จัดรัฐบาล “สุดซอย”

.

สิ้นสุดการเลือกตั้ง

.

ประชามติโหวตให้ฝั่ง “ประชาธิปไตยสองพรรคหลัก” ชนะ

.

ก้าวไกล “ฝันดี” ไม่คิดว่าจะได้มากเป็นอันดับ 1

.

เพื่อไทย “ฝันร้าย” ไม่คิดว่าจะตกเป็นอันดับ 2

.

สองพรรคจับมือร่วมตั้งรัฐบาล เซ็น MOU กันเอิกเกริก ชูพิธาก้าวไกลเป็นนายกฯ

.

เรื่องราวน่าจะจบลงด้วยดีตั้งแต่ “ต้นซอย”

.

กลับไปเดินสะดุดเอาที่ “กลางซอย” เมื่อสองพรรคทะเลาะเบาะแว้งเรื่อง “ประธานสภา”

.

ส่ออาการไม่ลงรอยงัดกันเองแย่งตำแหน่ง “ประมุขฝ่ายนิติบัญญัติ”

.

วันสุดท้ายก้าวไกลพลาดท่ากลายเป็นได้ “อาจารย์วันนอร์”

.

จากนั้นถึงโหวตนายกฯ

.

ส.ว. เอา “ปูนกาหัว” พิธาก้าวไกลเรื่อง ม.112

.

พลาดตำแหน่งนายกฯ ซ้ำด้วยศาลรัฐธรรมนูญสั่งหยุดปฎิบัติหน้าที่ ส.ส.

.

ก้าวไกลชอกช้ำ ต้องยกหน้าที่ให้เพื่อไทยคู่ข้าวต้มมัดจัดรัฐบาลแทน

.

เดินมาถึง “ปลายซอย” เกมการเมืองพลิก

.

เพื่อไทยตัดสินใจเดินสาย “สลายขั้ว” เพราะรู้ว่าไม่มีทางจัดตั้งรัฐบาลได้ หากไม่หิ้วพรรค 2 ลุงไปด้วย

.

ยกเอา “วิกฤตบ้านเมือง” ประเทศต้องเดินหน้า สงครามจบแล้วไม่มีแบ่งฝ่าย รวมได้หมด ทั้งภูมิใจไทย รวมไทยสร้างชาติ พลังประชารัฐ ประชาธิปัตย์

.

เพื่อไทยดันทุรังจนมาถึง “สุดซอย”

.

เดินแบบ “ย่ามใจ” คิดว่าออกได้ กลับบ้านแน่

.

แต่กลับเป็น “ซอยตัน” ไม่มีทางออกไปไหน

.

9 ปีก่อนเมื่อปี 57 เพื่อไทยก็จัด “นิรโทษกรรมสุดซอย”

.

ปีนี้ 66 กำลังจัด “รัฐบาลสุดซอย”

.

ทางกว้างๆ ไม่เดิน ชอบเดินเข้าซอยตัน

.

ขาย “อุดมการณ์” ทิ้ง แลกการเป็นรัฐบาล

.

ที่เคยป่าวประกาศประสานเสียงว่า “ไม่เอาพรรค 2 ลุง” ล้วนเป็นเพียงมหกรรม “เทคนิคการหาเสียง”

.

ส่วนที่ผ่านมากับก้าวไกลเป็นการ “ตบหน้ากลางศาลา” แต่ทำทีไป “ขอขมาที่บ้าน”

.

อ้อนให้โหวตนายกฯ แต่ดูท่าก้าวไกล “งดออกเสียง”

.

แผนสุดท้ายแบไต๋ ทั้ง 2 ลุง ประกาศไม่รับตำแหน่งใดๆ ในรัฐบาล

.

ยกให้นายกฯ “ตัวสูง” แทน “ตัวอ้วน” มาเสนอตัวรับใช้บ้านเมือง

.

แต่เจอซีรี่ย์แรก “12 คน โอน 12 วัน เลี่ยงภาษี”

.

ตอนต่อไป “ปั่นที่ บวมเงิน ตัดตอน” รวม EP ให้กระชับ เพราะเวลามีน้อย

.

ปรากฏการณ์ “ตกสวรรค์” ของนายกฯ ตัวสูง

.

จะถูกถลกหนังในสภาว่าด้วยเรื่อง “คุณสมบัติ” ของความซื่อสัตย์

.

แฉครั้งสุดท้าย ต้องมันถึงใจพระเดชพระคุณ

.

ก่อนจากลา ผ้าม่านปิด