เจอขนาดนี้ใครจะไปอยู่ !

เจอขนาดนี้ใครจะอยู่

       เรื่องผีในโรงแรม เรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องที่ได้ไปเที่ยว โรงแรมแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ไม่ขอบอกชื่อนะ ไปเที่ยวกับป้า ไปทำบุญ9วัดกัน ไปถึงโรงแรมนี้ตอนสองทุ่มกว่าโรงแรมบรรยกาศวังเวงมากแต่ก็สวยมาก บันไดทางขึ้นด้านหน้าเป็นบันไดพญานาคเข้าไปด้านในตรงกลางโรงแรม เป็นบันไดแยกแบบบ้านผู้ดีสมัยก่อน ซ้ายมือเป็นล๊อบบี้เข้าไป

         ติดต่อขอพัก 4 ห้อง แต่ขอเข้าชมห้องก่อนเนื่องจากป้ามีประสบการณ์นอนกับผีมาแล้ว(ป้าเป็นคนมีสัมผัสกับเรื่องพวกนี้) พนักงานก็เดินนำพาป้ากับเราไปชมห้องโดยคนที่เหลือยังรอในรถ พอขึ้นไปถึงตรงพักบันไดเห็นคนนั่งอยู่ริมสองฝากบันไดนั่งพิงกับราวบันได ตัวผมเกร็ง ตาโปนเหมือนจะหลุดออกจากเบ้า ใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งมองเรากับป้าเดินขึ้นบันได ตอนนั้นทั้งเราทั้งป้ามั่นใจแน่แล้วว่าไม่ใช่คน เกาะแขนกันแน่น แต่ก็ใจดีสู้เสือเดินเข้าไปชมห้องพวกที่อยู่ตรงราวบันไดก็เดินตามมาด้วย เรากับป้าก็ได้แต่สวดมนต์ในใจ พอไปถึงห้องพนักงานก็เปิดประตู พอเปิดเท่านั้นล่ะกลิ่นคาวเลือดนี่หึ่งทั้งห้อง มองขึ้นไปเห็นยันต์แผ่นนึงแปะอยู่พนักงานเห็นเราท่าทางแปลกก็ถามว่าจะเดินเข้าไปดูไหม เรากับป้าก็เดินเข้าไปดู สักพัก

         ได้ยินเสียงคนสะอื้นเรากับป้ามองหน้ากันหาต้นตอเสียงได้ยินเสียงมาจากในห้องน้ำจับมือกันไปดู พยายามทำทุกอย่างให้ปกติเหมือนชมห้อง แต่ในใจกูอยากจะเผ่นจะแย่แล้วก็เดินไปดูในห้องน้ำ เห็นผู้หญิงคนนึงนั่งยองๆบนชักโครกนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา สภาพหน้าแบบไม่เหมือนคนเลยสักนิด ตาข้างหนึ่งไหลมาอยู่ตรงแก้มปากก็ย้อยมาตรงคาง คือตอนนั้นเรากับป้าไม่ไหวแล้ว เลยบอกพนงที่ยืนรอหน้าห้องว่า

         ขอไปคุยกับเพื่อนทีรอในรถก่อน ตอนเดินลงมาถึงตรงพักบันไดมองลงไปตรงล๊อบบี้แบบพวกผีตาโปนเยอะมาก แน่นทางเดิน เรากับป้าก็สวดมนต์เดินจ้ำอ้าวออกไปขึ้นรถแล้วไปเลย มารู้ทีหลังคนแถวนั้นเล่าาว่าเป็นป่าช้าเก่า แล้วก็มาทำเป็นโรงแรม