เธอชอบผมแต่ผมกลัว !

เธอชอบผม แต่ผมกลัว! 

ผมทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่กรมชล ประทาน แถวศรีย่าน เช่าห้องอยู่ในซอยองครักษ์ บางกระบือ เพื่อนร่วมห้องคือเจ้าเที่ยง ทำงานอยู่ที่เดียวกัน เรามีอะไรคล้ายกันหลายอย่าง เช่น เป็นเด็กตจว. ชอบอ่านหนังสือกับดูหนังเหมือนกัน

เจ้าเที่ยงเป็นเด็กอยุธยา ถือโอกาสกลับบ้านแทบทุกอาทิตย์ ส่วนผมเป็นเด็กจันทบุรี อย่างมากก็กลับบ้านเดือนละครั้งเพราะอยู่ไกลเอาการ

เราเช่าห้องอยู่ชั้นล่าง สมัยนั้นเดือนละ 200 บาทก็ถือว่าแพงเต็มที่ ถึงจะมีเตียงกับตู้เสื้อผ้าเก่าๆ ให้ก็ตาม แต่ก็ดีอย่างตรงที่ใกล้กรมชลฯ ขนาดเดินไป-กลับได้สบาย

ความจริงผมมีแฟนอยู่ที่เมืองจันท์ชื่อชบา แต่ยังไม่ได้แต่งงานหรืออยู่กินด้วยกัน เลยพอจะพูดได้ว่าเรายังเป็นโสดทั้งคู่

ตอนที่เจ้าเที่ยงกลับบ้านวันสุดสัปดาห์ ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้น!

คืนนั้น ผมกินข้าวจากหน้าโรงหนังแล้วเดินกลับห้องพัก พบเพื่อนร่วมบ้านเช่า 2-3 คนอยู่ห้องใกล้ๆ กัน เขามองผมด้วยสายตาแปลกๆ พิกลแต่ผมไม่สนใจ...อาบน้ำอาบท่าจากห้องน้ำรวมทางด้านหลัง แล้วก็มานุ่งกางเกงแพรสวมเสื้อยืดนอนอ่านหนังสือ ในที่สุดก็เคลิ้มหลับไป

มีเสียงประตูเปิดแอ๊ดเบาๆ ตอนแรกนึกว่าประตูห้อง แต่แล้วก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งก้าวออกมาจากตู้เสื้อผ้าข้างฝา เป็นตู้ค่อนข้างสูง มีราวแขวนเสื้อกางเกงกับชั้นวางเสื้อผ้า ...สาวร่างอวบระหงในชุดนอนสั้นสีชมพู ผมดำขลับยาวประบ่า ช่วยขับวงหน้าให้ดูขาวผ่อง ตาดำโต ปากสวยเต็มอิ่มกำลังเผยอยิ้มนิดๆ เป็นยิ้มที่ยั่วเย้าและท้าทายสิ้นดี!

ขณะที่ผมมองดูงุนงงราวโดนสะกด เธอก็ก้าวเข้ามาหาช้าๆ อกอวบพุ่งเด่นสั่นกระเพื่อมตามท่าเดินจนมาหย่อนสะโพกลงที่ขอบเตียง ยิ้มละไมพลางโน้มใบหน้าลงมา

ผมเอื้อมมือไปจับท่อนแขนเย็นฉ่ำ ของเธอ ร่างนั้นก็โน้มลงมาจนก้อนเนื้อตูมเต่งสัมผัสกับมือผม...เบียดเสียดกับอกผม แล้วใบหน้าของเราก็แนบเคล้ากันนัวเนียจนอารมณ์หนุ่มแตกตื่นไปหมด ร่างอวบพลิกลงนอนหงาย ผมชันกายขึ้นมามองสบตาดำขลับกลีบปากจิ้มลิ้มเผยอยิ้มยั่วเย้า ผมลูบเคล้าก้อนเนื้อสั่นกระเพื่อมก่อนจะฟุบหน้าลงคลุกเคล้าความหอมหวานชนิด ลืมตัวลืมตาย

ไม่มีเสียงพูดจาอะไร นอกจากเสียงคร่ำครวญคล้ายสะอื้น กับเสียงหอบหายใจลึกแรง ขาดเป็นห้วงๆ จนกระทั่งทุกสิ่งทุกอย่างเงียบเชียบไปตามเดิม

ผมหลับผล็อย...จมดิ่งเข้าไปสู่ห้วงเหวลึกลับ ดำมืดราวกับอุโมงค์ของความตายไม่ผิดเลย!

รุ่งขึ้น ผมตื่นค่อนข้างสาย รู้สึกอิ่มเอิบสดชื่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้แน่ว่าเหตุการณ์น่าตื่นเต้นวาบหวามที่ผ่านมาเมื่อคืนนั้น มันเป็นเพียงความฝันหรือความจริงกันแน่? บนเตียงก็ปราศจากร่องรอยใดๆ ทั้งสิ้น

อาบน้ำแต่งตัวออกไปหาโจ๊กใส่ไข่กิน แล้วรีบกลับห้องเช่า ปิดประตูเงียบ

เหตุการณ์ตื่นเต้นแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง คืนไหนผมนอนคนเดียว "เธอ" จะออกจากตู้เสื้อผ้ามาหลับนอนด้วยเป็นประจำ

ถึงแม้จะไม่รู้แน่ว่าฝันหรือจริง แต่ผมถูกเพื่อนๆ ทักว่าหน้าตาซีดเซียวไปมาก แม้แต่เจ้าเที่ยงยังล้อว่าผมคงพาใครมานอนด้วยตอนที่มันกลับไปเยี่ยมบ้าน

เวลาผ่านไปราว 3 สัปดาห์ วันศุกร์นั้นเพื่อนผมไปอยุธยาตามเคย แต่แฟนผมมาจากจันทบุรี...คืนนั้นเราหลับนอนกันตามประสาคนรักอย่างมีความสุข จนหลับสนิท

เสียงดังแอ๊ดดด...ทำให้เราสะดุ้งตื่น เปิดไฟหัวเตียงสว่างโพลง

นรกเป็นพยาน! ประตูตู้เสื้อผ้าเปิดออกช้าๆ แล้วร่างในชุดชมพูเบาบางก็ปรากฏขึ้นยืนเด่น ใบหน้าขาวซีด ดวงตาดำปี๋ลุกวาว...ชบาร้องกรี๊ดๆ แสบแก้วหู ผมเองก็รู้สึกเหมือนโลกแตกเป็นเสี่ยงๆ ได้แต่ร้องตะโกนว่า หนีเร็ว!

ชบาเผ่นพรวด ผมวิ่งตามไปติดๆ เรากระโดดลงบันไดเตี้ยๆ แทบหัวคะมำไปหอบฮั่กๆ อยู่หน้าบ้าน เสียงหมาเห่าหอนเขย่าประสาทสิ้นดี แสงไฟจากห้องเช่าอื่นๆ เปิดขึ้นทีละดวงสองดวง ผู้คนทยอยกันออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก็เล่าเรื่องให้ฟัง

หนุ่มใหญ่คนหนึ่งบอกว่า ผมเก่งที่อยู่ได้นานที่สุดกว่ารายอื่นๆ ส่วนจะมีสาเหตุผีดุบ้าผู้ชายเพราะอะไร ผมไม่อยากทราบจริงๆ ครับ นอกจากจะรีบย้ายที่อยู่ทันใด!