เที่ยวบินสุดท้าย TG 311 !

เที่ยวบินสุดท้าย TG 311

      เรื่องนี้เป็นเรื่องจากสมาชิกพันทิปหมายเลข 2464512 ครับ.. ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยฟังเรื่องผีมาไม่น้อย มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมจำได้ดี เลยอยากจะนำมาเล่าให้เพื่อนๆ ได้ฟังกัน หลายคนอาจจะเคยได้ยินกันมาบ้างแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่า..

      เวลาเที่ยงวันของวันที่ 31 กรกฎาคม 2535 เครื่องบินของสายการบินไทย เที่ยวบิน TG311 กรุงเทพ – กาฐมาณฑุ เครื่องบินรุ่นแอร์บัส A310 รหัส HS-TID ได้เตรียมลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานนานาชาติตรีภูวัน กรุงกาฐมาณฑุ ประเทศเนปาล ท่ามกลางสภาพอากาศอันเลวร้ายจากลมมรสุมที่พัดกระหน่ำ เที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินที่มีแต่ขาไป แต่ไม่มีขากลับ เนื่องจากเครื่องบินประสบอุบัติเหตุ บินชนภูเขา ชีวิตของผู้โดยสาร และลูกเรือทั้งลำรวม 113 ชีวิตต้องดับสูญ เป็นลูกเรือ 14 คน และผู้โดยสาร 99 คน

     หลังจากเหตุการณ์น่าสลดนี้ผ่านไปแล้ว ไฟล์ทต่อมาของการบินไทยก็มาลงตามปกติพร้อมลูกเรือ ก่อนบอร์ด ผู้โดยสาร และลูกเรือทุกคนก็สวดมนต์กันเพื่อขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์นั้นได้ไปสู่สุคติ ขณะเตรียมบอร์ด ลูกเรือคนหนึ่งเห็นแอร์ใส่ชุดไทยขาดรุ่งริ่งยืนอยู่ด้านนอกเครื่องบิน พอหันกลับไปอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว ลูกเรือคนนั้นเลยคิดว่าตัวเองตาฝาด แต่ก็รู้สึกกลัวๆ เลยให้เพอเซอร์ (หัวหน้าลูกเรือ) มาช่วยยืนบอร์ด พอบอร์ดเสร็จก็ส่งเอกสารอะไรเรียบร้อย เพอเซอร์กับแอร์กำลังช่วยกันปิดประตูเครื่อง ก็เหลือบไปเห็นลูกเรือกลุ่มหนึ่งที่เสียชีวิตจากเที่ยวบินนั้น กำลังวิ่งขึ้นมาที่ประตูเครื่องแบบร้องขออยากไปด้วย ด้วยความกลัว ทั้งสองคนก็รีบปิดประตูเครื่อง และมองลอดออกไป เห็นลูกเรือเหล่านั้นยืนร้องไห้กันอยู่ สภาพแต่ละคนดูไม่ได้เลย น่าสงสารมาก

      เพอเซอร์เลยยกมือขึ้นไหว้ขอขมา สวดขอให้วิญญาณเหล่านั้นกลับบ้านด้วยกันแล้วไปสู่สุคติ เพอเซอร์ว่า ดูพวกเขาอยากกลับบ้านกัน เลยเชิญกลับบ้าน จากนั้นพอสวดเสร็จข้างนอกก็ไม่เห็นใครแล้ว เลยรวบรวมสติเปิดประตูเครื่องทิ้งไว้สักพัก.. แล้วจากนั้นเครื่องก็บินกลับสู่ประเทศไทย ทั้งสองคนคุยกันว่า ‘อย่าบอกเรื่องนี้ให้ลูกเรือคนอื่น หรือผู้โดยสารรู้ เดี๋ยวจะทำให้กลัวกันไปหมด’

       ระหว่างบิน ขณะเสิร์ฟอาหารให้ผู้โดยสาร มีผู้โดยสารทักขึ้นมาว่า ‘ทำไมวันนี้ลูกเรือเยอะจังเลย บริการดีมาก แอร์ที่ใส่ชุดเขียวสวยจัง ฝากชมด้วย..’ แต่วันนั้นไม่มีใครใส่ชุดเขียวเลย เพราะทุกคนไว้อาลัยกันหมด จะไม่มีใครใส่สีสดๆ เลยทำให้ลูกเรือทุกคนเหวอกันใหญ่ แต่ก็ไม่ได้บอกให้ผู้โดยสารรู้.. พอถึงกรุงเทพฯ ตอนลงจากเครื่องกัปตันมาเล่าให้ฟังว่า ตอนเครื่องจอด ได้ยินเสียงมากระซิบข้างหูว่า ‘ขอบคุณมากครับกัปตัน’ ฟังแล้วขนลุกแทนกัปตันเลย.. เรื่องราวก็มีประมาณนี้ ถึงจะผ่านมาเกือบ 30 ปีแล้ว แต่เรื่องนี้ก็ยังคงหลอนลูกเรือที่ได้ฟังอยู่ตลอด..