รับผีสาว ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ !

รับผีสาว ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์

       เรื่องมันเกิดตอนพวกผมอยู่ปี 1 ครับ สมัยที่ผมเรียน ไม่เหมือนสมัยนี้ สมัยผมคนมาเรียน คือมาเรียน อยากมาเรียน ไม่ใช่พ่อแม่จ้างเรียน ฉะนั้น

รุ่นของผมนั้นนักศึกษาที่มีรถยนต์จึงมีน้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นมอเตอร์ไซค์กับจักรยานตอนนั้น ผมมีCB400ขี่ละครับ จากที่เล่าว่าเพื่อนให้มาแทนค่าบอล

        แต่เอาตามตรง อาจด้วยมันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากได้เท่าไหร่นัก ผมจึงไม่ได้หวงแหนอะไรมากมายใครอยากขี่ อยากอวดสาว ใครขี่ไหว ถ้าสนิทกันมายืม ผมให้หมดครับ แต่ด้วยความที่มันแพงล่ะคนที่ยืมไปก็จะดูแลรักษาให้ค่อนข้างดีครับ แต่มีวันนึง เพื่อนผมคนนึงคนนี้สมมุติชื่อปองนะครับ(ชื่อโบราณไปมั้ย 555555) ปองเป็นคนใต้ หน้าตาคมเข้ม หล่อ เจ้าชู้

         ปองในตอนนั้น ก็สนิทกันประมาณนึงครับ ยังไม่สนิทกันเหมือนปัจจุบันปองจะมีอุปนิสัยเหมือนชายไทยโบราณ คือ เวลาเมา มันเขาไปเกี๊ยวไปแซวเขาหมดแต่เข้าแบบสุภาพนะครับ ปกติผมกับปองจะไปแทงสนุ๊กกันตรงอีกฝั่งหนึ่งของทางด่วนตัดใหม่แต่วันนั้น ผมไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ กลัวไปแล้วเสียตังฟรี 55555 ผมก็เลยให้ปองเอาCB400ผมไป

ซึ่งเช้าวันรุ่งขึ้น ปองโทรมาบอกว่า

“เฮ้ย มอไซค์มุง อยู่อู่นะ”

“อ้าว ทำไมงั้นวะ แล้วมุงเป็นไรมากมั้ย”

“ไม่ว่ะ ช้ำๆนิดหน่อย กูใส่หมวก”

“แล้วทำอิท่าไหนทำไมล้ม”

“ก็ไม่ได้ล้มหรอก มันปักเข้าไปที่กอต้นสน”

         ปองเล่าว่า ระหว่างกลับจากแทงสนุ๊กกลับมา มีอาการเมานิดๆ ก็ปกติครับกินเบียร์ระหว่างแทง กลับมาประมาณตี1กว่าๆระหว่างขี่ผ่านหน้าคณะวิทยาศาสตร์ตรงป้ายรถใต้สะพานลอยหน้าคณะนั้น ระหว่างชะลอรถเพื่อข้ามทางรถไฟ

         ปองเห็นสาวนักศึกษาคนนึง นั่งอยู่ตรงป้ายรถในไฟสลัวๆอยู่คนเดียว

ด้วยความขี้แซวและความเจ้าชู้ของปอง จากชะลอจะข้ามทางรถไฟ

ไอ้ปองเบรกรถ และค่อยๆถอยรถกลับอย่างไว…

       ที่ปองเห็นคือ นักศึกษาหญิง ใส่กระโปรงพรีส(ไม่น่าใช่เด็กวิศวะแน่นอน)ผมยาวนั่งก้มหน้า เหมือนมองปลายเท้าที่ขยับเล่นอยู่

“เธอครับ… เธอครับ… ดึกแล้ว ทำไมมานั่งคนเดียวละครับ”

“รอรถค่ะ”

“ไม่ได้รอใครมารับหรอ สวยๆอย่างนี้ระวังมีใครมาทำร้ายนะ ให้เราไปส่งมั้ย”

“แล้วจะทำอะไรหนูมั้ยคะ”

“หึ้ยยย ไม่ทำหรอก อีกอย่าง เราปี1เอง ไม่เพื่อน ก็นุ่นน้อง อย่าเรียกเราพี่เลย”

“อ๋อ”

“’งั้นอาสาไปส่งนะ”

          ผู้หญิงคนนั้น ก็ขึ้นมาคร่อมมอไซค์ที่ปองซ้อน ปองค่อยๆขี่ช้าๆออกมาโดยที่จุดหมายคือ หน้าวัดข้างคณะวิศวกรรมศาสตร์ ขึ้นมาซ้อนปุ้บ ปองก็ค่อยๆไล่เกียร์และหยอดรถข้ามทางรถไฟและเลี้ยวขวาไปเส้นเลียบทางรถไฟ (เส้นที่ผมเจอในคืนเมา)ตามนิสัยคนขับขี่ จะเลี้ยวก็ต้องมองกระจก มันก็มองครับ ที่ที่มันรู้สึกแปลกๆคือ

         มันแอบมองหน้าสาวที่มันจะพาไปส่ง มันเห็นทีแรกระหว่างเลี้ยว มันบอกว่ามันเห็นเหมือนตาของผู้หญิงคนนั้น เป็นเบ้าดำมืด เหมือนเป็นหลุมว่างเปล่าแวบแรกมันยังคิดว่าตาฝาด มุมแสงมันจึงมองใหม่หลังจากมาทางตรงแล้วคราวที่ 2 นี่ ไม่ฝาดแล้วคร้บ ชัดเจน ภาพที่ปองเห็นเหมือนครั้งแรกที่เห็น… นาทีนั้น ปองรู้ได้ทันทีว่า “โดนเข้าแล้ว…”

        ปองสติแตกบิดหนีอย่างสุดชีวิตไปยังไม่ทันกี่10เมตร ภาพที่ปองเห็นคือสาวคนนั้นมายืนขวางกลางถนนด้วยใบหน้าเดิม ตาที่ดำมืดเหมือนจะว่างเปล่าและดูดกลืนทุกสิ่งได้จ้องเข้ามา นาทีนั้นปองสติแตก หักขวา จนรถเสียหลักพุ่งเข้าไปปักกับ แนวต้นสน ตัวปองนั้น ยังโชคดีที่ตัวทะลุเข้าทิวต้นสนไปไม่ลึกนัก

       ระหว่างที่สติกำลังเลือนลางก่อนจะดับไปนั้น ปองได้ยินเสียงหัวเราะเล็กๆแบบสนุกสนาน เป็นเสียงหัวเราะที่ปองบอกว่า แม้จะรู้สึกได้ว่าให้จะสลบก็ยังอดขนลุกทั้งตัวไม่ได้

       ปองรู้สึกตัวอีกทีเพราะมีมูลนิธิมากู้มันขึ้นมา เรื่องทั้งหมดก็ประมาณนี้ครับเพื่อนบางคนบอกว่า มันแต่งเรื่องขึ้นเพราะว่าเมา กลัวผมไม่ให้ยืมอีก

แต่ผมไม่คิดเช่นนั้น เพราะหลังจากซ่อมเสร็จ มันเสนอเงินให้ผมเพื่อซื้อรถผมไปขายต่อให้ มันบอกว่า ผมอย่าขับเลย มันขับแล้วเจอ ผมก็อย่าเก็บไว้เลย…