือนกลิ่นทีแรก ที่เราเข้ามาอยู่หอเลย บ่นทีเดียวก็ไม่สนใจอะไร ด้วยความเหนื่อย เอกเดินเข้าห้องนอน เพื่อเตรียมเปลี่ยนผ้ามาเข้าห้องอาบน้ำ

 

แพทย์หนุ่มเดินผ่านรูบนเพดานไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

ตุบ ! เสียงอะไรสักอย่างหล่นมากระทบพื้นห้อง เอกที่กำลังอาบน้ำถึงกับต้องหยุดอาบ ค่อยๆเปิดแง้มประตูห้องน้ำออกมา

 

ไม่มีอะไรแปลกปลอม ??

 

แต่เพื่อความชัวร์ เอกเดินออกมาตรวจดูประตูหน้า ใส่กลอนเรียบร้อยดี เนื่องจากมีเหตุการณ์ขโมยขึ้นในละแวกนี้ จึงต้องระวังเป็นพิเศษหน่อย ว่าแล้วก็กลับไปอาบน้ำต่อ

 

โครม !! อะไรสักอย่างที่มีความหนักพอควรตกลงกระทบพื้นห้องอย่างแรง !!

 

เอกรีบเปิดประตูออกมาดูด้วยความตกใจ

 

ไม่มีอะไรในกอไผ่ ทุกอย่างด้านนอกเงียบสนิทและเงียบสงัด

 

ใจเริ่มเต้นแรง มือเริ่มสั่น เอกรีบอาบน้ำเสร็จแทบจะในทันที อาบทั้งที่ประตูห้องน้ำเปิดเอาไว้ ใครจะเห็นก็ช่างมันแล้ว ลูกผู้ชายไม่อายใคร แต่ลูกผู้ชายก็กลัวผีได้

 

ระหว่างการแต่งตัว ไม่มีเสียงแปลกปลอมอีก เอกเริ่มใจชื้น

 

กริ๊งงงง กริ๊งงงง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อาจมีพยาบาลรายงานอาการผู้ป่วย เอกรับโทรศัพท์

 

เหอะ เหอะ เหอะ เสียงจากปลายสายฝั่งโน้น คล้ายเป็นเสียงของชายชรา

 

ฮัลโหล ฮัลโหลครับ เอกงง ใครเล่นมุกอะไรล่ะนี่

 

เหอะ เหอะ เหอะ เสียงหัวเราะแหบพร่า ยังคงดังเป็นจังหวะ

 

ฮัลโหล นั่นใครพูดครับ เริ่มใจคอไม่ดี ทั้งโกรธทั้งกลัว

 

เหอะ เหอะ เหอะ เสียงลึกลับยังคงดังแว่วมาตามสายโทรศัพท์

 

ผมวางหูแล้วนะครับ เอกทั้งโมโหทั้งกลัว รีบวางหูโทรศัพท์ดังโครมใหญ่

 

ยังไม่ทันจะปะติดปะต่อเรื่องราวหรือตัดสินใจอะไรได้ พลัน

 

กริ๊งงงง กริ๊งงงง เสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง แพทย์จบใหม่ลังเลที่จะเอื้อมมือไปรับ

 

แต่ในที่สุดเอกก็ตัดสินใจยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา !!

 

หมอเอกคะ โทร.จากศัลยกรรมชายนะคะ เสียงพยาบาลเจื้อยแจ้วมาตามสาย ทำให้เอกใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง

 

คนไข้ที่หมอผ่าเมื่อกี้ ตอนนี้ปวดแผลมากค่ะ หมอมียาอะไรจะให้ไหมคะ พยาบาลรายงานธุระที่โทรมา แพทย์หนุ่มเมื่อได้ยินธุระจึงสั่งยาระงับปวดให้แก่คนไข้ และเตรียมจะวางหู

 

หมอเอกคะ เมื่อกี้ที่หนูโทรมาตอนแรก ใครรับเหรอคะ เอาแต่หัวเราะเหอะๆอยู่ได้

 

ตอนนี้เอกถึงกับอึ้ง

 

คุณตาหมอมาเยี่ยมเหรอคะ สงสัยหูไม่ดีนะคะ ไม่พูดอะไรเลยหัวเราะอย่างเดียว

 

ว่าแล้วก็วางหูไปทันที ปล่อยให้เอกเผชิญชะตากรรม อยู่ในห้องหอ อันเงียบสงัดคนเดียวอีกครั้ง

 

แพทย์ฝึกหัดแผนกศัลยกรรม ค่อยๆเดินไปเก็บของ ในใจนึกเตรียมไปอยู่ที่ห้องพักแพทย์ที่โรงพยาบาลดีกว่า อย่างน้อยก็จนกว่าเพื่อนร่วมหอจะกลับมา

 

แหมะ ! แหมะ ! เสียงน้ำอะไรบางอย่างหยดลงบนพื้น

 

เมื่อเอกหันกลับไปดู ต้นเสียงคือน้ำสีแดงหยดช้าๆเป็นจังหวะ หยดลงมาจากรูบนฝ้าเพดาน

 

เอกค่อยๆเดินไปดูหยดน้ำบนพื้น จมูกสัมผัสได้ถึงกลิ่นสาบ ที่ทวีความเข้มมากขึ้น

 

น้ำสีแดงที่หยดอยู่บนพื้นมันคือน้ำเลือด !

 

เอกรู้ดีว่า ตอนนั้นไม่ควรมองขึ้นไปในรูบนเพดาน แต่ธรรมชาติของคน ทำให้เอกค่อยๆ

เงยหน้าขึ้นไปช้าๆ จมูกยังได้กลิ่นสาบ ที่ตอนนี้เหมือนจะตลบอบอวลไปทั่วห้อง

 

สิ่งที่แพทย์หนุ่มเห็นในรูบนเพดานนั้น

 

ร่างของใครคนหนึ่งแขวนคอห้อยต่องแต่งอยู่ข้างใน !!!

 

ไวเท่าความคิด เอกพาตัวเองออกมาอยู่นอกห้องทันที พร้อมกับวิ่งพรวดๆลงบันได จำได้ว่าก้าวไม่กี่ที ก็มายืนอยู่ชั้นล่างของหอแล้ว นั่นพอดีกับที่พวกผมกลับจากงานฤดูหนาว พวกเรางง ที่เห็นเอกทำหน้าตาตื่นอยู่ใต้หอ

 

คืนนั้นเอกขอนอนห้องผมโดยไม่เล่าอะไร ไปเล่าเอาตอนเช้า ทำเอาพวกเราชาวหอ ขนลุกขนพองกันถ้วนหน้า

 

เอกและบรรดาชาวหอแพทย์ ที่ตอนนี้อุจจาระไปอยู่บนศีรษะเรียบร้อยแล้ว พากันไปถามพ่อบ้านที่ดูแลหอพักของโรงพยาบาล จึงได้ความว่า สมัยก่อสร้าง มีคนงานผูกคอตาย ที่คานด้านใต้หลังคา โดยตอนแรกก็หาศพกันไม่เจอ จนขณะที่ช่วยกันหาอยู่ เชือกเกิดเปื่อย ศพเลยหล่นทะลุฝ้าเพดานลงมา ซึ่งจุดที่ว่าก็คือห้องชั้นบนสุดของเอกนั่นเอง