สยองขวัญเจอผีเพราะชุดครุย !

สยองขวัญเจอผีเพราะชุดครุย

 

      เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้ว…

 

ลูกพี่ของเราหรืออิเจ้าของลอกอินสุดเกรียน เขาจะเข้ารับปริญญาค่ะ

 

ตัวเขาไปเช่าชุดครุยจากร้านๆนึงมา เช่าอย่างเดียว ไม่ใช่เช่าตัด

 

เพราะฉะนั้น มันอาจเป็นมือ 2 ยันมือ 10 เพราะสถาบันนี้

 

ไม่เคยเปลี่ยนรูปแบบชุดครุยมานานแล้ว…

 

      วันซ้อมเขาจะต้องไปซ้อมที่สถาบัน เราไปด้วยเพราะต้องการไปช่วยเขาถือของ

 

เหตุการณ์ก็ปกติดี ไม่มีอะไร…

 

ตอนเย็นๆ ยังแอบย่องหลบพี่ยามขึ้นไปดูศาลในห้องน้ำหญิงกันเลยจ้าาา 555

 

สรุปไม่เจออะไร แต่บรรยากาศหลอนสุดๆ จนกระทั่งขากลับ

 

        ขากลับ พี่เขาแขวนชุดครุยไว้ตรงที่เกี่ยวตรงเบาะหลัง

 

ชุดครุยก็จะห้อยอยู่ด้านหลังเบาะ ของเขาพอดี (นึกภาพตามนะคะ)

 

ส่วนตัวเรา นั่งเบาะหน้าข้างคนขับ ก็นั่งไป เม้าท์กันไป

 

“หล่อน หยิบน้ำให้หน่อย หิวน้ำ”

 

เราก็หันหลัง เอี้ยวตัวจะไปหยิบขวดน้ำดื่มที่กองไว้ที่พื้น

 

         แต่จังหวะนั้น… ก่อนที่เราจะเอื้อมมือไปหยิบ ขวดน้ำ

 

ชุดครุยเปล่าๆ ที่ไม่ควรจะมีอะไร เรากลับเห็นใบหน้าผู้หญิงคนนึง

 

อยู่ในช่องว่างระหว่างชุดครุยตรงกลางอก!!!

 

ใบหน้าดำคล้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตาสีแดงก่ำ ปากมีเลือดเปรอะเต็มปาก

 

มีแต่หน้า ไม่มีตัว!! มองเราด้วยสายตาแบบจะกินเลือดกินเนื้อ!!!

 

        เราช็อกจนพูดอะไรไม่ออก เลยรีบคว้าขวดน้ำแล้วส่งให้พี่เขาแบบหลับตา

 

“พี่.. ข้างหลัง เห็นอะไรไหม?” เราถามเสียงสั่น…

 

        พี่เราชะลอรถ แล้วหันไปดู เขาก็บอกว่า “ไม่เห็นมีอะไร”

 

แล้วเขาก็ถามเราว่า “เราเห็นอะไร” เราก็ไม่กล้าตอบ เพราะเรากำลังช็อกอยู่

 

ก็เลยตอบสั้นๆแค่ว่า “เดี๋ยวถึงห้องจะเล่าให้ฟัง”

 

         พอไปถึงห้อง เราสั่งพี่เราเลยว่า

 

“ห้ามเอาชุดขึ้นมาบนห้องด้วยเด็ดขาด!!! ทิ้งไว้ในรถแบบนั้นแหละ”

 

พี่เราก็งง แต่เขาก็ทำตามที่เราบอก แล้วเราก็เล่าๆๆ ให้เขาฟัง…

 

เขาไม่เชื่อเรา เขาคิดว่าเราตาฝาด

 

เพราะชุดครุยของเขาเป็นสีแดง บั้งที่แขนสองบั้งเป็นสีทอง

 

เราหันหน้าไปเร็ว ตาอาจปรับสภาพไม่ทันก็ได้ สีชุดกับบั้งเลยผสมปนเปเป็นหลายๆ สี

 

เราก็… ถ้าตาฝาด ทำไมเราเห็นรายละเอียดของใบหน้าผีนั้น

 

ชัดเหลือเกิน ชัดระดับ HD เลยนะ

 

        วันรุ่งขึ้น (ถ้าจำไม่ผิด) พี่เราก็เข้าพระราชทานปริญญาบัตร

 

ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ จะมีก็แต่… พี่เรานั่งหน้าสุด

 

แต่ดันนั่งหลับน้ำลายยืดต่อหน้าพระพักตร์

 

เราก็เลยคิดว่า เราคงตาฝาดไปเองอย่างที่พี่เราว่า

 

   แต่เรื่องมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เนื่องจาก พี่เราทำงานแล้ว เขาเลยไม่มีเวลาไปคืน (แต่ตอนยืม ไปยืมได้นะยะ) เขาเลยใช้ให้เราไปคืนชุดค่ะ เราก็หอบชุดไปที่ร้านนั้น ในร้าน เป็นร้านเล็กๆ มีเค้าท์เตอร์ยาวๆ ทางด้านซ้าย

 

ถัดมา เป็นทางเดินแค่คนเดียวเดินผ่าน ส่วนทางขวาจะเป็นชุดครุยสถาบันนี้แขวนอยู่เต็มไปหมด คนในร้านมี 4-5 คน มี 2 คนที่กำลังจับชุดใส่พลาสติกใสๆ อีกคนก็รับไปแขวน ใกล้กันก็มีคนยืนรีดชุดอยู่ ในร้านแลดูวุ่นวายมาก

 

หลังจากคืนชุด รับเงินมัดจำเสร็จ เราคาใจเลยถามพนักงานที่ยืนตรงเค้าท์เตอร์ว่า “พี่คะ ชุดครุยชุดนี้ มันมีอะไรหรือเปล่าคะ” ทุกคนในร้านที่กำลังสาละวนกับสิ่งตรงนี้

 

หยุดสิ่งที่ทำอยู่ทันที มองหน้ากันเอง แล้วก็หน้าซีดกันหมดเลยค่ะ

 

“ไม่มีค่ะน้อง ไม่มีๆๆ” พี่ตรงเค้าท์เตอร์ตอบเรา… เหงื่อแตกแล้วค่ะพี่คะ