2559 !!

เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน

เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง

เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ

เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน

คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่

ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่

ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ

ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน

ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี

จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง

เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม

สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น

ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก

เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา

ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้

บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้

ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง

แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง

แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด

ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง

ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก

หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ

และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด

พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป

เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง

ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน

และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู

ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า

ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน

ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน

และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ

นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ